ข้างกายพี่ซันก็ไม่ใช่ที่ของเขาอีกต่อไป เพราะวันนี้พี่ซันมีนายเอกซีรีส์คนใหม่แล้ว ในวันจึงมีแค่ ซันไรส์ ไม่มี ซันเดย์ อีกต่อไป

รอพบกันปี 68 นี้นะคะ

คู่ชอร์นเอิร์ธ จากเรื่องแฟนเก่าคนเคยโปรด

เมื่อนักเขียนสาวถังแตกต้องมาร่วมงานกับผู้กำกับหนุ่มที่เธอเคยปรามาสงานกำกับเรื่องแรกของเขาว่าห่วยแตก เธอจึงงานเข้า งานกองถ่ายก็ยากมากอยู่แล้วสำหรับหน้าใหม่อย่างเธอ แถมยังโดนผู้กำกับปากร้ายคอยโขกสับอีก

เจ้ารามมองสบตาวายุพร้อมเอ่ยตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากน้ำเสียงปกติอันเคร่งขรึมของเขาว่า“ของฉันไซส์ใหญ่หน่อยนะ ว่าแต่นายมีไซส์ใหญ่สุดเบอร์อะไรล่ะ” เมื่อได้ยินประโยคนั้น วายุก็รู้สึกแก้มร้อนจน...

“คุณวามีอาการแบบนี้มานานรึยัง” “ถามทำไม!” ฉันตอกกลับเขาไปทันที “ก็...คุณวาอาจจะท้อง”

รักหมดใจยัยมาสคอต

ภีรณีวิ่งไปอาเจียนต่อหน้าต่อตาของติณณ์ ทำให้เขาต้องรีบวิ่งตามไปช่วยลูบหลังให้ "อุแหว" หลังจากอาการดีขึ้นแล้ว หล่อนก็รีบไปล้างหน้าที่อ่างน้ำ ส่วนติณณ์ก็รีบถามขึ้นว่า"เราท้องใช่มั้ย?" มะม่วงVSยัยทอม

"คะ...คือ ปิ่นมีเรื่องจะ..." ยังไม่ทันพูดจบประโยค เขาก็จับคว้าแขนบางทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ และก้มลงมาประกบริมฝีปากหยักหนาลงบนริมฝีปากนุ่มของเธอ เขาบดจูบริมฝีปากบางเหมือนประหนึ่งว่าเขานั้น...

ถ้อยคำของเขาไม่ต่างจากสายฟ้าฟาดที่ผ่าลงมากลางใจของปริตา และหัวใจของหญิงสาวก็ไม่ต่างจากแจกันใบใหญ่ที่เพิ่งจะถูกปัดให้ตกจากที่สูงลงกระแทกพื้นจนมันแตกกระจายเป็นเศษเล็กเศษน้อย และหยาดน้ำตาก็เริ่มไหลริน

เธอยอมอุ้มท้องเพื่อคนที่เธอรัก โดยที่พ่อของลูกนั้นไม่ได้รักเธอเลยสักนิด

คุณยังจำที่ผมเคยคุยกับคุณทางหลังไมค์เมื่อปีก่อนได้มั้ยว่าผมมีความตั้งใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ครั้งแรกผมอยากลองมีเซ็กส์กับผู้หญิงที่บริสุทธิ์ ถ้าผมยอมหมั้นกับคุณ ผมขอแลกเปลี่ยนกับเรื่องนี้ได้มั้ย

“งั้นต้องไปก่อนนะคะ” พูดจบก็ใช้มือจับท้องและผุดลุกขึ้น แต่แล้วจู่ๆ หล่อนก็มีสีหน้าเหมือนเจ็บ คิณณ์เองจึงรีบลุกขึ้นและปราดเข้าไปจับแขนเพื่อพยุงหล่อนทันที “เป็นอะไรรึเปล่าต้อง” คิณณ์เอ่ยถามเสียงดัง

เมื่อเขาสะบัดมือออก ปรัชมนก็จับให้มือเขาวางลงบนหน้าท้องของหล่อน ทันทีที่เขาแตะสัมผัสลงไปบนหน้าท้องที่ดูจากสายตาเหมือนว่าจะไม่มีอะไรใต้เสื้อยืดตัวใหญ่ เขากลับรับรู้ได้ว่าเธอกำลังตั้งท้อง

โอ๊ย กินใครไม่กินมากินนะไอ้หยก ดันมาเผลอกินอีตาพี่ข้าง เจ้านายจอมเจ้าชู้ของตัวเองเข้าซะได้ แล้วต่อไปจะเจอหน้ากันในบริษัทได้ยังไงเนี่ย

กว่าจะรู้ว่ารักเธอมากขนาดไหน เธอก็อาจจะไม่เหลือหัวใจไว้ให้เขาอีกแล้ว

ชายหนุ่มพยายามจับและรั้งแขนทั้งสองข้างของเกนวิกาเอาไว้เพื่อให้เธอเลิกทุบตีเขาและอยู่นิ่งๆ เพราะตอนนี้หล่อนกำลังเหนื่อยหอบและมีสีหน้าแดงก่ำมากขึ้นเรื่อยๆ "วิวเรากำลังท้องอยู่นะ"

"โอ๊ย!"เสียงนั้นทำให้เจ้าสุนัขที่วิ่งตามลูกบอลไปถึงกับเบรกเอี๊ยดทันที "เฮ้ย! ใครปาอะไรมาใส่หัวฉันวะ" คนปาจึงรีบวิ่งเข้าไปดู แต่เมื่อได้เห็นหน้าต่างคนก็ต่างร้อง "ไอ้พี่แม็ค!""ยัยกางเกงเล!"

“เจ้!” ร้องเสียงดังอย่างตกใจเมื่อกำลังอยู่ใต้ร่างของภูมิพัฒน์ “อย่าร้องดังสิพิมพ์เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินแล้วจะเข้าใจผิดนะว่า...” ไม่ได้พูดต่อแต่สายตาแปลกๆ แบบนั้นก็ทำให้ใบหน้าพิมฐาร้อนฉ่าขึ้นมาทันที

ชายหนุ่มกัดริมฝีปากของตนเอาไว้และรีบยื่นมือไปแกะ...ออกจากเจ้าสาวของเขาทีละชิ้นด้วยมืออันสั่นเทาไปหมด และเขาก็อดนึกบ่นในใจไปด้วยไม่ได้ว่า 'แม่ เอ้ย ติดมาไม่ได้นึกถึงใจคนถอด เอ้ย คนแกะบ้างเลย'