ราวกับถูกสาปส่งให้เกิดมาท่ามกลางความมืดมิด ชีวิตฉันถูกความโชคร้ายผลักให้ล้มลุกคลุกคลาน มิหนำซ้ำยังถูกพายุฝนแห่งความสิ้นหวังตามกระหน่ำซ้ำเติม ฉันพร่ำบอกตนเองให้ "อดทน" คงมีซักวันที่ ตะวันจะสาดแสง

แต่ก่อนนั้น ฉันเคยเชื่อมั่นในมิตรภาพของความเป็น "เพื่อน" จนกระทั่งวันหนึ่ง... เมื่อ "ความลับ" ที่ฉันบอกเล่าให้เพื่อนรักฟัง หวังเพียงบรรเทาความทุกข์ที่หนักอึ้งอยู่ในใจ ได้กลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต ฉันจึงหมดศรัทธาในทุกสิ่ง แม้กระทั่งตัวเอง.....