‘นี่เจ้าพาข้ามาดูอะไรเนี่ย’ เยว่ซินบ่นกับเส้นสายสีทองที่นำทางนางมา แต่มันกลับล่องลอยไปที่เถ้าแก่เนี้ยผู้นั้นและลอยวนหยุดนิ่งอยู่รอบกายนาง ‘จะให้ข้าเข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านให้ได้เลยสินะ เอาเถอะ..จัดไป’

‘อะไรกัน ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้’ หานซูเมิ่งคิดหลังจากมองไปโดยรอบซึ่งเป็นซอยเปลี่ยวค่อนข้างมืด มีตึกเตี้ยๆและบ้านเรือนที่มีรูปแบบไม่นำสมัยเหมือนที่เธอคุ้นเคย

‘ฉันทะลุมาอีกมิติหนึ่งไม่พอ ยังกลายมาเป็นยัยซูลี่จอมขี้เกียจแสนสกปรกโสโครกอีกด้วย โอยย..หัวจะปวดดด’ ซูลี่แทบรับไม่ไหวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอพยายามตั้งสติสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เฮือกกก!! ‘เหม็น ไม่ไหว'

‘เอาเถอะฉันจะแก้แค้น เอาคืนชายโฉดหญิงชั่วคู่นั้นให้เธอเองนะลี่หลิน’ ลลิสาคิดก่อนจ้องมองดูตัวเองในกระจก ใช้ภาพสะท้อนนั้นเป็นเสมือนตัวแทนเจ้าของร่างเดิม

‘หรูอี้เลือกตงหยางแบบนี้ แตกต่างจากเรื่องราวในชาติก่อนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว หรือว่า?..หรูอี้ก็มาเกิดใหม่เหมือนกันกับเธองั้นเหรอ?’ อ้ายเหรินคิดก่อนมองไปทางหรูอี้ ซึ่งกำลังมองมาที่เธอเช่นกัน

"ท่านแม่..ท่านตัดสินใจถูกต้องแล้วเจ้าค่ะ ข้าเห็นด้วยพร้อมส่งเสริมท่านให้หย่ากับท่านพ่อ ตัดขาดจากสกุลจางไปซะ แต่สิ่งสำคัญคือ..เราต้องเอาทุกอย่างที่ควรเป็นของเรากลับคืนมา อย่ายอมเสียเปรียบนะเจ้าคะ"

เสิ่นซูเมิ่งแพทย์อาสาช่วยเหลือผู้ประสบภัยแต่ตัวเธอดันประสบภัยเสียเอง สุดท้ายได้มาเกิดใหม่ในยุคโบราณ เป็นสตรีชาวสวนแม่ม่ายลูกหนึ่งถูกสามีทิ้งโดยไม่ทันได้ตั้งตัว แต่คนอย่างเธอไม่ยอมแพ้ให้โชคชะตาหรอกนะ!

“นั่นเป็นตราประทับของราชวงศ์สุ่นจริงๆ เป็นไปได้อย่างไรกัน ฝ่าบาท..ท่านตั้งใจกำจัดสกุลจ้าวมาตั้งแต่แรกแล้วงั้นหรือ” ซูเหวินได้เห็นราชโองการที่มีตราประทับถูกต้องทุกอย่างก็ถึงกับอึ้งตะลึงไป

ระบบ : สวัสดีหวังซูเมิ่ง ฉันชื่อลูลู่เป็นผู้ควบคุมดูแลระบบพิเศษ ส่วนคุณคือผู้ถูกเลือกให้ข้ามมิติย้อนเวลากลับมาในอดีต พร้อมกับระบบพิเศษสำหรับการซื้อขายแลกเปลี่ยน ทั้งยังมีพื้นที่จัดเก็บสินค้าให้คุณด้วย

‘นี่นางอยู่ที่ใดกันนะ ถูกจับตัวมาแคว้นสุ่ยแล้วงั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้ ก็นางกระโดดลงหน้าผาไปแล้วนี่’ ลี่หลินคิดอย่างสับสน ขณะมองดูสิ่งต่างๆรอบกายที่แปลกแตกต่างจากแคว้นฉินของนางโดยสิ้นเชิง

‘ด้วยความรู้ความสามารถของเธอในยุคสมัยนี้ รับรองว่าต้องนำพาสกุลลู่ให้เจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่งร่ำรวยได้ไม่ยาก’ เมิ่งเหยาคิดพร้อมยิ้มพอใจกับโอกาสอันน่ามหัศจรรย์ที่ทำให้เธอได้มาใช้ชีวิตใหม่ในยุคแปดสิบ

‘อะไรกัน นี่เจ้าหน้าที่สถานีขนส่งข้ามมิติเวลาพาเธอมาที่ไหนกันแน่เนี่ย มาถึงก็มีลูกโตขนาดนี้เลยงั้นเหรอ ไม่จริงน่า’ เยว่ซินคิดอย่างอดหวั่นเกรงในใจไม่ได้ เพราะมีลูกย่อมต้องมีพ่อด้วย แล้วพ่อของเด็กล่ะ?

‘ในเมื่อรักได้ก็ตัดได้ ฟางหรง..นับจากนี้ไปเส้นทางของข้าไม่มีท่านอีกต่อไปแล้ว’ ชิงเหยาคิดตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

“คุณหนูหาน ผมคือโจวลู่หยางคู่หมั้นของคุณ” ลู่หยางแนะนำตัวเองกลับไป ทำให้ซูเหวินถึงกับตกตะลึงแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เธอถูกบังคับให้มาแต่งงานด้วยจะเป็นคนเดียวกันกับชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้า

“แต่งเข้ามาได้ ข้าก็หย่าขาดจากท่านได้นี่จะไปยากเย็นอะไรกัน” เฟยเหยากล่าวน้ำเสียงราบเรียบ คิดเจ็บใจแทนเฟยเหยาคนก่อนหน้านี้ที่ดันมาหลงรักบุรุษน่าตายตรงหน้า

“ช่างเหลวไหลยิ่งนัก ไม่น่าเชื่อว่าจะมีสตรีหน้าด้านไร้ยางอายถึงเพียงนี้ เสนอตัวเองแลกกับทรัพย์สินเงินทองและชื่อเสียงเกียรติยศ ช่างไม่ละอายต่อตนเองและผู้ให้กำเนิดเลยจริงๆ” จางเหว่ยกล่าวตำหนิจื่อเหยา

เมื่อแพทย์สาวโลกปัจจุบันหลุดเข้ามาอยู่ในโลกของนิยายที่เธออ่านเพียงผ่านตาเท่านั้น แถมยังมาสวมร่างของนางร้ายนามว่าเฟิ่งหวงคู่หมั้นขององค์รัชทายาทที่รังเกียจนางด้วย แล้วแบบนี้คุณหมอของเราจะทำอย่างไรดีล่ะ

ลู่เสียน : "เจ้าเข้ามาข้องเกี่ยวในเรื่องนี้ก็เพื่อช่วยเหลือให้พี่สาวเจ้าหลุดพ้นจากการหมั้นหมายกับตระกูลข้า แล้วใยเจ้าต้องถามหาทางหนีทีไล่ด้วย", เยว่ชิง : “ก็ข้าไม่อยากหมั้นหมายกับท่านจริงๆอย่างไรเล่า"

อี้เฉิน : "เจ้าคิดดีแล้วงั้นหรือ รึเพียงแค่พูดจากล่าวอ้างเพื่อไปให้พ้นจากข้ากันแน่”, ถิงถิง : “ท่านหมายความเช่นไรกันเจ้าคะคุณชายใหญ่”, อี้เฉิน : "ข้ามั่นใจว่าคืนนั้นเป็นเจ้าเข้ามาในห้องนอนของข้าแน่ๆ"

หนิงเฉินเด็กกำพร้าที่ตั้งใจเรียนการเกษตรจนจบปริญญาโท หวังเดินทางข้ามมิติไปสร้างความร่ำรวยให้กับตนเองในยุค 80 ลองมาติดตามกันดูนะคะว่าเธอจะทำความฝันของเธอให้เป็นจริงได้หรือไม่และต้องพบเจอกับอะไรบ้าง