“ข้าหิวแล้ว พี่ชาย ข้าหิว” เมิ่งหรันเอ่ยพร้อมมองฟางหรงตาแป๋วและเอื้อมมือไปคว้าชายเสื้อเขาไว้พร้อมส่ายไปมา ฟางหรงเห็นท่าทีเช่นนั้นก็ยิ้มให้นางน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยปากสั่งให้ซีอู่แจ้งห้องครัวนำอาหารมาให้

‘เฮ้ย นี่มันอะไรกัน ฉันยังฝันอยู่งั้นเหรอ’ เข่อซินตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดีหล่อชนิดฟ้าประทานเลยก็ว่าได้

‘ชาตินี้เธอจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อหน้าโง่ให้ผู้หญิงร้ายกาจอย่างเมิ่งเหยาเอาเปรียบทำร้ายเธออีกแน่นอน ส่วนห่าวหรานคู่หมั้นเธอนั้นในเมื่อใจโลเลอ่อนไหวเป็นไม้เลื้อยเธอก็ไม่คิดจะเดินร่วมทางไปกับเขาอีก’

‘อะไรกัน นี่เจ้าหน้าที่สถานีขนส่งข้ามมิติเวลาพาเธอมาที่ไหนกันแน่เนี่ย มาถึงก็มีลูกโตขนาดนี้เลยงั้นเหรอ ไม่จริงน่า’ เยว่ซินคิดอย่างอดหวั่นเกรงในใจไม่ได้ เพราะมีลูกย่อมต้องมีพ่อด้วย แล้วพ่อของเด็กล่ะ?

“คุณหนูหาน ผมคือโจวลู่หยางคู่หมั้นของคุณ” ลู่หยางแนะนำตัวเองกลับไป ทำให้ซูเหวินถึงกับตกตะลึงแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เธอถูกบังคับให้มาแต่งงานด้วยจะเป็นคนเดียวกันกับชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้า

“แต่งเข้ามาได้ ข้าก็หย่าขาดจากท่านได้นี่จะไปยากเย็นอะไรกัน” เฟยเหยากล่าวน้ำเสียงราบเรียบ คิดเจ็บใจแทนเฟยเหยาคนก่อนหน้านี้ที่ดันมาหลงรักบุรุษน่าตายตรงหน้า

“ช่างเหลวไหลยิ่งนัก ไม่น่าเชื่อว่าจะมีสตรีหน้าด้านไร้ยางอายถึงเพียงนี้ เสนอตัวเองแลกกับทรัพย์สินเงินทองและชื่อเสียงเกียรติยศ ช่างไม่ละอายต่อตนเองและผู้ให้กำเนิดเลยจริงๆ” จางเหว่ยกล่าวตำหนิจื่อเหยา

เมื่อแพทย์สาวโลกปัจจุบันหลุดเข้ามาอยู่ในโลกของนิยายที่เธออ่านเพียงผ่านตาเท่านั้น แถมยังมาสวมร่างของนางร้ายนามว่าเฟิ่งหวงคู่หมั้นขององค์รัชทายาทที่รังเกียจนางด้วย แล้วแบบนี้คุณหมอของเราจะทำอย่างไรดีล่ะ

ลู่เสียน : "เจ้าเข้ามาข้องเกี่ยวในเรื่องนี้ก็เพื่อช่วยเหลือให้พี่สาวเจ้าหลุดพ้นจากการหมั้นหมายกับตระกูลข้า แล้วใยเจ้าต้องถามหาทางหนีทีไล่ด้วย", เยว่ชิง : “ก็ข้าไม่อยากหมั้นหมายกับท่านจริงๆอย่างไรเล่า"

อี้เฉิน : "เจ้าคิดดีแล้วงั้นหรือ รึเพียงแค่พูดจากล่าวอ้างเพื่อไปให้พ้นจากข้ากันแน่”, ถิงถิง : “ท่านหมายความเช่นไรกันเจ้าคะคุณชายใหญ่”, อี้เฉิน : "ข้ามั่นใจว่าคืนนั้นเป็นเจ้าเข้ามาในห้องนอนของข้าแน่ๆ"

หนิงเฉินเด็กกำพร้าที่ตั้งใจเรียนการเกษตรจนจบปริญญาโท หวังเดินทางข้ามมิติไปสร้างความร่ำรวยให้กับตนเองในยุค 80 ลองมาติดตามกันดูนะคะว่าเธอจะทำความฝันของเธอให้เป็นจริงได้หรือไม่และต้องพบเจอกับอะไรบ้าง

เรื่องราวรักโรแมนติกของโจวหลี่น่านักศึกษาปริญญาโทจากต่างประเทศและศาสตราจารย์หนุ่มหล่อจางลี่หมิง ที่ได้มาพบกัน ณ.ดินแดนทางตอนใต้ของจีน มณฑลยูนนานที่ซึ่งสายลมลมหนาวพัดผ่านกลายเป็นไออุ่นให้กับคนทั้งสอง

“เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือว่าเธอยอมรับแล้วว่าคืนนั้นเป็นเธอที่นอนอยู่กับฉันเกือบทั้งคืน” หลีเหว่ยเอ่ยถามลู่หลิน พลางนึกย้อนไปถึงคืนที่เขาถูกวางยา

"ม่านลี่" ย้อนยุคมาพบกับท่านแม่ทัพใหญ่ที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับไอดอล "อี้จง" แม่ทัพเจ้าวางแผนคิดจะจับหงส์น้อยอย่างม่านลี่ให้อยู่เคียงข้างกายตลอดไป แต่สุดท้ายเธอจะต้องกลับไปสู่ยุคสมัยของเธอหรือไม่เล่า

“ท่านเป็นผู้ใดกัน แล้วที่นี่คือที่ใดกันแน่ ทำไมข้า ข้าตายไปแล้วใช่หรือไม่จึงได้มายังดินแดนอันแปลกประหลาดเช่นนี้” จื่อรั่วเอ่ยกับบุรุษแปลกหน้า ที่ทำสีหน้าตกใจและงุนงงไม่แพ้กัน

ลู่ซือ : “เรื่องอันใดกันทำให้เจ้าถึงกับกล้าเสี่ยงโดนลงโทษหนักลอบเข้ามาพบข้าที่นี่ในยามนี้” ชิวเยียน : “ข้าต้องการทวงคืนความเป็นธรรมให้กับตนเองเจ้าค่ะ” ชิวเยียนเอ่ยด้วยสายตามุ่งมั่น

“ที่แท้คุณก็แสร้งทำเป็นติดบ่วงฉันตั้งแต่แรกนี่เองสินะคะ สุดท้ายฉันนี่แหละที่กลับเป็นฝ่ายถูกคุณวางกับดักเอาไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกัน น่าเจ็บใจจริงๆ” หลี่น่าเอ่ยกับอี้เฉิน

จะทำอย่างไรเมื่อนางถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำอันเลวร้ายในชาติก่อน ที่สำคัญนางยังต้องกลับมาพบเจอผู้ที่นางอยากหลีกหนีให้ไกลที่สุดในชาติภพนี้ด้วย

‘ในเมื่อรักได้ก็ตัดได้ ฟางหรง..นับจากนี้ไปเส้นทางของข้าไม่มีท่านอีกต่อไปแล้ว’ ชิงเหยาคิดตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่ฮวาเอ๋อเด็กน้อยผู้นั้นของข้าอีกต่อไปแล้ว แต่ยามนี้ได้กลายเป็นโจวชิวเยียนสตรีที่เติบโตขึ้นมาอย่างงดงามผู้ซึ่งอยู่เบื้องหน้าข้านี้ต่างหากเล่า" ฟางหรงกล่าวกับชิวเยียน