ข้ามหมื่นพันลี้ ละชีวีเก่าก่อน ผูกสัญญาอาทร เคียงครองคู่นิรันดร์

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่ความฝันหวานล้ำยากลืมเลือน

ภารกิจที่แสนยิ่งใหญ่อันใด ไหนเลยจะเท่าการแต่งภรรยา

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่ถูกเกลียวคลื่นกลืนกินมิรู้วาย

ข้ากับเจ้าอิงแอบแนบเคียงเลียบริมนที

"จนกว่าเจ้าจะหนักเท่าทองที่ข้าเสียไป"

คิดหรือว่าเธอจะรอจนกว่าเขาจะเลิกรักแฟนเก่า

เป็นเด็กในบ้าน ห้ามดื้อกับคุณสกาย

เธอเกลียดการรอเก้อ แต่เขากลับปล่อยให้เธอรอ

"คุณคนน้อง! บอกว่าห้ามไปยุ่งกับเรื่องชาวบ้านไง ฉันยังไม่ยุ่งเลยเห็นไหม"

"เธอหายไปไหนตั้งสิบปี กลับมาเป็นเมียจ๋าของเราซะดีๆ"

"ที่ผมมีวันนี้ได้ก็เพราะความสามารถพิเศษครับ" "เขียนโปรแกรม..." "เปล่าครับ ผมโชคดี"

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่สายฝนโปรยปรายไร้จุดหมาย

"เจิดจ้าเหนือตะวัน ชวนฝันดับจันทรา เคลื่อนผ่านกลางนภา ดารายังเอียงอาย"

มีแค่เขาเท่านั้นที่สอนบทเรียนกายวิภาคให้เธอได้ และเขาจะไม่ยอมให้เธอไปเรียนรู้กับคนอื่นแน่ ๆ

“หนึ่งหมากกลางฤทัย ใครเล่าลืมเลือน เคลื่อนผ่านวันคืน ยืนเคียงนิรันดร์”

การหมั้นก็เป็นแค่เครื่องมืออย่างหนึ่งที่ช่วยให้ไปถึงเป้าหมาย แต่เป้าหมายของเขาและเธอจะเหมือนกันหรือเปล่า

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่ลมพัดผ่านม่านจนพริ้วไหว

เราต่างล้วนเคยแอบรักใครสักคน ยามที่กายใจระอุร้อนแทบหลอมละลาย

ราตรีมิอาจมืดมิดชั่วกาลฉันใด ใจก็ไม่อาจหม่นมัวชั่วนิรันดร์ฉันนั้น