“ความมืดนั้นไม่เพียงแค่ห่อหุ้มบ้านนี้ แต่มันยังห่อหุ้มจิตใจของผู้ที่กล้าเผชิญหน้า หากเจอสิ่งที่ซ่อนอยู่ จะกล้าสู้หรือหนี”

“ไม่มีใครได้ยินเสียงการต่อสู้ ไม่มีร่องรอยการบุกเข้าห้อง ประตูถูกปิดจากด้านใน แต่เขากลับมีรอยแผลบนร่างกาย เหมือนกับถูกโจมตีโดยบางสิ่งที่ไม่มีใครเห็น” เจ้าสำนักกล่าว

"หากเจ้าแสวงหาความสงบสุขในใจ, จงรู้ไว้ว่าวิถีนี้มิใช่เพียงแค่การฟันดาบหรือการเอาชนะผู้อื่น แต่มันคือการเอาชนะตนเอง และยอมรับความจริงที่อยู่ภายใน เจ้ายอมรับที่จะเดินบนเส้นทางนี้หรือไม่?"

“เงานั้น...มันไม่ใช่เงาธรรมดา แต่มันคือเงาที่ติดตามเรามาตลอดชีวิต มันคือความกลัวที่เราไม่อาจหนีได้!” ชายคนนั้นตะโกนออกมา ก่อนจะปิดประตูอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าการปิดประตูนั้นจะสามารถปิดกั้นความกลัว

ท้องฟ้าเหนือหุบเขาทมิฬปกคลุมด้วยเมฆหนาทึบ หมอกสีขาวขุ่นลอยเอื่อยเหมือนผืนผ้าขนาดยักษ์ที่พันรอบยอดเขา ภายใต้หมอกนั้น ความมืดสลัวเหมือนความลึกลับที่ถูกซ่อนไว้ในจิตใจมนุษย์ ไม่มีเสียงของสัตว์ป่า

วันนั้น พวกเราไม่ได้คิดอะไรมาก ฝูงหมูป่ามันเข้ามาใกล้หมู่บ้าน มันเข้ามากินพืชผักที่คนในหมู่บ้านปลูกไว้ พวกมันมากันเหมือนทหารอเมริกาบุกเวียดนาม เป็นพวกที่คิดว่ามันจะยึดทุกอย่างได้

" ชีวิตนั้นเปรียบเสมือนบทเพลงที่มีหลายท่วงทำนอง บางครั้งการใช้ชีวิตที่เงียบสงบและเรียบง่ายนี้เอง คือสิ่งที่มอบความสุขที่แท้จริงให้แก่ใจ จงดูเถิด, ความงามของธรรมชาติที่บริสุทธิ์และความรักที่เจ้าได้มอบ

เรื่องราวของจอมยุทธหนุ่มผู้แสวงหาอาจารย์ เพื่อฝึกฝนวิชา

"ดาบในมือข้าไม่ใช่เพียงเพื่อสู้,  แต่มันคือสัญลักษณ์แห่งศรัทธาในหัวใจ,  ข้าจะฟาดฟันความมืดและความสิ้นหวัง,  จนกว่าความสว่างจะกลับคืนมาในโลกนี้,  ข้าจะไม่หยุดจนกว่าดินแดนนี้จะกลับมาสดใสอีกครั้ง

"โอ้ ซ่ง, เจ้าผู้เคยมีอำนาจ, บัดนี้เจ้ากลายเป็นเพียงตำนานแห่งความชั่ว, ไม่มีใครจดจำเจ้าด้วยความรักหรือความเคารพ, เจ้าทิ้งไว้เพียงรอยบาปในใจของผู้คน, และนั่นคือสิ่งที่เจ้าจะต้องทนทุกข์ในนรก

"ท่านอาจารย์ หากสงครามคือบทกวีที่ท่านมิอาจลืม ข้าขอให้บทกวีนั้นสอนข้าให้รู้จักกับความกล้าและความหวัง ข้าไม่ได้ขอเพียงฝึกฝนร่างกาย แต่ขอให้ข้าได้เรียนรู้จิตใจที่จะต่อสู้เพื่อสิ่งที่ถูกต้อง"

เสียงกระซิบจากป่าที่เธอได้ยินในยามค่ำคืนเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถลืมได้ มันเป็นเสียงที่เธอเชื่อว่ามาจากลูกชายของเธอ เสียงที่อ่อนโยนแต่ทรงพลัง ราวกับเสียงของดวงดาวที่อยู่ไกลแสนไกล