หลี่หง

การมีคู่หมั้นคู่หมาย ชีวิตช่างวุ่นวาย หาความสงบสุขมิได้

หากเขาไม่สมยอมแต่โดยดี คงมีสตรีโชคร้ายตลอดชีวิต

เขาคือรัชทายาทหนุ่มผู้ลี้ภัยส่วนนางคือหญิงสาวผู้ชั่วร้ายกลับใจ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง

เขาคือรัชทายาทหนุ่มผู้ลี้ภัยส่วนนางคือหญิงสาวผู้ชั่วร้ายกลับใจ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง

เขาเป็นถึงแม่ทัพผู้เกรียงไกร แต่กลับถูกวางยาปลุกกำหนัดได้เสียกับสตรีนางหนึ่งจนต้องแต่งงานกันด้วยแผนการอันแยบยลของนาง แต่เหตุไฉนไยนางถึงไม่ยินดี บัดซบ!

เมื่อบุปผาต่างขั้วสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ กายผสานกับวิญญาณที่เปลี่ยนผันผิดแผก จะมอบคืนวันอันสงบสุขได้อย่างไร?

หนึ่งบุรุษทั้งเหี้ยมโหดแลเย็นชาไร้ปรานี หนึ่งสตรีแม้ไร้ค่าแต่ทว่าน่าปกป้อง... "ชั่วชีวิตนี้ของเขาจะมีภรรยาเพียงคนเดียว เมื่อนางทำให้เขาหลงรักแล้ว นางต้องรับผิดชอบ!"

การกลับชาติมาเกิดใหม่ กลายเป็นภรรยาของแม่ทัพผู้เกรียงไกร ต้องคลอดลูกให้เขาคืออันใด? ไม่จริงใช่ไหม?

แม้แก้แค้นสิบปีไม่สาย ทว่านางไม่อาจรอได้นานขนาดนั้น ผู้ต้องสงสัยเป็นถึงราชนิกุลสูงศักดิ์แล้วอย่างไร นางหาได้กลัวไม่ ท้ายที่สุด นางกลับเสียท่าให้ศัตรู ถูกกักขังด้วยอ้อมแขนทุกค่ำคืน

นางเป็นสตรีร้ายกาจ หน้าตาดุดัน นิสัยไม่เหมือนใคร ส่วนเขาเป็นถึงว่าที่องค์ราชัน รูปร่างสง่างาม เป็นที่หมายปองของเหล่าสตรี

จะเป็นอย่างไรเมื่อทายาทสาวน้อยจ้าวยุทธ์ ต้องมาอยู่ในคราบสาวใช้ของนายสาวผู้อ่อนแอ...

เมื่อนางตามล่า...แต่เขาตามรัก// 'นางตามล่าเพื่อความแค้นของนางได้รับการสะสาง... เขาตามรักเพื่อความแค้นของนางได้รับการขัดขวาง'// ไม่ยอมมีปล้ำ!

หลี่หงจินหยาง: นางเป็นสตรีชนิดใดกัน ทำเขาใจกระตุกแปลกประหลาดได้ตลอดเวลา หลินหลิน: ผู้ชายอะไรร้ายกาจที่สุด ฉันเป็นซุปตาร์นะ

นางคือสตรีอาภัพ บุรุษที่ได้หมั้นหมายไม่มีใครจริงใจสักคน หนทางแต่งงานกับสามีที่ดีช่างมืดมน นางคงต้องทำใจ...

มีคู่หมั้นทั้งทีก็ดันได้มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ชื่อก็ไม่รู้ หน้าตาก็ไม่เคยเห็น แต่ใครจะรู้ว่าจู่ๆ เธอจะลากเขามาทำปู้ยี่ปู้ยำก่อนเปิดตัวหมั้นหมาย

นางผู้มีรักมั่นรักเพียงเขานางจะทำทุกอย่างไม่สนใจถูกผิดแม้จะดูโง่งม ...เขาผู้ที่มิเคยสนใจสตรีนางใด แต่กับนาง...ไม่รู้ทำไมชอบรบกวนหัวใจให้ได้คิดฟุ้งซ่านอยู่ตลอดเวลา

คำว่าครอบครัวอบอุ่นเป็นสิ่งที่ทุกคนพึงปรารถนา ยกเว้นเธอ... เด็กสาวที่ทำตัวร้ายกาจเพื่อให้ครอบครัวแตกแยกร้าวฉาน ในเมื่อเธอไม่มีความสุข ใครก็ไม่มีสิทธิ์! ถึงเธอจะร้ายแต่เขาจะเอา ‘ยัยตัวร้ายที่รัก...’

ครั้งหนึ่งเขาตามืดบอด จึงไม่เห็นนางที่รักเขาอยู่ในสายตา แต่เมื่อวันนี้เขารักนางแล้วจนหมดใจ ใครหน้าไหน เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น!

เขามักจะได้ลิ้มลองหญิงงามจนอิ่มหนำทุกค่ำคืน แต่ยามนี้เขามิใคร่อยากจะทำเช่นนั้น เพราะยามร่วมรักกับสตรีอื่นแล้วมีใบหน้าของนางมารตนหนึ่งลอยมา จังหวะเสพสมก็พลันหยุดลงจนอารมณ์หดหาย มิใช่ว่ากลัวตาย แต่...

นางลงทุนลงแรงทำทุกทางจนได้หมั้นหมายสมใจ ทว่าทั้งหมดกลับสูญเปล่า เมื่อเขาบอกกล่าวมาประโยคเดียวว่า ‘สตรีจืดชืดชวนหน่ายเช่นเจ้า ไม่คู่ควรกับข้า...’