Black_Cat__

ก็แค่ไม่ชอบหน้าไอ้เด็กลูคัส ดำเลยจ้างเด็กเสิร์ฟในร้านเหล้า ไปวางยาปลุก... แต่ใครจะคิด ว่ามันจะหันมาใช้ร่างกายเขาปลดปล่อย นับจากวันนั้น ไอ้หมาไซบีเรียนฮัสกี้ตันนี้ ก็ตามติดชีวิตเขาไม่ห่าง

เพราะคืนนั้นผมเมา เลยพลาดท่า เสียชิงชายให้ไอ้เด็กเวรปากหมา! ถูกมันกระแทกข้างกองฟาง! อายฟ้าดินไม่ว่า เท่าอายควายที่มองอยู่!!!

ผมไม่ใช่คุณ ฮึก แม้เราจะเหมือนกัน แต่ผมไม่ใช่คุณ! ฮึก ทำไมไม่เชื่อผมเลย ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย ฮืออ ผมทำอะไรผิด...

แค่เพราะต้องการตอบแทนบุญคุณยาย ที่ให้ที่ซุกหัวนอน ผมจำต้องแต่งงานกับหลานชายของท่าน ทั้งที่ไม่เต็มใจ ถูกคุณกรณ์เย้ยหยัน เอ่ยวาจาดูถูกกัน ทำร้ายจิตใจจนบอบชำ (ผมมันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยหรอ)

วันนึงผมไปไล่จับเด็กแว้นที่สร้างความวุ่นวาย แต่ดันเจอเด็กเวรมันพูดใส่แบบนี้!! “ชื่อขวัญข้าวหรอ อื้ม ชื่อน่ารักดี ไม่เหมาะกับงานที่ทำเลย” “ชื่อกูกับงานมันเกี่ยวอะไรกัน” “ผมถูกใจลุงวะ มาเป็นเมียนะ”

หยางและเทียน ทั้งสองเป็นอริที่ไม่ถูกกัน เจอหน้าเป็นต่อย แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อพี่ชายของเทียนไปแย่งเด็กของหยาง ทำให้หยางเอาความโกรธมาลงที่เทียน ใครจะคิด ว่าผู้ชายแมนๆแตะบอล จะท้องได้!

กูยอมทำทุกอย่างเพื่อมึง แต่มึงไม่เคยหันมามองกูเลย กูทนเจ็บ จนในวันที่กูเสียลูกไป ความรักที่กูมีให้ ก็ไม่มีเหลือแล้วเช่นกัน

ผมชื่อหมอก อายุมากกว่าไอ้จอมขวัญ แต่ความรักของเรานั้นก็เป็นไปได้ด้วยดี จนกระทั้ง...

เราเคยรักกัน แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป จากความรัก ตอนนี้ มีแต่ความแค้น และความเจ็บปวด ที่อยู่ไม่สู้ตาย

ผมหักหลังมัน จนทำให้ผู้หญิงที่มันรัก และกำลังจะหมั้นตาย นับจากนั้นความเป็นเพื่อนของเราก็จบลง และแทนที่ด้วย ความแค้น… ไอ้พญา กูรักมึง

ผมมันเป็นลูกคนใช้ ไม่ว่าอะไรที่เลวๆ ทุกอย่างผมต้องเป็นคนรับ รวมความทรมานที่ได้รับจากไอ้เด็กวอดก้า! ฮึก ผมเกลียดมัน! เกลียดๆๆๆ ผมรังเกียจมัน!

พระเอกเข้าใจผิด คิดว่านายเอกเป็นคนฆ่าแม่ตัวเอง เลยจับนายเอกมาทรมาน และแก้แค้นนายเอกทุกอย่าง โดยที่นายเอกไม่ได้เป็นคนทำ แต่กลับยอมรับผิดแทนคนที่รัก สุดท้ายนายเอกท้องโดยไม่รู้ตัว....

คชา ถูกใจ เป้ มาก จนถึงขัน ทำทุกอย่างเพื่อเอาเป้มาเป็นของตนเอง ทำเลวทุกอย่าง แค่ได้ครอบครองคนที่ตนเองถูกใจ โดยไม่สนใจว่าเป้จะยินยอมหรือไม่

ผมยอมขายศักดิ์ศรี เป็นเด็กเสี่ย เพื่อรักษาแม่ ยอมแม้จะถูกมันดูถูก หรือเล่นสนุกกับความรู้สึก แต่ทุกอย่างที่ผมพยายาม กลับหายไป ไม่หลงเหลืออะไร

ภาพของผู้ตายมากมาย ที่แปะไว้เต็มกระดานดำ ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีดายแดงโยงคนที่ตายแล้วกับคนที่ยังไม่ตายไว้ เหมือนคนคนนี้กำลังวางแผลฆ่า! “แม่ง! อะไรกันวะ”

เด็กในท้องที่ผมเคยเอ็นดู ตอนนี้มันจับผมกดลงเตียง!

“ถ้ามึงกลัว ก็อย่าเสือกขโมยยากูไปขาย!” “ไม่ ฮึก ฮืออ ผมกลัวแล้ว ฮึก เฮียกานต์ ฮืออ ผมขอโทษ อึก ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ฮึก ผมจะไม่ขโมยยาเฮียไปขายอีกแล้ววว”

คืนนั้นผมถูกเด็กมันวางยา และจับผมกดลงเตียง หลังจากนั้นมันก็อ้างตัวว่าเป็น 'ผัว' ผม

ผมเกลียดไอ้เหี้ยไลท์ที่สุด มันทำลายชีวิตผมทุกอย่าง! อะไรที่ทำให้ผมเจ็บได้ มันทำหมด! ไอ้เวรไลท์ กูจะฆ่ามึง!

ผมรักลีออน ทั้งชีวิตผม ต้องทำตามที่ลีออนต้องการ แม้ว่ามันจะเจ็บมากแค่ไหน หรืออีกคนจะเห็นผมเป้นแค่ 'หมาตัวนึง' “กูต้องการอะไร สุนัขอย่างมึง ก็ต้องกระดิกหาง ทำตามที่เจ้าของต้องการ ไม่ใช่แข็งข้อ”