หมอนบนโซฟา

“ยามข้ารักท่าน ท่านมิห่วงหา ยามข้าหมดใจ ไร้ซึ่งยินดียินร้าย เหตุใดท่านต้องแสร้งนึกถึงความหลัง เหนี่ยวรั้งข้าไว้ข้างกายเช่นนี้”

บิดามารดาสิ้นใจไปอย่างกะทันหัน ครอบครัวที่เหลือก็กดขี่ราวมิใช่ลูกใช่หลาน ชุนลี่มี่จึงต้องพาน้องชายออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยพรที่สวรรค์มอบให้

ทำไมลูกสาวเจ้าพ่อคาสิโนอย่างฉันต้องมาเกิดใหม่เป็นนางเอกนิยายแสนอาภัพด้วย พ่อตาย พี่พิการ แถมตัวเองและแม่ยังถูกส่งไปเป็นอนุอีก…เหอะ! คิดว่าฉันจะยอมให้ใครมากำหนดชีวิตฉันงั้นหรอ ฝันไปเถอะ!

เพราะลุ่มหลงในรัก จึงมิรู้ว่าตนถูกพี่สาวและสวามีหลอกใช้ ร่วมมือกันแทงข้างหลังจนตระกูลต้องโทษประหารเจ็ดชั่วโคตร เมื่อได้ย้อนกลับมาครานี้ นางจะเอาคืนให้สาสม ไม่มีทางผูกด้ายแดงกับคนชั่วผู้นั้นอีกเด็ดขาด

เพราะช่วยเหลือผู้อื่นจนตัวตาย จึงคิดว่าคงมีบุญไปเกิดในภพภูมิที่ดี ไหนเลยได้เข้ามาอยู่ในร่าง “คุณทองอิน” ที่คนเล่าลือว่าเป็นผู้ร้ายฆ่าคน จนต้องกลายมาเป็นทาสในเรือนเบี้ยเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์…ใจ

เมื่อนักเขียนฝึกหัดดันทะลุเข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเองแต่ง รับบทเป็นเมียชังของตัวร้ายไม่พอ จุดจบยังถูกโจรฉุดคร่า ตายอย่างทรมาน นางจึงต้องทำทุกทางให้รอดพ้น แต่เหตุใดตัวร้ายผู้นี้ไม่ให้ความร่วมมือเลยเล่า!

เซี่ยอันหรานสาวยุคใหม่ ฝันว่าตนเองเป็นฮูหยินผู้อาภัพ สามีรังเกียจเพราะแต่งเข้ามาด้วยวิธีสกปรก ถึงขั้นรวมหัวกับคนรักคิดสังหารนาง เมื่อได้เข้ามาอยู่ในฝันจริงๆ นางจะไม่ให้ค่าเขาอีก

เป็นเซียนอยู่ดีๆ ดันไปเปลี่ยนชะตาชีวิตของมนุษย์จนเกิดเภทภัย บุรุษที่ช่วยเหลือกลายเป็นทรราชเข่นฆ่าผู้คน นางจึงถูกส่งมาแก้ไขเรื่องที่ตนเองทำผิด แต่ไม่คิดว่าจะถูกส่งมาเป็นชายาชังของว่าที่ทรราช

ชาติก่อนนางและบุตรในครรภ์ต้องตายตก เพราะน้ำมือของสามีและคนรักของเขา มาชาตินี้นางจะไม่ยอมให้เขาสมปรารถนาแม้เพียงเรื่องเดียว

สองชาติภพที่จ้าวเนี่ยนจินวอนขอความรักจากชางเหวินหยวน ถึงขั้นตายแทน หวังให้อีกฝ่ายซึ้งใจ ทว่าเขากลับไม่หันมองสักนิด มาคราวนี้นางจึงไม่คิดจะต่อวาสนากับเขาอีก จะหนีไปให้ไกลห่าง แล้วไยเขาต้องดึงรั้งนางไว้

ไป่เฟินเฟินหลุดเข้ามาในนิยายน้ำเน่า ที่พระเอกออกแนวหลัวชั่ว จากที่คิดว่าตนเองจะได้เป็นคุณหนูสกุลใหญ่สักคนในเรื่อง เพื่อจะช่วยพลิกชะตาชีวิตนางเอก ทว่านางกลับเป็นเพียงวิญญาณไร้ร่าง แล้วนางจะทำสิ่งใดได้

รถชน เรือล่ม ไฟไหม้ ไม่ตาย แต่กลับมาตายเพราะตกท่อ!!? หลังจากตายก็คิดว่าจะไปสบายอย่างคนเขาว่า ที่ไหนได้ กษมากลับถูกกุมารทองลักพาตัวมาเสียอย่างนั้น ว่าแต่…กุมารทองมีหงอนด้วยหรือ

แม้จะมีศักดิ์เป็นถึงองค์หญิง แต่จวิ้นซิงเยียนผู้นี้กลับมิเคยได้รับความเป็นธรรม เพียงเพราะเกิดจากสนมที่ฮ่องเต้ไม่โปรดปราน ตั้งแต่เล็กจนโตผู้เป็นมารดาก็พร่ำบอกให้อดทน เช่นนี้นางต้องทนไปถึงเมื่อใดเล่า

“รังเกียจเดียดฉันกูปานฉะนี้ กูก็เป็นลูกพระยานาหมื่น-” “เจ้าหาได้เป็นลูกพระยา หรือขุนน้ำขุนนางที่ใด เจ้าเป็นเพียงกาฝาก กาฝากที่ไร้ประโยชน์ ทั้งยังสร้างความเดือนร้อนไปทั่ว!”

ยังไงคะ!!! ย้อนมาเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณแต่ไม่ใช่นักฆ่า ไม่ใช่เชฟ ไม่ใช่ดีไซน์เนอร์ แถมไม่ใช่แม่ศรีเรื่อนด้วยจ๊ะ แต่ฉันเป็นครูคณิตศาสตร์วันๆท่องสูตรคูณ แล้วฉันจะเอาอะไรไปรอด ตายกับตายเท่านั้น!!!

ตอนมีชีวิตอยู่ก็ยากจนแสนเข็ญ เมื่อตกตายไป ยังต้องเข้ามาอยู่ในร่างของคุณหนูตกอับที่อาภัพรัก ถูกคู่หมายทิ้งร้าง จนนางเฝ้าถามฟ้าดินว่าเหตุใดไม่ปล่อยให้นางตายไปเสีย ตายแล้วตายเลยมิได้หรืออย่างไรกัน!!!