จูบแรกเกิดขึ้นตอนไหน?

พวกเจ้าก็อยากแต่งเข้าจวนโหวแต่กลับหาว่าข้าใช้กลอุบาย ใต้หล้านี้มีคำว่ายุติธรรมที่ไหน อยากได้สิ่งใดล้วนต้องแย่งชิง หากเขามีสตรีในดวงใจจริงไยจึงรั้งเวลามาเนิ่นนานไม่ยอมแต่งงาน ขอเถอะ แพ้แล้วอย่าพาล!

สามปีแห่งการรอคอยจบลงด้วยหนังสือหย่า สามีกลับมาพร้อมสตรีในดวงใจ ในเมื่อได้โอกาสย้อนมาแก้ไข เหอฉิงเยี่ยนย่อมไม่มีวันเดินซ้ำรอยเก่า ทว่าโชคชะตากลับพลิกผัน เพราะผู้ที่ย้อนกลับมา…หาได้มีเพียงนาง!

เขามีสตรีในดวงใจอยู่ข้างกาย ส่วนนางคือภรรยาเอกที่ต้องปรนนิบัติพ่อแม่สามีที่เมืองหลวง เรื่องราวสมควรเป็นเช่นนี้ แต่สวรรค์กลับส่งนางไปเจียงหนาน คิดว่านางจะระรานพวกเขาหรือ นางมีแต่สาบานว่าจะช่วยส่งเสริม!

ครอบครัวนางถูกตั้งข้อหากบฎที่ผู้ใดก็อาจไม่อาจยื่นมือเข้าช่วยเหลือนอกจาก ‘เขา’ เมื่อทุกสิ่งบีบคั้น นางจึงจำต้องยอมทิ้งศักดิ์ศรีไปขอร้องทำข้อแลกเปลี่ยนกับปีศาจร้ายที่จ้องแต่จะรังแกนาง

คนที่สามารถวาดภาพเสียดแทงจิตใจเช่นนี้ออกมาได้ย่อมต้องเคยผ่านความเปล่าเปลี่ยวสิ้นหวังจนกัดลึกเข้าไปถึงกระดูก เขาเบนสายตากลับไปมองนางก่อนจะพลั้งปากเอ่ยถาม “ตอนวาดเจ้ากำลังนึกถึงผู้ใด” “ท่าน”

ภาระกิจข้ามภพของผู้อื่นอาจต้องแก้แค้น แสนเหนื่อยยากในการกู้ชาติ ประกาศตัดสัมพันธ์อดีตคู่หมั้น แต่ของข้านั้น... แค่ต้องการเพียงหาสามีหน้าตาดีๆเข้าบ้านสักคน สวรรค์โปรดดลบันดาลให้ด้วย

นางเคยมั่นใจมาโดยตลอดว่าเป็นคนมีความสามารถ โดยเฉพาะทำตัวจืดจางจนถูกลืมเลือนอย่างหมดจดเกลี้ยงเกลา แม้จะจับพลัดจับผลูเข้าวังก็ยังคงสามารถ ไม่คาดพบพระพักตร์ฮ่องเต้เพียงครั้งแรก....

สำหรับมู่กุ้ยฟางการแต่งงานมีความหมายแค่ ต้องเปลี่ยนที่นอน ดังนั้น บุตรสาวของหย่งจงโหวเป็นสตรีดุร้ายขายไม่ออก จนบิดาต้องร้องขอ สมรสพระราชทานระหว่างนางกับฉินอ๋อง จึงออกจะเป็นข่าวลือที่ค่อนข้างไกลตัว...

“พี่จะทำให้หนูอิ่ม...จนหมดแรงวิ่งไปหาผู้ชายคนอื่นเลยค่ะ” นั่นคือกฎข้อเดียวของการเป็นผู้หญิงของจอมทัพ

แค่กักตัวสิบสี่วัน ใครๆ ก็ทำกันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่รักแรกเมื่อสิบปี และทิ้งเธอไปอย่างไม่ไยดีเมื่อเจ็ดปีก่อน มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเธอพร้อมจะเขี่ยถ่านไฟเก่าแค่ไหน ให้ตายสิ!

เพื่อแก้แค้น นางยอมพลีกายเพื่อให้ได้ใกล้ชิด คิดจะใช้ลมข้างหมอนคอยกรอกหู ผู้ใดจะรู้ เสียตัวแล้วนางไม่ได้อะไรสักอย่าง หากยังไม่เลวร้ายเท่าพบพานกันอีกครั้ง เขากลับจำนางไม่ได้ สวรรค์จะรังแกกันเกินไปแล้ว!

ความตั้งใจแรกแค่เพียงจะหาข้ออ้างเพื่อเข้าใกล้ หวังปราบพยศหล่อนเท่านั้น แผนการแกล้งเป็นแฟนหลอกๆจึงเริ่มขึ้น แต่ไหงไปๆมาๆเขากลับรู้สึกว่า ตัวเองต่างหากที่กำลังจะเป็นฝ่ายถูกปราบเสียเอง

‘เพียงพานพบบุรุษที่รักตนอย่างลึกซึ้ง’ ถุยๆ ยามใกล้ตายเหตุใดสมองของนางจึงเลอะเลือนปานนั้น รักแท้อันใด กินได้หรือไม่ก็สุดรู้ เหตุใดนางจึงโง่เง่าขอบุรุษแทนเงินทอง มีแต่พวกสมองหมูเท่านั้นที่คิดออกมาได้

“ในเมื่อเราก็ได้ประโยชน์ทั้งคู่ ทำไมเราไม่มาคบกันแบบ friends… เอ๋ ใช้คำว่า friends ได้ไหม หรือควรใช้คำว่าพี่ชาย with benefits ดี”

ข้อสำคัญของการเลี้ยงเด็กหนุ่มสักคนหนึ่ง คือนางพึงควักเงินในกระเป๋าของตัวเองออกมา จะรบกวนมารดาไม่ได้ หลิวม่านชิงให้รู้สึกชื่นชมตัวเองยิ่งนัก นางในชาตินี้ช่างมีปณิธานอันใหญ่ยิ่ง

“ผมเสียคู่นอนไป คุณก็แค่รับผิดชอบมาทำแทน”

วราลีก้าวเข้าไปในโลกของ วิน ผู้ชายที่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อบาสเกตบอลแม้แต่ทิ้งเธอไปเพื่อสานฝัน ในวันที่เขาก้าวย้อนกลับมา เธอ จะทำเช่นไรต่อไป ทุกยังระหว่าง เรา จะยังคงเหมือนเดิมหรือไม่