นางเพียงอยากแกล้งพี่ชายเล่น ๆ แต่กลับพลาดพลั้ง… ทำให้คนผู้นั้นจดจำนางไม่มีวันลืม ไม่ว่าจะพยายามเลี่ยงสักเท่าใด ก็ไม่เคยพ้น ไม่รู้ว่าเป็นเวร หรือเป็นวาสนา แต่ชะตากลับผูกนางกับเขาไว้แน่นเสียเหลือเกิน!

ทุกคืนจันทร์แรม.. ข้าเห็นเจ้าตายในฝัน ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หรือข้าแค่หลงลืมอดีตที่เคยมี? แล้วเหตุใด...เพียงแค่สบตาใจข้ากลับสั่นไหว ราวกับเคยรักเจ้ามานานนับพันชาติ

“ต่างคนต่างอยู่! ได้หรือไม่” นางกลั้นหายใจกล่าวออกไปด้วยเสียงอันดังและรัวเร็ว “หึ สายไปหรือไม่ หากเจ้าอยากเป็นภรรยาของข้ามากนัก ข้าจะทำให้เจ้ารับรู้รสชาติของการอยู่ไม่สู้ตาย"