มนุษย์ทุกคนล้วนมี 'สัตว์ร้าย' และซุกซ่อน 'ความอันตราย' ไว้ภายใน

ความสัมพันธ์ที่ซ่อนเร้นของคนสองคนที่รักกัน..แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ว่ารักกัน //ฟิคอิงเหตุการณ์ในคอนปรมจวันสุดท้ายที่หนานจิง

ดอกไวโอเลตนั้นแม้นลักษณ์จะเป็นสีม่วง แต่แท้จริงแล้วคือสีน้ำเงิน ธรรมชาติได้ 'หลอมรวม' ให้สีทั้งสองกลายเป็นหนึ่งเดียว กลมกลืนดุจกำลังกกกอด เคล้าคลอจนมิอาจแยกจากกันได้ ก็ดั่งเช่นตระกูลเจียงแลตระกูลหลาน

คู่กัด หรือ กิ่งทองใบหยก ถ้อยทีถ้อยอาศัย หรือ ไม่เป็นโล้เป็นพาย คบกันได้ยืด หรือ ไปกันไม่รอด.. ลำดับการเกิดก่อน-หลังมันจะบอกได้จริงๆน่ะเหรอ?

ความปรารถนาของข้า ไม่เคยเป็น การครอบครอง หากเป็นแต่เพียง แค่การเฝ้ามอง ท่าน เท่านั้น

(ศิลปิน x เด็กฝึกหัด) ภาพลักษณ์ในวงการของเขาคือ'เจ้าชาย' แต่ลึกลงไปหลังรอยยิ้มละมุน คือใบหน้าของจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ที่เมื่อหมายตาแล้วว่าจะ 'ล่า' ก็ไม่เคยพลาดเลยซักราย

เพราะตกหลุมรักนักเขียน เขาเลยสร้างตัวละครขึ้นมา และให้ตัวละครตัวนั้น ทำอะไรก็ตาม ที่เขาอยากทำกับนักเขียนคนนั้น

การพบกัน บนโลกใบนี้ .. มีวาระแห่งกรรมผูกพันเอาไว้ ไม่ว่าด้วยศรัทธาอันแรงกล้า หรือด้วยวาสนาที่สร้างมาร่วมกัน ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุชักนำ ให้ได้เวียนมาพบเจอ.. ดั่งที่ว่า ไม่มีคำว่า ‘บังเอิญ’ ..บนโลกใบนี้

การพบกัน บนโลกใบนี้ .. มีวาระแห่งกรรมผูกพันเอาไว้ ไม่ว่าด้วยศรัทธาอันแรงกล้า หรือด้วยวาสนาที่สร้างมาร่วมกัน ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุชักนำ ให้ได้เวียนมาพบเจอ.. ดั่งที่ว่า ไม่มีคำว่า ‘บังเอิญ’ ..บนโลกใบนี้