เจอกันครั้งแรกผมโดนจับกด เจอกันครั้งที่สองไม่มีสลด...ผมนี่ด่าเอาๆ แต่‘อาคเนย์’ ดันทำเพียงกดข้อความบางอย่างและชูขึ้นต่อหน้าเท่านั้น ‘กูไม่คุยกับคู่นอน’ ไอ้... (ปิดตอนเนื้อหาครึ่งหลังค่ะ)
เขาว่ากันว่า 'ผู้ชายโหด' มักอ่อนโยนตอนกำลังมีความรัก "แมร่งเอ้ย..ใช้ไม่ได้กับผู้ชายที่ชื่อ เพลิงนิล ว่ะ" **ปิดตอนเนื้อหาบางส่วนค่ะ**
เพราะสำลักเมล็ดทุเรียนตาย เลยถูกดูดวิญญาณเข้ามาในนิยายซอมบี้ที่กำลังอ่าน แถมดันสะเหล่อเกิดเป็น ‘น้องชายของตัวร้าย’ ที่ตายเพราะโดนพี่ชายฆ่าอีก แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น..คือผมไม่อยากเป็นน้องไง อยากเป็นเมีย!
จีบจนติด...รักกันแบบหลบๆ ซ่อนๆ แล้วดันทิ้งเขามาอีก ใครเล่าจะเข้าใจความลำบากของ ‘แสนซ่าส์’ ยามต้องเผชิญหน้ากับโจทก์เก่าที่อัพเลเวลความน่าสะพรึงกลัวมาเต็มสิบ
ปัง! ผมเอี้ยวตัวหลบลูกกระสุนด้วยแววตาสั่นกลัว แต่ ‘คิมหันต์’ ไม่ได้คิดจะหยุดแค่นัดเดียว ปังๆๆ! “...รอด?” ยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเรอะ คนใจร้าย! (ปิดตอนช่วงหลังค่ะ)
เพราะสายตารังเกียจของ ‘เพลิงกัลป์’ ในวันนั้น ผมจึงอยากเอาชนะมันขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “อย่างมึง...ให้ฟรีๆกูก็ไม่เอา” หืม? เดี๋ยวก็รู้ :) (ปิดตอนเนื้อหาครึ่งหลังค่ะ)
"ยามเมื่อกุหลาบบานสะพรั่งพร้อมเชยชม นายจะเป็น 'ของผม' ชั่วนิรันดร์" เพราะคำประกาศิตของเด็กผมแดงในวัยเยาว์ คุโรโกะ เท็ตสึยะ จึงไม่อาจมีชีวิตที่สงบสุขได้อีกต่อไป! (จบแล้วค่ะ)
ตัวข้าถูกดันขากระแทกพื้นหญ้าด้านข้าง มันเหี่ยวเฉาด้วยไม่อาจทานทนพิษร้ายจากอสูรกายตรงหน้าได้ “ถ้าอยากให้ข้ากินนักก็อยู่นิ่งๆซะ...” “ฮึก...กินแบบไหน เหตุใดจึงต้องแยกขาของข้าด้วย” (จบแล้วค่ะ)
