'เหตุใดการเป็นอิสระและอยู่อย่างสุขสบายมันถึงได้ยากเย็นถึงเพียงนี้' นั่นคือความสงสัยที่ลี่หลินไม่เคยได้คำตอบเพราะนางได้อย่างอื่นมาแทนคำตอบของคำถามแล้วต่างหาก

"ชื่อซินเซียร์เหรอครับ ชื่อเพราะมากเลยครับ" "เพราะเหมือนเสียงปืนในมือกูนั่นแหละ"

นางมาเมืองหลวงเพื่อพักผ่อน แต่ใครจะคาดคิดว่าสิ่งแรกที่ต้อนรับนางจะเป็นกริชอันเย็นเยียบคู่หนึ่ง โชคร้ายนักหลังจากนั้นมาชีวิตนางก็กลับกลายเป็นว่ามีตัวปัญหาตามติดอยู่ไม่ห่าง

ตกหน้าผาตายพร้อมเพื่อนว่าชีวิตบัดซบแล้ว วิญญาณยังถูกตาแก่ที่เด็กแค่หน้าผมขาวทั้งหัวจากไหนก็ไม่รู้ดึงข้ามมิติไปอีก มิหนำซ้ำตาแก่นั่นยังข่มขู่ให้เธอกราบอีกฝ่ายเป็นอาจารย์อีกด้วย ให้ตายเถอะ!

ทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ว่าน่าปวดหัวแล้ว เธอยังต้องมาทำภารกิจผูกด้ายแดงให้คู่รักของที่นี่อีกเหรอเนี่ย แต่เอาเถอะอย่างน้อยก็ยังได้เที่ยวเล่นไปด้วยถึงแม้พอกลับเมืองหลวงจะถูก...

สากเบอร์ใหญ่ พี่ว่าเราก็ชอบนะ

"ปกติพี่ชอบกินก๋วยเตี๋ยวหรือเปล่า" "อยากรู้ไปทำไม" โอนิกซ์เอ่ยถามด้วยความสงสัย "อยากรู้ค่ะเวลาจีบพี่หนูจะได้วางแผนถูก"