เพราะเหนื่อยล้ากับการต้องเป็นตัวแทนของสตรีที่พระเอกรักเต็มที นางร้ายในนิยายเช่น ‘หลันอี้หรั่น’ จึงเลือกจากมา คิดไม่ถึงว่าเขาจะไล่ตามมาและขอให้กลับไปด้วยกัน ทว่าขออภัย...นางพอแล้วกับบทบาทตัวสำรอง!

นางร้ายเช่น 'ซูเสวี่ย' พอแล้วกับการรั้งทั้งคนรักและสหายไว้ ท้ายที่สุดก็ยังแพ้ดอกบัวขาวนางนั้นอยู่ดี ยามอยากทวงคืน พวกเขาพบว่านางถวายตัวแก่จักรพรรดิอำมหิตไปแล้ว!

นางร้ายในนิยายเช่น 'หนานเฟิงลี่' คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตหลังความตายอย่างสงบ ทว่ากลับถูกตัวร้ายผู้คลั่งรักขุดร่างขึ้นมาหวังช่วยชุบชีวิตให้ได้! ได้โปรดเถิดท่านจอมมาร ช่วยหยุดวอแวนางได้หรือไม่!

ลู่เหยาอดทนต่อการถูกดูหมิ่นดูแคลนจากสามีอย่างเฉิงอี้มาถึงหนึ่งปีเต็ม ครั้งนี้ถึงขั้นพาหญิงอื่นมาเหยียบย่ำน้ำใจและฟาดหน้านางด้วยตั๋วเงินก้อนโต พร้อมเอ่ยปากไล่ แต่หารู้ไม่ว่านั่นคือฟางเส้นสุดท้าย!

ทำดีให้ตายก็ไม่เคยได้รับคำชม มีแต่คำดูถูกถากถางให้เจ็บช้ำน้ำใจ เพราะเขาแสนดีเสมอกับแสงจันทร์ขาว แต่กลับชั่วช้าเหลือทนกับฮูหยินคู่กาย หากรักนี้มันไร้ค่านัก สามีสวะพรรค์นี้...'รั่วซี' ไม่ขอมีเสียดีกว่า!

ชาติก่อน ซูเมิ่งน่าพ่ายแพ้ให้แก่แสงจันทร์ขาวในใจพระเอกตลอด นางเสียสละทุกอย่างได้เพื่อเขา แต่กลับถูกตอบแทนด้วยการถูกหักหลังจนตาย ชาตินี้นางจะเลิกรักเขา แต่เหตุใดตัวเอกจึงมองนางด้วยสายตาเช่นนั้นเล่า!

กวงลี่ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยาย ผู้มีบทบาทเป็น ‘ไฝสีชาดผู้ล่วงลับ’ ของพระเอกธงดำ นั่นหมายความว่า นางต้องตายก่อนจึงจะได้หัวใจของเขา! ใครจะพิชิตใจจอมมารต่อก็เชิญเถิด…แต่นางขอลาก่อน!

"แค่แม่ไก่พิการที่ไม่มีปัญหาออกไข่ ยังกล้าเสนอหน้ามาเป็นฮูหยินของใต้เท้าเจียง" โจวจื่ออี้ต้องทนฟังคำถากถางมาตลอดการแต่งงาน ในวันที่นางยอมแพ้และถอยออกมากลับพบว่าในท้องมีอีกหนึ่งชีวิตติดมาด้วยเสียแล้ว

'อู๋ซินหยาน' พอแล้วกับการทุ่มเทความรักให้กับคุณชายรองผู้แสนอ่อนโยนแห่งตระกูลฮั่ว เขาดีกับทุกคน ยกเว้นนาง แค่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่าความพยายามที่ผ่านมาไม่มีความหมาย นางจึงขอยุติการไล่ตามและกลับมารักตนเองแทน

เมื่อความรักของนางคือการยัดเยียด นางร้ายมิอาจสมหวังกับพระเอกหรือพระรองในนิยายได้ นางจึงยอมหย่าขาดจากอดีตสามีแต่โดยดี ทั้งที่ตั้งใจไว้แล้ว หนึ่งอาทิตย์ต่อมาพระเอกนิยายดักรอนางอยู่หน้าจวน นางร้าย: ...

'เป่ยเจียอิน' เคยรัก 'ราชครูกู้' มาก ยอมสละให้ได้แม้แต่ชีวิต แต่เขากลับทอดทิ้งกันไปโอบอุ้มน้องสาวต่างมารดาของนางโดยไม่ไยดี! กระทั่งนางที่เจ็บเจียนตายและเคยคิดว่าคงรักใครไม่ได้อีกได้พบกับคนผู้นั้น...

จวี๋ฮวาจับได้คาหนังคาเขาว่าองค์ชายสวามีที่รักมีชู้คือนางกำนัลประจำกาย ความแค้นยังไม่ทันได้สะสางให้สาแก่ใจ ดันมาถูกพ่อพระใต้คราบราชครูห้ามปรามไว้เสียนี่ "อามิตตาพุทธ การให้อภัยเป็นกุศลมิใช่หรือ"

เมิ่งจื่อ' พ่ายแพ้ในการแย่งชิงความรักกับนางเอกในนิยาย จึงเลือกจากมาและเริ่มต้นชีวิตใหม่ในที่ใหม่ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย กระทั่งพระเอกมาเคาะประตูพร้อมบุตรเพื่อขอความช่วยเหลือ ส่วนนางเอกนั้นตายไปแล้ว!?

‘ลั่วหว่านหลิง’ ถึงกับมือไม้อ่อน หลังได้รับสมรสพระราชทานให้แต่งเข้าจวนขุนนางคนสนิทของฮ่องเต้อย่าง ‘หนานเสียงเฟย’ นางคงไม่หวั่นใจขนาดนี้ หากเขาไม่ใช่ตัวร้ายที่โหดเหี้ยมอำมหิตและน่ากลัวที่สุดในนิยาย!

ความรักที่ 'คุณหนูเคอหยู่ซี' มีให้ 'ปรมาจารย์มารจวงเจียฮวน' แห้งเหือดไปหมดสิ้นตั้งแต่วันที่เขาสั่งให้นางทอดกายให้ 'นักพรตโอวเสียงเวย' เชยชมแล้ว หญิงชั่วช้าเช่นนางก็หมดความอดทนเป็นเช่นกัน!

ท่ามกลางสนมนับหมื่นพัน มีเพียงนางที่สลักในใจฮ่องเต้ ยิ่งพานพบสบพักตร์ยิ่งหลงใหลราวติดบ่วง ยิ่งดิ้นหนีก็ยิ่งพันธนาการ นามของนางคือ เสวี่ยมู่เหมียน

สวรรค์! สวีกงหลินไม่คิดเลยว่าการอ่านป้ายผิดจะทำให้นางกลายเป็นฮูหยินประมุขพรรคมารอย่างไม่ทันตั้งตัว เพ้ย! นางมาผิดที่ ปล่อยนางไปเถิดท่านประมุข! “เด็กๆจับนางไว้ แล้วมัดขึงเตียงให้แน่น"

ชาติก่อนนางเคยเจ็บช้ำจากการรักตัวร้าย คิดฝันไปว่าความดีจะทำให้เขากลับตัวได้ ท้ายที่สุดจนตายนางยังมีน้ำตานองหน้า แต่เมื่อคิดละทิ้งหัวใจโง่งมในชาตินี้ ตัวร้ายผู้นั้นกลับทำทุกอย่างเพื่อพันธนาการนางไว้!

'กู้จิวหรง' ถูกชายนิรนามพรากพรหมจรรย์ก่อนวันแต่งงานหนึ่งสัปดาห์ ด้วยมิอยากหลอกลวงว่าที่สามี นางจึงสารภาพความจริงทุกอย่าง แทนที่จะถูกทอดทิ้ง ตัวเอกผู้ยิ่งใหญ่กลับทะนุถนอมนางราวกับไข่ในหิน!

ซ่งหูเตี๋ยผู้เป็นฮูหยินเอกของตระกูลพ่อค้าผ้าที่ใหญ่ที่สุดในแคว้นไห่ ถูกใส่ร้ายจากอนุจนต้องระหกระเหินจากจวน ทว่าตอนนั้นเองที่เผลอดื่มเมาจนเผลอล่วงเกินรัชทายาทหนุ่มเข้า!