ซูเมิ่งเหยารู้สึกว่าตนเองโชคร้ายนักที่ต้องเข้ามาอยู่ในร่างตัวประกอบที่น่าสารคนนี้ แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี ที่เธอนั้นได้ระบบซื้อขายมาด้วย ชีวิตต่อจากนี้เธอจึงไม่ลำบากอย่างที่คิด

เย่ซื่อหนิงเฝ้าหลุมศพของตัวเองมาอย่างเนินนานหลายสิบปี หากใครบอกว่าเป็นวิญญาณแล้วลำบาก เย่ซื่อหนิงคงต้องขอคัดค้าน ชีวิตแบบนี้หาได้ที่ไหน ไม่ต้องกินไม่ต้องนอนและที่สำคัญไม่ต้องทำงานหนัก

ชาติก่อนจางฟางเซียนมอบหัวใจให้เขา แต่เขากลับไม่รับ มาชาตินี้นางจึงขอหนีให้ไกลจากชายผู้นั้น แต่เหมือนยิ่งหนีกลับยิ่งพัวพัน จิตใจที่ปล่อยวางกลับเริ่มสั่นไหว นางควรทำอย่างไรดี

เม่ยซินไม่เข้าว่าว่าเรื่องลงเอยแบบนี้ได้ยังไง แล้วชายที่แสนอ่อนโยนคนนี้ คือคนบ้าจริงหรือ?

เมื่อโอกาสมาถึง วัทธ์มีหรือจะปล่อยให้หลุดลอย แม้ต้องเป็นแค่เด็กเลี้ยงของกรณ์ก็ตาม หากปล่อยให้หลุดมือไปคงโง่เต็มที

ใครชอบหาเรื่องตายก็ให้เขาตายไปเถอะ ส่วนอันเล่อคนนี้ขอใช้ชีวิตบนกองเงินกองทอง กับลูกน้อยดีกว่า

“เธอเคยทอดทิ้งลูก เคยทำร้ายจิตใจสามี และเคยเมินเฉยต่อทุกคน วันนี้ อวิ๋นชิงอวี้กลับมา พร้อมโอกาสครั้งที่สอง แม้ไม่มีใครเชื่อใจ แม้สายตาทุกคู่ยังเต็มไปด้วยคำถาม แต่เธอจะคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้”

ไป๋มี่เหยียน หลงเข้ามาในร่าง เจ้าหญิงของชนเผ่าแบบงงๆ ใดๆคือชนเผ่านางแพ้สงคราม ส่งนางมาเชื่อมสัมพันธไมตรี แล้วนางจะรอดไหมละ “โอ๊ย….คนสวยจะบ้าตาย”

“ชาติก่อน…ฉันทำลายครอบครัวด้วยมือของตัวฉันเอง” เมื่อความไว้ใจให้ผิดคน และความเย็นชาที่สร้างกำแพงระหว่างเธอกับเขา นำไปสู่จุดจบที่เธอไม่มีวันลืม