ขนาดยังไม่เคยรู้จักกันก็โดนด่าว่าปัญญาอ่อนซะแล้ว?! ชายหนุ่มเลยตั้งใจว่านับแต่นี้จะอยู่ให้ห่างไว้ดีกว่า แต่ทำไมพอตั้งใจว่าจะไม่ใกล้ อีกฝ่ายถึงได้มาตามเซ้าซี้ไม่เลิกกันนะ คุณปล่อยผมไปเห๊อะ...

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

หนึ่งเดือนที่เขาต้องทำรายงานย้อนหลังเกี่ยวกับจำนวนเชลยซึ่งอาศัยอยู่ที่นี่ ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในตำแหน่งผู้ดูแลโรงพยาบาลร้างแห่งนี้ ทว่าขอบเขตการทำงานของเขากลับถูกจำกัดให้อยู่แต่ภายในชั้นที่24เท่านั้น

24 ปี หลังจากจบสงครามฮอกวอตส์เรื่องราวบทใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น ดอว์น ฮอว์กินส์ เขาเป็นนักเรียนธรรมดาคนหนึ่ง แต่แล้วสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป ทำให้เขาไม่ใช่นักนักเรียนเวทมนตร์ธรรมดาอีกต่อไป...

กระจอกชิบหาย มึงมาทำงานกับกูดิ เดี่ยวกูให้หมื่นห้าเลย ขอบคุณมากนะ แต่ไม่เป็นไร งานที่ทำอยู่ก็ถือว่าดีแล้วล่ะ เอ้อ ลืมบอกไปว่าสกุลเงินเป็นดอลล่าห์นะ แล้วก็ที่ได้หนึ่งหมื่น ต่อวันไม่ใช่ต่อเดือน

ก็แค่จับผิดตัว แต่ดันปิ๊ง ทำไงล่ะ ก็จัดกดเสียเลย รู้ความจริงก็ไม่บอก ขอตักตวงความสุขก่อนนะครับ

‘แก้วเจ้าจอม’ หญิงสาวกำพร้าแม่ ที่กลายเป็นคนขาดความอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว กระทั่งเธอได้เดินทางย้อนเวลากลับไปในโลกอดีต โลกที่มีครอบครัวอันแสนอบอุ่นรออยู่ และเขาคนนั้น...

ณ หุบเขาที่เป็นดั่งสมรภูมิรบ แพทย์แห่งโรงหมอหุยชุนได้เก็บชายหนุ่มปริศนามาดูแลจนก่อเกิดเป็นความรัก กระทั่งการมาถึงของจอมทัพผู้ยิ่งใหญ่ ชะตาชีวิตของทั้งสามจะเป็นอย่างไรต่อไป!?

เพียงศิษย์เอกของเทพชะตาวาบผ่านทางมา ยูจินก็มาโผลที่ยุค 70's แบบงงๆ ... มารดาพวกท่านเถอะ โผล่หัวมาให้ข้าด่าพวกท่านซะดีๆ!!

เกิดใหม่!? เหตุใดจึงกลายเป็นหมีแพนด้า... ในยุคสมัยที่เจ้าปุกปุยนี่ยังไม่ได้เป็นสมบัติของชาติด้วยซ้ำ! ทั้งถูกล่า โดนจับไปต้ม! ศิษย์พี่เจ้าขา… แพนดี้น้อยจะรับมือไม่ไหวแล้วนะเจ้าค้าาา~

นอนหลับอยู่ดี ๆ ก็ถูกส่งไปในโลกเกมจีบหนุ่มแฟนตาซีที่ตัวเองเล่นไป แต่...เดี๋ยวก่อน ทำไมต้องมาอยู่ในร่างของ 'ไค' ที่เป็นคู่จิ้นหลักกับพระเอกอีกคนด้วยฟะ?

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

ย้อนอดีตมาเป็นสาวใช้ของนางเอกที่ถูกเอ่ยถึงเพียงหนึ่งย่อหน้า บทบาทน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยแล้วจะให้ข้าเอาความสามารถใดไปทำเรื่องยิ่งใหญ่ได้เล่า!