แค้นนี้ไม่อาจให้อภัยได้ แม้นข้าสิ้นใจ วิญญาณข้าจะตามทวงแค้นลากพวกเจ้าไปชำระความในนรก!!

“เราห่างกันสักพักเถอะ” ไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่เป็นประโยคบอกเลิก

ที่นี่ห้องประชุมอันเป็นศูนย์รวมของเหล่าคนที่ใกล้ตายและอ่อนแอ โดยสมาชิกแรกเริ่มนั้นก็มีคนเห็นผี ปีศาจอ่อนด๋อย คนขายถ่านใกล้ตาย และวิศวกร(?) เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดอ่านเถอะ

นิยายที่เพื่อนสนิทขุดหลุมให้อ่าน จนต้องฝืนสังขารอ่านแบบติดลมบน ไม่หลับไม่นอนมันล่ะ กลับทำให้ผมต้องทะลุมิติเข้ามาเฉยเลย! เห้ย อย่างนี้ก็ได้เรอะ?!

ไช่เซี่ยหนิง คิดมาตลอดว่านางคือลูกชังของมารดาไม่ว่าอะไรนางล้วนสู้พี่สาวที่ตายจากไปแล้วไม่ได้หากแต่เมื่อชีวิตนางได้เข้ามาพัวพันกับบุรุษสูงศักดิ์สองคนชีวิตของนางก็กลายเป็นชีวิตที่มีสีสันเจิดจ้า

มีพี่ชายเป็นคนดังไม่ใช่เรื่องตลก

ทะลุมิติไปเป็นตัวร้ายในโลกนิยาย บทบาทมีแค่อาละวาดแล้วก็ตายไป ตายเหรอ? ดูถูกไอ้มังกรคนนี้เกินไปแล้ว

ดวงจิตที่ผนึกในดาบคือวิญญาณของนักดาบผู้เสียสละอย่างกล้าหาญ แต่ดาบของเธอกลับต่างออกไป มันซ่อนความพิเศษบางอย่างที่นำพาโชคชะตาหวนคืนสู่เธออีกครั้ง...ขอบคุณที่ให้ฉันได้เคียงข้างเธอนะ คู่หู

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เกิดใหม่!? เหตุใดจึงกลายเป็นหมีแพนด้า... ในยุคสมัยที่เจ้าปุกปุยนี่ยังไม่ได้เป็นสมบัติของชาติด้วยซ้ำ! ทั้งถูกล่า โดนจับไปต้ม! ศิษย์พี่เจ้าขา… แพนดี้น้อยจะรับมือไม่ไหวแล้วนะเจ้าค้าาา~

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ในโลก ปัจจุบัน มีการ ก้าวหน้าอย่างยิ่งเเต่ ยังมี ผู้คนจำนวนหนึ่ง ที่ถูก เรียกว่าเหล่า โนเนม พวกเค้าคือคนที่ยากจนเเละไม่ได้รับการช่วยเหลือเเต่มีกลุ่มก่อการร้ายเสนอที่จะช่วยพวกเค้าในการดำรงชีวิต

ณ หุบเขาที่เป็นดั่งสมรภูมิรบ แพทย์แห่งโรงหมอหุยชุนได้เก็บชายหนุ่มปริศนามาดูแลจนก่อเกิดเป็นความรัก กระทั่งการมาถึงของจอมทัพผู้ยิ่งใหญ่ ชะตาชีวิตของทั้งสามจะเป็นอย่างไรต่อไป!?

เรื่องราวของเด็กหนุ่มธรรมดาๆคนนึงที่อยู่ๆเขาก็ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตประหลาดจนทำให้ชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไปและที่สำคัญร่างกายของเขาก็กำลังโดนกลืนกินไปทีละนิด