ในฐานะวายร้าย ก็ต้องรังแกบุตรแห่งสวรรค์ เพราะหากไม่ทำเช่นนั้น ก็จะเป็นตัวเขาเองที่ไม่รอด!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

ฤดูใบไม้ผลิในเมืองเล็กๆ ชื่อ “เมืองฟ้าใส” เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความสดชื่นและสีสันแห่งชีวิต เมื่อดอกไม้เริ่มบานสะพรั่ง กลิ่นหอมของดอกซากุระลอยฟุ้งไปทั่ว ขณะที่อากาศอุ่นขึ้น ร้อยเรียงไปด้วยเสียง...

ก็แค่เด็กมีปัญหาประจำห้องเอที่ชอบทำตัวเป็นคนขวางโลก

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเขา เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่ยินยอมให้อีกฝ่ายได้ใช้ประโยชน์ เดิมทีก็สมควรเป็นอย่างนั้น แต่ใจที่ไม่รักดีกลับรู้สึกกับเขาเป็นเหมือนบุรุษคนหนึ่งหาใช่ผู้เป็นนาย

ดวงวิญญาณเหล่านี้จะไปไหนกันนะ มันดูน่ากินเหลือเกิน [ท่านได้กลืนกินดวงวิญญานจอมอสูรลำดับที่ 72 ค่าสถานะเพิ่มข้ึนเป็นอย่างมาก ได้รับบสกิลบางส่วน]

ต้นปี1945ในช่วงนาทีแห่งการล้มสลาย ทหารเยอรมันจำนวนนึงได้ตัดสินใจพากันหลบหนีด้วยระฆังกาลเวลาของนาซีจนได้ไปโพล่ยังโลกใบใหม่ ก่อกำเหนิดเป็นเยอรมันไรซ์พร้อมอุดมการณ์ใหม่ที่จะเปลี่ยนโลกทั้งใบไปตลอดกาล.

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เมื่ออาม่าวัย72ตั้งจิตอธิษฐานให้ชาติหน้าเกิดมาเป็นสาวงามที่ร่ำรวยแต่แล้วจู่ๆคำอธิษฐานของเธอก็ได้พาเธอย้อนมิติมาอยู่ในร่างสาวสวยวัยยี่สิบต้นๆไม่เพียงเท่านั้นเธอยังมีถุงเงินวิเศษที่ใช้ไม่หมดติดตัวมาด้วย

ทั่วทั้งเวียงท่าผาแม่หญิงทั้งหลายต่างหมายปอง ‘คุณพระอินทร’ ยกเว้น เพียงแต่ ‘แม่หญิงชมจันทร์’ ผู้เดียวเท่านั้นที่หมางเมินใส่ทุกครั้งที่เจอ แล้วอย่างไรเล่าคนอย่างเขาจะพ่ายแพ้ผู้หญิงคนนี้หรือ... ไม่มีทาง

ด้วยใบหน้าวัย 19 ปีของเธอ เธอเช็ดน้ำตาที่เธอทิ้งไว้เบา ๆ ด้วยมือของเธอ เธอหัวเราะ ซุนซิ่วหยุน กลับมาแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว เขายังอยู่ที่นั่น และครั้งนี้ฉันจะไม่สูญเสียเขาไป!

มี ผู้ชายคนหนึ่ง โดยคนอื่นรังแกเสมอแล้วก็คนในครอบครัว ที่ไม่เห็นค่า เขาจึงเปลี่ยนไป เขามีประตูมิติไป 2 โลก

“อาลักษณ์หญิง ยามที่เจ้ามองนางกำนัลบุปผาไร้อาภรณ์ โปรดใช้สายตาเช่นนั้นมองข้า!”

[พี่เขม-น้องแป้ง] เขาเป็นโคแก่ที่ดันไปหลงรักอยากจะกินหญ้าอ่อน ทั้งที่คอยพยายามห้ามใจเพราะสถานะผู้ปกครองค้ำคอ แต่ไฉนเลยแม่หญ้าอ่อนถึงได้ชอบวนเวียนป้วนเปี้ยนเอาตัวเองมาคอยล่อจ่อป้อนเขาอยู่แถวๆปาก

เมื่อลืมตาขึ้น ก็พบว่าทั้งบ้านเหลือข้าวสารเม็ดสุดท้าย น้องชายร้องไห้เพราะความหิว แม่ก็ป่วยหนักติดเตียง ...เธอจะพาพวกเขารอดพ้นความหิวโหยนี้ไปได้อย่างไร

ด้วยความเป็นห่วงน้องสาวที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้เพื่อนสนิทฝากให้เขาช่วยดูแล แต่หารู้ไม่ ฝากน้องสาวไว้กับราม ก็เหมือนฝากปลาย่างไว้กับแมว