เหยียนเล่อ ได้หลุดเข้ามาเป็นนางร้ายในนิยายเรื่องโปรด หากมาอยู่ในช่วงตอนต้นเรื่อง เธอจะไม่ว่าอะไรเลย แต่เธอกลับมาอยู่ในช่วงที่นิยายจบแล้ว!!แน่นอนว่า... ตอนจบของนิยายตัวร้ายต้องรับกรรม!!

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เพราะในอดีต เขาคือพี่ชายที่ผมผูกพันธ์ ทว่าในตอนนี้พี่ชายคนเดิมหายไปแล้ว ผมต้องทำทุกวิถีทางให้พี่ชายคนเดิมกลับมาให้ได้ อ่านฟรีถึงวันที่19/11/2024

ถ้าหลินอีปราบปิศาจไม่ได้ เขาต้องยอมแต่งงานเป็นเมียของจอมมาร ปราบผีงานนี้มีพรหมจรรย์ของท่านนักพรตเป็นเดิมพัน

ฉันเป็นโครงกระดูกที่ถูกอัญเชิญมาในสงครามโลกแฟนตาซี ไม่มีสกิลโกงๆอะไรเลย แถมยังถูกลิชกับดูลาฮานที่เป็นเผ่าพันธ์เดียวกันหมายหัวอีก

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เฟินเยว่หญิงสาวชะตาอาภัพที่ต้องสูญเสียครอบครัว ทั้งยังถูกอดีตชายอันเป็นที่รักเข้าใจผิดคิดว่าหักหลังมารดาผู้รับเธอมาเลี้ยง ไปมีสัมพันธ์กับบิดาจอมมักมากของเขา.. แม้เวลาจะผ่านไป แต่ใจยังไม่ลืม..

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ตัวเองก็จำอดีตตอนเด็กๆอะไรไม่ได้ แถมฝันแปลกๆประจำอีก เอ่อ...นี่เพื่อนไหงมองฉันแปลกๆอย่างงั้นล่ะ? ฉันไปทำอะไรแปลกมาเหรอ?

เกิดใหม่ในโลกอื่นยังไม่พอ ฉันดันหลงรักรุ่นพี่และเขาคือลูกน้องของคุณพ่อ "วาตารุ ทาคางิ" คือชื่อเขา มิหนำซ้ำดันมารู้ภายหลังว่าเขาชอบพอกับพี่ "ซาโต้ มิวาโกะ" และเขาคือพ่อของลูกฉัน!!!

ชีวิตผมโคตรน่าสมเพช ทำอะไรก็ขาดทุน ลงทุนอะไรก็โดนโกง แต่ก็ไม่คิดว่าจะน่าสมเพชจนชาวต่างโลกมามอบระบบแปลกๆช่วยพลิกชีวิตน่าสมเพชของผม

โดนรถบรรทุกชนและไปเกิดใหม่ที่โลกดันมาจิพร้อมกับพร 3 ข้อ แต่พรผมมันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?

หอมนวลเป็นทาสในเรือนของเจ้าคุณรุ้ง บดีเดชา ความสวยของเธอแม้เป็นเพียงทาสในเรือนแต่ก็ยังเป็นที่หมายตาของเจ้าคุณรุ้งโดยที่เธอไม่รู้ตัวจนคุณหญเพียนเกิดความหึงหวงถึงกับสั่งโบยและจองจำเธอเอาไว้

"เป็นแค่พี่ไม่ใช่พ่อ ไม่ต้องมาสอน" "........." ดวงตากลมจ้องมองแขนตนที่ถูกพันธนาการยึดเอาไว้ไม่ให้ไปไหน ก่อนจะไล่สายตาไปยังเจ้าของมือหนาที่ยังคงทำหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเขา ทั้งสองต่างเงียบเป็นร่างบางที่ทนไม่ไหวกล่าวออกมา "เสืออย่าดื้อ"

ฉันก็แค่ตามเกาะพี่หัวหน้าแก๊งบราซิลที่เป็นคนเอเชียไปเรื่อย จนมาถึงเกาหลีใต้ [โซล] ฉันเคยได้ยินมาว่าคนที่นี่ชอบเหยียดมาก และพอมาเจอจริง ๆ ก็ใช่นะ แต่ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนั้นโครตหล่อเลย