เมื่อบารเทนเดอร์สาวผู้อาภัพ ต้องทะลุมิติมาเป็นฮูหยินของท่านโหวแสนใจร้าย นางจะสามารถมีความรักที่ดีและอบอุ่นได้หรือไม่?

"อย่ายุ่งกับคนไข้คนนี้ของกู เข้าใจ๊?" "แปลว่าต่อไปถ้าไม่ใช่คนไข้แล้ว ก็ยุ่งได้?" "มึงอ่านดีๆ หลังคำว่าคนไข้" ‘...คนนี้ของกู’

“เพิ่งรู้แรงแสงดวงอันห่วงหา แม้สุราลบเลือดจะเหือดหาย หากหวนฤทธิ์พิศวาสมิคลาดคลาย วกวุ่นวายในกำหนัดจึงขัดทรวง” (บู๊ลิ้ม เรื่องเข้มข้น พระเอกได้ภรรยาเจ็ดคน เลิฟซีนตลอดทาง)

“เมื่อความรักไม่อาจถูกจำกัดด้วยยศศักดิ์และชาติกำเนิด หนึ่งคือหม่อมเจ้า ผู้ปลอมตัวเป็นสามัญชน อีกหนึ่งคือหม่อมราชวงศ์ ผู้ไม่เคยคาดคิดว่าจะต้องเผชิญกับความรักที่ท้าทายกฎเกณฑ์แห่งวงศ์ตระกูล”

หลังฮเยซึงออกจากกรมก็กลายเป็นไอดอลตกอับจึงไปออดิชั่นหนังของซังฮยอน นักแสดงที่มีแต่ข่าวเสียๆ หายๆ เขาจึงเสนอว่าจะช่วยแก้ไขภาพลักษณ์ให้อีกฝ่าย จากนั้นข้อตกลงลับระหว่างทั้งสองคนก็เริ่มขึ้น

มือบางคว้าเอาแส้ที่แนบอยู่ข้างลำตัวออกมา ใบหน้างดงามทว่าเย็นชาราวกับบนโลกนี้ไม่มีสิ่งที่เขาต้องสนใจเริ่มฉายแววรำคาญใจ “จะไปเกิดดีๆ หรือจะต้องให้ไปบังคับด้วยกำลัง“

ความรักสำหรับฉันคือการวิ่งตามและไขว่คว้า แม้จะรู้ว่ามันยากที่จะได้มา แต่ฉันคนนี้ไม่มีวันยอมแพ้เป็นอันขาด คอยดู ว่าฉันจะได้ครอบครอบความรักครั้งนี้หรือไม่

ซวยเพราะรับลูกกระสุนของคนอื่นจนตายยังไม่พอ ข้ามภพมาได้เพียงคืนเดียวก็โดนวางยาเข้าให้ ไม่ทันไรถูกกล่าวหาว่าเป็นปีศาจ อีกคนอะไรจะดวงซวยขนาดนี้เนี้ย!

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

"ทานตะวัน... หึ ดอกไม้โง่ๆ ที่ทั้งชีวิตมองหาแต่พระอาทิตย์แค่ดวงเดียว"

ก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะหมดลง สตรีสาวก็อ้อนวอนสวรรค์ ที่กำลังนิ่งเฉยต่อความอยุติธรรมที่นางได้รับว่าได้โปรดให้นางได้กลับไปแก้ไขชะตาชีวิต…ไม่ขอเป็นเบี้ยหมากให้คนชั่วพวกนี้ได้สุขสบายด้วยเถิด!

เพราะพี่ใหญ่ป่วยหนัก เมิ่งเฟยเทียนต้องทำงานหนักเพื่อค่าโอสถ นางเข้ามายังตระกูลฝู่ในฐานะบ่าว หากแต่ไม่นาน นางกลับได้เลื่อนฐานะกลายเป็นสตรีอุ่นเตียงที่นายท่านหลงใหลและเอาแต่อยากกลืนกินนาง ทั้งวันทั้งคืน

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

อัตลักษณ์ความพิเศษหรือแต่ฉันมีอัตลักษณ์กองทัพโว้ย

เขา…ไม่ได้อนุญาตให้เธอรัก แต่ใจทั้งใจเธอกลับไปอยู่ที่เขาจนหมด

แต่จู่ๆร่างสูงก็ลุกขึ้น ก้าวยาวๆมาทางใบข้าว จนร่างบางถอยหนีไปชิดกำแพง “ดูเหมือนเธอจะจำฉันไม่ได้นะ”ทำไมเธอจะจำไม่ได้ เธอจำได้ดีเลยล่ะ ผู้ชายที่เธอมอบครั้งแรกให้

เปรมา นางร้ายสาวตัวท็อป แต่ชีวิตรักขมขื่น เพราะถูกชายชั่ว หญิงร่านแทงข้างหลัง เพราะฉะนั้นอยากรักกันมากก็อย่าลืมลากกันไปนรก!

อาหนิงกับอาอิงเป็นฝาแฝดกัน และใช้ร่างเดียวกัน ทั้งสองจะสลับสับเปลี่ยนกันออกมาครอบครองร่าง จนกระทั่งอายุสิบสอง...อาหนิงก็รู้สึกว่า อยู่ ๆ ตนก็นอนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็มีสามีแล้ว!