"ร่างกายคุณหนูมีค่าดั่งทอง ตัวข้าผู้น้อยจะหาญกล้าล่วงเกินได้เช่นไร!?" ชายหนุ่มเอ่ยกดเสียงขุ่นลึกในลำคอ ดูน่าเกรงขามและน่าหวั่นหวาดมิใช่น้อย "พรืด!" ตู้หรงหวาหัวเราะขัน รอยยิ้มหวา

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เมื่อต้นปีพุทธศักราช 2,000 มีแคว้นมธุ ซึ่งปกครองแคว้นด้วยชายหนุ่มรูปงามมีนามว่า “พระเจ้ามธุฟ้า” แต่ว่าเขาไม่ยอมอภิเษกกับหญิงใดสักคน จนบังเอิญได้พบกับหนุ่มพ่อค้า “การวีย์” จึงรู้สึกว่า “หลงเลย”

ทั้งที่กระโจนเข้าสู่อันตรายเพื่อปกป้องคนอื่นเป็นเวลา 7 ปีแต่กลับพบว่ามันไร้ประโยชน์สิ้นดี เขาจึงเลือกจบชีวิตของตนเอง ทว่า... 'สวัสดีค่ะ ดิฉันขอแสดงความเสียใจและยินดีด้วยกับการเข้าใช้งานครั้งแรก'

“จำไว้นะ คนเขาจะรัก ยืนอ้วน ๆ เขาก็รัก”แป้งมันเอ่ยบอกกับหญิงสาว ก่อนจะเดินออกไปโดยที่ไม่หันมาสนใจเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น

เด็กสาวที่เติบโตมาในสำนักชี อยู่ในศีลอย่างเคร่งครัดมาตลอดชีวิต ต้องสึกมาใช้ชีวิตกับพี่ชายสามคนตามที่แม่สั่งไว้ก่อนตาย

อายุก็ตั้งสี่สิบกว่าแล้ว ใครจะไปคิดว่าจะมานั่งตกหลุมรักใครได้อีก แถมเขายังเป็นแค่เจ้าของร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ที่อายุพอพอลูกชายคนโตอีกต่างหาก

หลังจากเธอปราบจอมมารได้สำเร็จก็ถูกส่งกลับไปยังโลกเดิมโดยมีอัญมณีและของสะสมจำนวนมากติดมาด้วย เธอตั้งใจจะขายพวกมันทิ้งเพื่อเอาเงินมาเสพสุขกับชีวิต กินๆ นอนๆ ไปวันๆ แต่ไหงดันเกิดวันสิ้นโลกขึ้นมาได้ล่ะ!

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

เมื่อเขาและเธอต้องมาใช้ชีวิตหลังแต่งงาน อยู่ในเงาของความเจ็บปวดในวันวาน ภูกฤษและรริน จะพาหัวใจที่แสนบอบช้ำ กลับไปสู้วันดี ๆ ได้มั้ย สุดท้ายจะเป็นยังไงขึ้นอยู่กับหัวใจสองดวงจะนำทางรักครั้งนี้ไป

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ปรางทิพย์ รักแรง เกลียดแรง ไม่ชอบวุ่นวายกับใคร แต่อย่าให้เกลียด เธอจะเกลียดสุดแรงเกิด อานนท์ คนในครอบครัวเขา ทำให้อีกครอบครัวต้องพลัดพราก อยากปรับความเข้าใจ ไม่อยากให้มีการสูญเสียอีก เขาจะใช้วิธีไหนดี

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ในตอนที่ซอมบี้บุกโลก เหยียนหลางเป็นรายแรกๆที่ถูกซอมบี้ฆ่าตาย เกิดใหม่อีกครั้งในร่างใหม่คราวนี้เขาจะต้องรอดให้ได้!

ถ้าความรักเปรียบเสมือนดอกไม้ มันคงไม่หอมหวานเลยซักนิด

ในอนาคตที่มนุษย์สามารถเข้าไปอยู่ในโลกเสมือนจริง และ เกมส์ได้ แต่จะเป็นยังไงถ้าบ้างคนในนั้นได้หายไป แล้วโผล่อีกโลกหนึ่งที่พวกเขาไม่รู้จัก????

"ถ้าไม่เชื่องั้นเอาอย่างนี้ไหม ถ้าเจนแฮกข้อมูลบริษัทคู่แข่งมาให้พี่ได้จริง ๆ ล่ะก็ พี่ทัพต้องนอนกับเจน เอาไหมล่ะ?" "แล้วถ้านายทำไมได้ล่ะ" "เจนจะไม่มากวนพี่อีกเลย" "ได้!!! งั้นเอาตามนี้"

ผมไม่ชอบเด็ก งี่เง่า ดื้อ เอาแต่ใจ อายุก็ขนาดนี้แล้ว จะให้มานั่งตามใจใครคงเป็นไปไม่ได้หรอก แค่แต่งงานด้วยก็ถือว่าบุญมากแล้ว ถ้าไม่เพราะผลประโยชน์ผมไม่ยอมหรอก (มาเฟียคิมหันต์กล่าวไว้)

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย