ชายหนุ่มวัยกลางคนถูกรถบรรทุกชนจนทำให้ได้ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลก แต่ความซวยของเขายังไม่จบลงแค่นั้นเมื่อเขาได้ไปเกิดในร่างมังกรที่อ่อนแอ อย่างไรก็ตาม วันหนึ่งเขาก็ได้ระบบของเผ่าปิศาจที่แข็งแกร่งที่สุด

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ความรักนั้นเกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา ถึงแม้วิบากกรรมนั้นนำพาให้ต้องพลัดพรากจากกัน ก็ไม่อาจทำลายความรักมั่นขององค์นาคราชที่มีต่อหญิงคนรักของตนได้เลยแม้แต่น้อย

อวิ๋นถิงถูกฆ่าตายอย่างปริศนา และตื่นมาในร่างของเมิ่งต้า เด็กสาวในชนบทยากจนที่ต่างแคว้น ทว่าชีวิตของเมิ่งต้าก็หาได้สุขสงบดั่งที่อวิ๋นถิงใฝ่ฝันไม่...นางจึงต้องสร้างชีวิตอย่างที่นางปรารถนาด้วยตนเอง!

สำหรับจตุรเทพหน้าที่ย่อมต้องมาก่อนหัวใจ ยิ่งสตรีที่ตนพึงใจเป็นเพียงสตรีสามัญชนมิมีอำนาจภูมิหลังของครอบครัวคอยปกป้องก็ยิ่งต้องปล่อยนางไป

"ต่อให้กาลเวลาจักพลัดพรากกายของเราสอง ตัวพี่จักคงรอน้องอยู่ที่แห่งนี้ ณ วังปรเมศวร์"

หากผู้ที่อยู่เหนือนอกกฎเกณฑ์ได้ข้ามผ่านเข้ามาพร้อมกับความหยั่งรู้ของโลกแห่งนี้ได้ปรากฏตัวขึ้น วิหารเทพจะล่วงรู้ถึงสิ่งนี้หรือไม่ อีกทั้งผู้ที่มาเยือนจะสามารถใช้ชีวิตอย่างที่ฝันใฝ่ได้หรือไม่

เรื่องนี้นิยายแนวระบบนะครับ จากคนที่ชอบอ่านหนังสือมากมายอยู่ดีๆดันต้องมาเดินเล่นในนิยายเสียนี่ ถ้าเป็นนิยายฟิวกู๊ดจะไม่ว่าเลย แต่นี่อะไร ซอมบี้ มอนสเตอร์ จอมมาร ดาหน้ามาหาเรื่องแบบนี้ต้องตบให้หัวทิ่ม

‘ไลต์ รังสิมา’ กลับมายืนอยู่ตรงหน้าพร้อมเอ่ยข้อครหาที่ฉันไม่อาจยอมรับ “เธอมันผู้หญิงน่ารังเกียจ”

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

“ฉันไม่ชอบเธอ! อย่าเข้ามายุ่งกับฉันอีก” “ชะเอมก็ไม่เคยคิดที่จะชอบคนอย่างพี่เหมือนกัน แต่ที่ทำก็เพราะ..”

เสี่ยวเฉินคือทาสธรรมดาตระกูลหลี่ ทว่านางกลับมีจิตวิญญาณอันเป็นหนึ่งเดียวกับมังกรหยินที่ถูกสังหารสิ้นไปเมื่อพันปีก่อน หยินที่ต้องการกลับมาแก้แค้นมวลมนุษย์ และสตรีที่จะหยุดเขาได้ มีเพียงนางเท่านั้น!!!!

"ทารกผู้นี้เกิดมามีวาสนาดี แต่เคราะห์กรรมสาหัสนัก ทุกๆ 7 ปี จะเจอเคราะห์หนัก และชะตาจะขาดเมื่ออายุ 23 ปี"

ในเมื่อสองมือสองเท้าเรามีเท่าคนอื่น แล้วเหตุใดจึงต้องกลัวว่าครอบครัวจะอดตาย

“ ข้าบอกแล้วว่าบ้านของข้าหาได้ต้อนรับบุรุษ ท่านจงไปเคาะประตูบ้านหลังอื่นเถอะ” “แต่ข้าอยากพักบ้านหลังนี้ บ่าวไพร่ที่ข้าเห็นก็เป็นบุรุษมิใช่หรือ” “ก็ได้ แต่ท่านต้องจ่ายค่าเช่ารายวันให้ข้า” “ไม่มีปัญหา”

ด้วยรีบจะไปดูใจพ่อที่โรงพยาบาลแต่ดันมาเกิดอุบัติเหตุเสียก่อน และมาโผล่ในร่างของแม่เลี้ยงใจร้ายที่สามีหายสาบสูญและยังมีลูกดกถึงห้าคนทิ้งไว้ให้นางดูและ ที่กำลังจะถูกญาติสามีใจร้ายลากไปทิ้ง และเขาจะฆ่าตน

วิคเตอร์ หนุ่มวิศวะ ความหล่อเกินต้าน ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมองใครทีแทบละลาย นิสัยเงียบไม่พูดเยอะคำไหนคำนั้นอยากได้อะไรต้องได้ ขี้รำคาญ ไม่เคยรักใคร เอากันแล้วก็จบแยกย้าย