แน่ละว่าข้าย้อนเวลามาอยู่ในยุคที่ทำให้ข้านั้นสับสนนัก เมื่อข้าประจักษ์แล้วว่าต้องดำรงชีวิตอยู่ในร่างของสตรีผู้อาภัพ ข้าก็จักทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตรอด รอดแล้วก็ต้องรวย รวยแล้ว ก็ต้องมีอำนาจ นะสิ!

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

นักข่าวสาวและลูกน้องคนสนิท ถูกลอบยิงจนเสียชีวิต การตายจากโลกใบเดิมสู่โลกใบใหม่ จากหญิงสาวต้องมาเป็น"บ่าว"และจากชายหนุ่มต้องมาเป็น"สาวใช้"ในจวนเสนาบดี ความวุ่นวาย "ร้อยวันพันกว่าเรื่อง" จึงอุบัติขึ้น

คิริกายะ ทัตสึยะได้ฆ่าตัวตายเพราะตนรับบาดแผลทางจิตใจไม่ได้ ถึงเพื่อนของทัตสึยะจะมาปลอบแล้วแต่มันไม่ทำให้ดีขึ้นเลย เลยตัดสินใจฆ่าตัวตาย (ไรท์:ที่เหลือไปดูในเรื่องเลย)

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

หลี่เสวี่ยเกิดใหม่ในร่างนางพเนจร ต้องสืบหาความจริงการตายของอวี้หาน และต่อสู้กับแผนการชั่วร้ายของอ๋องหลงหลี!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

ตายแล้วเกิด เกิดแล้วก็ต้องตาย มันคงจะเป็นเรื่องธรรมดาไปนับอนันต์ หากไม่มีมืออันมืดมิดมาดีดเส้นแบ่งระหว่างกัน ก่อเกิดคลื่นความเลวร้าย กระทบทั้ง2ฝั่ง คงไม่ดึงมือพวกเจ้าเข้ามาร่วม

เมื่อแฟนคลับสายเปย์ ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในร่างของตัวประกอบในนิยายเรื่องโปรด ทำให้เธอได้พบกับตัวร้าย ‘จ้าวหลงจ้าน’เธอขอทุ่มสุดกำลัง! จะช่วยตัวละครสุดโปรดอย่างตัวร้ายเพื่อให้เขามีชีวิตรอดจากความตายให้ได้

ผมถูกอัญเชิญไปต่างโลกเมื่อ 4 ปีก่อนตอนอายุ 18 เพื่อเป็นผู้กล้า หลังจากที่ผมเอาชนะจอมมารได้ผมก็กลับมาพร้อมระบบสุดเทพ แต่ผ่านไป 4 ปี โลกของผมได้เกิดเปลี่ยนแปลงไป ทำให้เวลาผ่านมาแล้ว 100 ปี และมาพร้อม..

ในคืนปาร์ตี้เขาคิดว่าเธอคือเด็กอย่างว่าจึงจับ “ตอก” ไปเน้นๆ จนหญิงสาวได้หนีจากเขาไป l “ตัดทิ้งให้หมดเลยต่อไปจะพาไปซื้อชุดใหม่ แม่งใส่ไปได้ยังไงจะเห็นจิ๋มอยู่ละหรือใส่ไปอ่อยใคร”

หัวใจหนุ่มใหญ่ว้าวุ่นเพราะเด็กสาวอย่างเธอ

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

แรกพบพักตร์รักใคร่หมายปองจิต ยิ่งเชยชิดยิ่งตรึงติดพิสมัย กลับผิดพลั้งจำพลัดพรากสูญสิ้นไป เกิดชาติหน้าฉันใดขอเคียงกัน