การเขียนคือวิธีเดียวที่ฉันรู้ เพื่อใช้รักษาสัญญาที่ให้ไว้กับใครคนหนึ่ง…Haruki Murakami เขียนเอาไว้ในหนังสือ Nowegian Wood

แม้เธอจะไม่เคยสนใจฉันหรือเห็นอยู่ในสายตา ...แต่สำหรับฉัน...เธอคือแสงสว่างนำพาใจของฉันให้มุ่งต่อไป

ชาตินี้เธอขอแค่ได้ปลูกดอกไม้ เลี้ยงหมู กลายเป็นมอดที่สุขสบายที่สุดก็พอ เพื่อชีวิตวัยเกษียณอันสุขสบายสงสัยงานนี้ต้องลงแรงกันหน่อย!

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

ถึงไอติมจะมีหลายรสชาติ แต่ผมว่าตอนนี้ผมเจอไอติมรสโปรดของผมแล้วล่ะ...จะกินแล้วนะครับ :)

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

หม่าเฉินซง เด็กนักเรียนระดับชั้นมัธยมที่ตืนมาและผมว่าตัวเองอยู่ในโลกและร่างที่เขาไม่รู้หรือแม้แต่จะเคยได้ยิน และระหว่างที่เค้ากำลังงงอยู่กับสถานนะการก็ได้ยินเสียงอันเย็นชาดังขึ่นในหัว....

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

ข้าวตัง สาวโสดที่ชอบอ่านนิยายมาก ขนาดก่อนตายเธอยังอ่านนิยายอยู่เลย ว่าแต่ฉันตายแล้วไม่ใช่หรอ แล้วนี่มันอะไร ฉันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างตัวประกอบที่ไร้ค่านี้ได้ยังไงกันล่ะ อ๊าก!

ภายใต้ความฝันอันแสนหอมหวานที่เรียกว่าวีรบุรุษ แต่ได้ถูกย้อมสีด้วยความยุติธรรมอันบิดเบือนและแปดเปื้อน ก่อเกิดเป็นเรื่องราวของ[วีรบุรุษ]ผู้ยิ่งใหญ่ที่หรือจะเป็นเรื่องราวของ[จอมมาร]ผู้ชั่วร้ายก็มิอาจทราบ

ผมเป็นนักฆ่ามือฉกาจแต่มาตายเพราะความประมาทเป็นเหตุ สุดท้ายกลายเป็นอีหนูตัวร้ายของเสี่ยหน้าม่อซะงั้น แต่ใครจะยอมเพราะคนที่ผมอยากได้ไม่ใช่เสี่ยซะหน่อย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

อุบัติเหตุทำให้เธอเสียชีวิตและไปฟื้นในร่างของเพ่ยอิงอิง หญิงสาวที่ต้องมาเสียชีวิตก่อนจะได้ขึ้นรับตำแหน่งเป็นเจ้าสำนักพรรคมารเพียงวันเดียว

เกมสงครามอวกาศระหว่างฝ่ายสหพันธ์และฝ่ายโนทอส แต่ฉันดันเข้ามาอยู่ในเกมซะงั้น!! แบบนี้เข้าร่วมวงด้วยเลยละกัน

แค่เด็กหลงทาง(?)ที่อาเบอร์ฟอร์ธเก็บมาเท่านั้นเอง

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

ผีเสื้อที่แสนบอบบางแต่กับแข็งแกร่ง มันช่างเป็นสิ่งที่ย้อนแย้งกันเหลือเกิน