"...ฉันก็เเค่สร้างเกมเฉยๆเอง" ฮาร์ทชายหนุ่มผู้ข้ามโลกมายังอีกด้านที่พัฒนาไปไกล เเต่กลับด้อยทางด้าน เกม เขาได้สร้างเกมเพื่อที่จะให้โลกมีสีสันนิดหน่อยจากมุมมองVRทว่าปัญหาไม่คาดคิดก็ตามมาจนได้?!

เขาคือรักแรกและรักเดียวของเธอเสมอมา ส่วนเธอคือรักแรกของเขา แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นรักเดียวไหม

ผมดันถูกเชิญ(?)มาต่างโลกเพื่อมาเป็นจอมมารโลลิแล้วสร้างกองทัพเพื่อสังหารเหล่าผู้บูชาเทพเจ้าจอมปลอม เออ...แต่ว่าผมต้องไปตีเมืองมนุษย์ตรงไหนนะ?

ฉันเห็นตอนจบของเกมที่ไม่มีใครสามารถเคลียร์ได้ เมื่อฉันรู้สึกตัวอีกที ฉันก็เข้ามาในเกมแล้ว แค่ในช่วงฝึกสอน ก็ต้องเจอกับสัตว์ประหลาดที่แทบจะไม่สามารถเอาชนะได้แล้ว “ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องเคลียร์เคลียร์มัน"

การมาป๊ะกันของมนุษย์ป้าหวงตัวกับหุ่นยนต์นางบำเรอขยันยั่ว

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

หลังจากผมโดนยิงขิตไปผมก็ไปย้อนเวลาก่อนบอสเป็นมาเฟียแบบงงๆ.....ใครก็ได้ช่วยผมทีครับ

"เกมเลี้ยงมอนสเตอร์โง่ๆนี่มันอะไรกัน รู้จักโปเกม่อนไหม!!!!" "หน้ากากทมิฬ? หนังห่วยแตก ฉันจะสร้างฮีโร่ที่อลังการอย่างคาเมนไรเดอร์ให้ดู!!!!" นี่คือเรื่องราวบทใหม่ของนักสร้างทีวีซีรี่ย์และเกมแห่งยุค

สำรวจภูเขาอยู่ดีๆดันพลาดตกเหว หวนมาสู่ร่างเด็กน้อยมากพรสวรรค์อายุหกขวบที่โดนยาพิษ แต่แผนการในสมองกลับล้นหลาม และนางต้องการให้สำเร็จ

เมื่อโลกมาถึงจุดจบ มนุษย์ได้กลายเป็นปีศาจ หญิงสาวผู้เบื่อโลกกลับได้รับระบบปริศนาที่นำพาเธอไปสู่ห้องเเชทประหลาดผ่านความพิศวง [ผู้มิอาจเอ่ยนาม] [เทพตาบอดผู้โง่เขลา] [ประตูเเห่งเเก่นเเท้] [เทพไร้หน้า]

หน้าที่ของไกด์คือปลอบโยนเซนติเนล กลับกันทำไมผมต้องโดนเซนติเนลสองคนมาปลอบโยนด้วยล่ะ?

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ข้าไม่คิดรักใครอีกแล้ว คนเดียวที่ข้ารักคือลูกของข้าหาใช่ใครอื่นไม่