เมื่อสองหญิงสาวได้ถูกโชคชะตาดึงมาได้พบกัน ด้านหนึ่งเธอคือจ้าววังแห่งอาณาจักรเกรท์นอธ์ส่วนอีกหนึ่งคือชาวต่างแดนปริศนาที่มาพร้อมกับความลับมากมาย

“ผู้ใหญ่ให้ของก็ต้องรับนะ” พลพูดหน้าตาเฉย โดยไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของอันเลยสักนิด นี่กวนประสาทกันรึไง เพิ่งจะหลอกกันไปหยก ๆเมื่อวันก่อน

ที่ผ่านมายังไม่เคยมีใครทำให้พี่อินได้เลยนะ ถ้าเธอทำได้ก็ถือว่าเก่ง

"มีอะไร?" "หนู หนูอยากเป็นเด็กคุณค่ะ"

คนที่น่ารักจิตใจดีและชอบหลงทางขนาดนี้เป็นของคุณนะ

มิติอื่นงั้นเหรอ? ทำไมทุกอย่างดูเปลี่ยนไปหมด... ฟื้นขึ้นมาในร่างเด็กก็ว่าแย่แล้ว แต่ครอบครัวดันอยู่ไม่พร้อมหน้ากันอีก แล้วพ่อตัวดีหายไปไหนครับเนี่ยยย

“ฉันไม่รู้ว่านายจะมาเมื่อไหร่ นานแค่ไหน แต่ฉันรู้ว่านายต้องมา…อี้เฉิน”

ความลุ่มหลงในกลิ่นกายของใครสักคนแบบนี้ เฟยหลง พึ่งเคยได้สัมผัสมันเป็นครั้งแรก เพราะตลอด30ปีที่ผ่านมาเขานั้นเป็นอัลฟ่าที่ไม่เคยรับรู้ถึงกลิ่นของโอเมก้าคนไหนเลย จนได้มาเจอกับคนที่ชื่อหอมหมื่นลี้คนนี้

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เพราะรักข้าจึงยอมเป็นตัวร้ายเพื่อให้เขาได้ปกป้องสตรีอันเป็นที่รัก แต่แล้วอย่างไรเล่าข้าเองก็รักเขาไม่ต่างกัน สุดท้ายไยต้องเป็นข้าที่เสียสละให้อยู่ร่ำไป

จู่ๆดาราสาวตัวแม่ก็หลุดมาอยู่ในบทที่เธอกำลังอ่านก่อนที่จะรับเล่นซีรีส์ แถมดันมาอยู่ในร่างของนางร้ายที่ตายศพไม่สวย งานนี้เธอขอดิ้นรนสู้สุดใจ เพื่อชีวิตที่สงบสุขในวันข้างหน้า

ในนครโบราณที่ถูกซ่อนเร้นด้วยม่านมนตรา "อัญญา" ผู้เฝ้ารอคอยการกลับมาของชายผู้เป็นที่รักยังคงติดอยู่ในห้วงเวลาเดิม แต่กาลเวลาได้ผ่านไปนานนับพันปีเมืองโบราณกลายเป็นเพียงตำนาน จนกระทั่งประตูมิติเปิดออก!!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

"สีฟ้า" เด็กตัวอ้วนตุ้บตั๊บ ผู้แอบชื่นชอบ แอบรัก แอบมอง "ปกครอง" รุ่นพี่หนุ่มลูกครึ่งมาตั้งแต่สมัยมัธยม เมื่อได้มาเจอรุ่นพี่ที่แอบรักมานานในมหาวิทยาลัย ครั้งนี้ เขาไม่ขอแอบชอบในเงาอีกต่อไปแล้ว

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

...รสขมของกาแฟที่อีกฝ่ายน่าจะดื่มไปก่อนหน้ามีความหวานและหอมเจืออยู่จาง ๆ เขาไม่ได้พยายามจะบีบคั้น แต่อารมณ์อันหลากหลายที่ผสมปนเปยิ่งกดยิ่งประทุนั้นช่างน่าโมโห เขาเหมือนคนหิวโซขาดอาหารเป็นแรมเดือน

เย่เสี่ยวจิ่นพร้อมทำฟาร์มแล้วค่ะ!