เรื่องปัญญาอ่อนก็ทิ้งๆ มันไปบ้างจะได้ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น การยอมรับความจริงก็เหมือนกัน... ...น่ารำคาญชะมัดเลยนะโลกใบนี้เนี่ย...

อเล็กซ์หนุ่นน้อยที่เกิดใหม่มาเป็นลูกขุนนางจำอดีตไม่ได้ ไปเผลอแกล้งองค์ชายน้อยเข้าเลยต้องมาเป็นผู้ชายองค์ชายขี้หวงแต่ความสัมพันธ์ทั้งคู้ก็พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ

"เขาถามฉันว่า อยากมีชีวิตต่อรึเปล่า" "ฉันตอบว่า อยาก" "เขาถามฉันว่า อยากอยู่ในโลกที่แตกต่างรึเปล่า" "ฉันตอบว่า อยาก" "แล้วเขาก็บอกกับฉันว่า {งั้นก็จงเลือกโลกที่เจ้าต้องการซะสิ} แล้วก็ยืนกระดาษให้ฉัน"

เด็กสาวเกิดใหม่ในโลกของเหล่าผู้ใช่ไสยเวทย์ แต่ว่าตัวของเธอได้รับเนตรมารที่สามารถมองเห็นเส้นแห่งความตาย เธอถูกดึงเข้ารร.ไสยเวทย์เพราะไสยเวทย์ที่เธอใช้ก็แข็งแกร่งไม่ต่างกับเนตรมารเลย

ด้วยจิตรัก ผูกพัน คำสัญญา จึงทำให้เขาทั้งสอง กลับมาพบเจอกันอีกครั้ง เพื่อสานต่อความรัก ความผูกพันอีกครั้ง พร้อมกับกลิ่นของดอกสะเลเตที่เป็นพยาน....

ตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยได้ออกไปไหนสักครั้ง อยู่แต่ในห้องสีขาว กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง เพราะเธอร่างกายไม่แข็งแรง มีโรคประจำตัวหลายอย่าง จึงทำได้เพียง อ่านนิยายเพียงเท่านั้น.....

สำนักคุ้มภัยอันดับหนึ่งต้องสูญเสียหัวหน้าสำนักไป หลี่รุ่ยหลินในฐานะของทายาทเพียงคนเดียวต้องแบกรับภาระนี้ อนาคตของสำนักจะเป็นอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับฝีมือของนางแล้ว

ฉันเป็นแค่นีทเก็บตัวอยู่ในห้อง พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในร่างของตัวละครสุดฮอต ทว่า...ทำไมมันถึงไม่เหมือนในต้นฉบับล่ะ

หน้าจอปริศนาปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้า ผู้คนต่างมองดูมันอย่างสงสัย พวกเขาสงสัยว่าหน้าจอนี้มาจากไหนกันแน่ ใครเป็นคนบงการมันกันแน่ นกระทั่งหน้าจอได้เริ่มไปเปลี่ยนไป...

ความเจ็บปวดเสียใจเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครสมหวังไปทุกเรื่อง... ไม่มีใครหลีกหนีพ้น... ที่สำคัญ...เราทำทุกอย่างในชีวิตเราเต็มที่ เต็มความสามารถรึยังเท่านั้นก็พอ

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เรื่องราว เพื่อนสนิทที่พลาดมีอะไรกันในวัยที่เมามายส่งผลให้เขาทังสองต้องรับผิดชอบชีวิตใหม่ของใครบางคนทีเกิดมาจากความผิดพลาด

“มู่ฉิงซี” ต้องกลายเป็นเจ้าสาวที่ไม่ได้เต็มใจเพราะถูกส่งตัวไปแต่งงานแทนพี่สาว ไหนจะเจ้าบ่าวที่ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย แล้วหลังจากนี้ชีวิตของนางจะเป็นอย่างไรเล่า!?

ส่งของน่ะงานประจำแต่เอาจริงๆ ก็รับทำทุกอย่างนั้นแหละ

ต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่สามารถทำตัวเป็นฮีโร่ได้หรอก เพราะฉันคือฆาตกรที่มีความสุขที่สุดเวลาฆ่าคนนี่นา

ทะลุมิติมาอยู่ในร่างนางร้ายของนิยายที่ตัวเองแต่ง แต่ตอนจบก็ต้องตายด้วยน้ำมือของพระรองที่แสนเย็นชา( ใครจะไปยอมหล่ะชีวิตที่เหลือนี้ฉันต้องรักษามันไว้ให้ดี ดังนั้นฉันต้องช่วยให้เขาสมหวังในความรักให้ได้ )

ในโลกอนิเมะที่เหล่าตัวเอกต่างมีจรรยาบรรณสมกับเป็นตัวเอก เห็นใจไม่เข้าท่า~ ความยุติธรรมต้องมาก่อน~ เสียสละเพื่อพวกพ้อง~ ของพวกนั้นจะมองยังไงก็สมกับเป็นพระเอกจริงๆ แต่มันคือตัวเอกแฟนตาซีเกินจริงทั้งนั้น

เงินก็ต้องหา วิชาก็ต้องฝึก ลูกก็ต้องเลี้ยง แล้วยังต้องมาคอยหนีผู้(ชาย)…ที่ชอบยัดเยียดตัวเองมาเป็นพ่อของตุ่นน้อยอีก​ เฮ้ออออ...บัวบูชา​ หัวจะปวด

ผิวหยาบ ผมกระด้าง ขนแขนขนหน้าแข้งแข็งเหมือนขนหมูป่า ขนอกกับขนตูดก็รกครึ้ม เอวไม่บางแต่ขย้ำเต็มไม้เต็มมือ….กูชอบแบบนี้เหรอวะ?

ทางที่ฉันเลือกแม้จะเปื้อนเลือดแต่ถ้าเพื่อพวกเธอแล้วล่ะก็... ( SS6 Lone Hero ARC Start )