ฉินอ๋องหลี่อี้ ท่านอ๋องปราบตะวันตกผู้เก่งกาจ กลับมีอีกฉายาหนึ่งที่ชาวบ้านชาวเมืองเรียกขานอย่างหวาดกลัวว่า...อ๋องอำมหิต

ก็นั้นนะสิ

แพรวรุ่ง ลูกสาวของท่านอธิบดี ต้องโคจรมาพบกับคู่ปรับเก่าอย่างกฤตภาสโดยบังเอิญ ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเขาคือหัวหน้าอุทยานแห่งชาติ ความวุ่นวายจึงได้บังเกิดขึ้นทันที

กะจะมาเที่ยวคลายเครียดสักหน่อยก่อนไปเริ่มงาน ไฉนเลยตัวเธอถึงได้มาโผล่ที่สุสานร้างเสียได้ ทว่าในความโชคร้ายนั้นยังมีความโชคดี เพราะนอกจะเธอจะมีระบบร้านค้าออนไลน์มาช่วยชีวิตแล้ว เธอยังได้เจอสามีแสนดี

"กฎข้อห้ามของ ‘ดยุกแห่งเบรย์เดธี’ ใบหน้านั้นห้ามผู้ใดเชยชม..." โชคดีหรือเคราะห์ร้าย? ที่ทำให้ ‘เมลวิน‘ ผู้ซึ่งรักษากฎเป็นที่สุด ได้เลื่อนขั้นจากข้ารับใช้ต่ำต้อย สู่พ่อบ้านของท่านดยุก

รักเราเป็นเรื่องบังเอิญหรือใครบางคนตั้งใจ

เมื่อพยาบาลสาวโสดทะลุมิติมาอยู่ในร่างของคุณแม่ลูกหนึ่ง พวงด้วยสามีที่เกลียดเธอเข้าไส้ คล้ายสวรรค์จะยังไม่พอใจ เธอยังต้องมาสู้รบกับแม่สามีใจทราม แล้วจากนี้เธอจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง

หนิงอ้าย สตรีที่ร่ำรวย ทั้งยังใช้ชีวิตอย่างอิสระ แต่เมื่อมีราชโองการสมรสกับหานอ๋อง ชีวิตนางจึงต้องเปลี่ยนไป (นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อของนิยายเรื่อง ข้าขอย้อนกลับมาเป็นสตรีที่ร้ายกาจ)

กัลยาเจ้าหน้าที่ระดับA ของหน่วยเสือดำ ด้วยทำงานการสืบข้อมูลลับของราชายาเสพติดของโลก เกิดความผิดพลาดขึ้น จนต้องตาย แต่ด้วยความดีที่ทำมา จึงถูกส่งให้ไปเกิดใหม่ยังมิติอื่นเรื่องราววุ่นๆกำลังจะเกิดขึ้น..

“การรักเจ้า..สำหรับข้าแล้วเป็นการหลงผิด” “แม้จะเป็นเช่นนั้น.. แต่ได้โปรดหลงผิดอีกสักครั้งเถอะนะคะ”

จะเป็นเช่นไร เมื่อม่านไหมตื่นขึ้นมาในร่างของจูซิน หญิงสาวที่มีเรื่องทะเลาะกับชาวบ้านไม่เว้นวัน จนกลายเป็นที่เกลียดชังของทุกคนในหมู่บ้าน ช้ำยังนอกใจสามี และที่เลวร้ายที่สุดคือการทำร้ายลูกๆ ของตัวเอง

นับดาวหลับตาลงอย่างรับสภาพ เมื่อต้องลืมชีวิตเดิมเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ในฐานะเหลียนฮวาสตรีปากจัด ที่ทั้งสวย รวยเก่ง ครบจบในคนเดียว!

"จางลี่หลิน" สตรีที่งดงามแต่กลับมีชะตาให้ต้องกลายเป็นหญิงอัปลักษณ์ ยามเมื่อถึงวัยออกเรือน ทางเดียวที่จะแก้คำสาปนี้ได้ คือต้องมอบพรหมจรรย์ให้กับชายที่มีลักษณะตามตำรา ก่อนที่จันทราจะเปลี่ยนเป็นสีเลือด!!

โดนสามีทิ้งหรือ....ดียิ่ง ข้าจะได้ออกไปก่อร่างสร้างตัวด้วยสองมือของตนเอง

เป็นข้อมูลต่างๆ ในนิยาย

เป็นเจ้าของร้านขนมหวาน ต้องมาจบชีวิตลงเพียงเพราะส้มติดคอ แต่ว่าเขากลับได้รับโอกาสใหม่ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในร่างของเจ้าของร้านขนมที่ใกล้เจ๊ง จึงเป็นเหตุให้คนรักขนมอย่างเขาต้องกอบกู้ชื่อเสียงคืนมา

“ไม่อยากให้ดูดบุหรี่ใช่ไหม แล้วจะให้ดูดอะไรแทนครับ...ปากคุณรึ?”

ระหว่างที่ผมกำลังลืมตา จู่ๆก็ได้ยินเสียงหญิงสาวตะโกนขึ้นข้างหูว่า "หากพวกเจ้าฟื้นขึ้นมา แม่จะยอมให้กินถังหูลู่คนละสิบไม้!!"

“สตรีอย่างนางน่ะหรือจะเป็นแม่ที่ดีให้ลูกได้ น่าขันสิ้นดี” แม้จะเจ็บปวดกับวาจาร้ายๆ ของสามี แต่เพื่อเจ้าก้อนหมั่นโถวที่กำลังดูดนมจากอกนางอยู่นี้แล้วนั้น ต่อให้คนผู้นั้นจะใจร้ายกว่านี้ก็ไม่เป็นไร

ทะลุมิติงั้นเหรอ รับรู้ตัวตน ? ได้ที่ไหน... คนอื่นเขามารู้ตัวกันตอนที่นิยายกำลังจะเริ่ม แต่ส่วนของฉันทำไมมันถึงได้เริ่มในตอนที่ทุกอย่างสิ้นสุดลงไปแล้วล่ะ เอาจริงดิ….