"เพราะว่าผมเคารพเมียยังไงล่ะครับ คนเคารพเมียได้ดีทุกคนพ่อผมบอกมา เอาล่ะทีนี้รบกวนคุณภรรยาช่วยเปิด "สปันจ์ บ๊อบ" ให้ผมคืนเดี๋ยวนี้"

"ผมไม่สนหรอกนะฮะว่าคุณจะใช้วิธีการเเบบไหนในการเล่นบอล เเต่ผมสนเเค่ว่าผมจะต้องได้เป็นที่1"

การแต่งงานที่มีการกำหนดการหย่าเอาไว้แล้ว กฏคือห้ามรัก แล้วหากอีกฝ่ายเผลอใจพลั้งรักอีกฝ่ายไปแล้วเล่า สัญญาหย่าร้างในครั้งนี้จะสร้างความเจ็บปวดเพียงใด

เพราะความผิดพลาดของสมุดโชคชะตา ลี่ถิงจึงได้รับข้อเสนอให้ทำภารกิจเพื่อกลับไปยังโลกเดิม ... แม้ไม่มีอะไรให้ผูกพันที่โลกเก่า แต่การที่ต้องมาตายด้วยสภาพศพไม่สวยเป็นสิ่งที่เธอรับไม่ได้!!

ฤดูใบไม้ผลิในเมืองเล็กๆ ชื่อ “เมืองฟ้าใส” เป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความสดชื่นและสีสันแห่งชีวิต เมื่อดอกไม้เริ่มบานสะพรั่ง กลิ่นหอมของดอกซากุระลอยฟุ้งไปทั่ว ขณะที่อากาศอุ่นขึ้น ร้อยเรียงไปด้วยเสียง...

“แต่ฉันหนาวแล้วนะคะขอกอดหน่อยได้ไหม ฉันหนาวจริง ๆ นะ”เธอพยายามไขว่คว้าเพื่อโผเข้าหาไออุ่นจากคนหน้าดุเธอต้องการเขามาก ขณะเดียวกันก็สับสนกับความต้องการนี้จนถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา กุลพัทธ์ขบกรามจนขึ้นสัน

เรื่องราวของชายวัยยี่สิบกลางๆในยุคที่โลกล่มสลาย เขาออกเดินทางเพื่อตามหาความหมายของชีวิต การเดินทางที่แสนธรรมดากลับแปรเปลี่ยนด้วยปัจจัยบางอย่าง เขาได้ค้นพบความจริงเกี่ยวกับสาเหตุของการล่มสลายของโลก...

เมื่อต้องเลือกไปยังโลกอนิเมะ เขาจึงเลือกโลกฮันเตอร์แห่งนี้ โลกที่มีคนที่เขาหลงรักและคนที่เขาอยากดูแล แต่เขากลับต้องตาบอดเพราะนั้นคือค่าใช้จ่ายของการมายังโลกแห่งนี้ {ผู้แต่งติดเรียนและฝึกงาน อาจลงช้า}

ชีวิตใช่ว่าจะมีได้ง่ายๆ เพราะงั้นถ้าได้มีแล้ว ดูแลชีวิตของคุณให้ดีล่ะ :)

"ได้ข่าวว่าตัวร้ายแห่งห้องAมีแฟนล่ะ" 'ห๋า?' "บาคุโกกำลังคบกับโทโดโรกิ" 'ห๋า??'

เงาเป็นตัวตนที่แสนจืดจาง ขณะเดียวกันมันก็เจิดจรัสจนรู้สึกแสบตา เหมือนกับตัวตนของเขา ผู้เป็นดั่งหัวใจหลักของบลูล็อค

พระเจ้าเล่นตลกหรือว่านรกบันดาล ทำไมผม 'นที' ถึงได้ตายแล้วมาสิงร่างใครไม่รู้ แถมเพิ่งจะแต่งงานกับคนที่หน้าตาเหมือนแฟนเก่าเฮงซวยของตัวเองเป๊ะ ๆ อีก "โอ้ชาติหมาสัสนรก ทำไมตายแล้วกูยังต้องมาเจอมึงอีก"

ชายหนุ่มคนหนิ่งได้เกิดใหม่ในโลกที่บิดเบี้ยว และได้รู้ว่าตัวเองได้เกิดมาในตัวละครที่ไม่เคยมีมาก่อน เกิดใหม่ในเกมอิโตะเมะที่มีความรักซาดิสของเหล่าแวมไพร์หนุ่ม ได้เผอิญเผลอเข้าไปในเกมแห่งหนามกุหลาบนี้ไป

13 ปีที่ไม่ได้ติดต่อกัน เขากลับมาพร้อมกับดวงตาสีดำแสนว่างเปล่า อบอวลด้วยกลิ่นอายของความตาย และ...ความโดดเดี่ยว

อวี้หลันเริ่มแรกแย้มผลิกลีบ..วสันตฤดู หวนวนมาอีกครา.บุปผางามสง่า ชูช่อตระการตา.ทว่า วาโยนั้นแสนเกรี้ยวกราดไร้ปรานี หากต้องดับสิ้นชีวี อัปราชัย...บุปผางามดอกนี้ยังคงทระนงในเกียรติและศักดิ์ศรีตลอดไป

หากได้ขอพรหนึ่งข้อ ผมก็อยากจะมีความสุขสักครั้งในชีวิตนี้

ดาราผู้มีดวงตาสวรรค์สามารถเห็นผีและล่วงรู้อนาคตได้เธอเลยยึดอาชีพดูดวง ปราบผี ทำคุณไสยเพื่อดูแลตัวเองแต่ใครจะคิดปราบผีครั้งสุดท้ายเป็นจุดจบในชีวิตดีที่มาเกิดใหม่พร้อมถุงย่ามวิเศษทำให้ใช้ชีวิตง่ายขึ้น!

แค่เดินกลับบ้าน ไม่มีเหตุการณ์ให้ไปช่วยใครจนเจอทรัคซังพุ่งชน รู้ตัวอีกทีเขาก็มาอยู่ในร่างของเด็กชายบ้านบาคุโกเข้าแล้ว หรือมันคือการเกิดใหม่แบบในนิยาย... แล้วไหนอ่ะพร? เล็บขบพระเจ้ายังไม่เห็นเลย!!

ผมแค่อยากเป็นเด็กเรียน ทำงานดี ๆ มีเงินเยอะ ๆ แค่นั้นครับ ทำไมต้องลากผมไปฟัดกับเจ้าพวกนั้นด้วย!!!! (รีไรท์)

ลัลนาบอกรักราเชนทร์ แต่กลับโดนเขาปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย หกปีต่อมาทั้งคู่กลับมาเจอกันอีก ครั้งนี้ป้อมปราการที่เขาสร้างไว้ เธอจะพังทลายมันลงได้หรือไม่...