ผู้กล้า ‘ลีโอนาร์ ยูซาริเซี่ยน’ ตัวเขาที่ควรจะตายกลับมีพรในฐานะผู้กล้าคือ ‘อมตะ’ พรที่ราวกับคำสาป จุดเปลี่ยนของเขาได้มาถึง เมื่อได้พบกับ ขุนพลจอมมาร 'ดราแคล์' ผู้เชื้อเชิญให้เขาทรยศมนุษยชาติ

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เขาไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปเจอกับความอันตรายที่โลกใต้พิภพอีก แต่ดูท่ายังไงก็ต้องกลับไปอีกครั้ง ก็กลิ่นเงินมันหอมยั่วน้ำลายเหลือเกินนี่นา

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

[ดิฉันอยากจะตอบแทนค่ะ] นั่นคือถ้อยคำที่เขาได้รับ หลังจากที่เขาช่วยเหลือเธอไม่ให้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุตกบันได แต่ไม่รู้ว่าไปจบอีท่าไหนสุดท้ายหล่อนถึงมาสารภาพรักกับเขาเฉยเลย แล้วแบบนี้เขาจะทำยังไงดีเนี่ย

เรื่องราวของหญิงสาวที่ทะลุมิติเข้ามาในโลกอนิเมะมาเฟีย และคิดจะเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวเงียบ ๆ แต่เดี๋ยวก่อน ไอ้พวกมีพลังไฟแปลก ๆ ที่มาตีกันในร้านนี่ใครเชิญมิทราบ

เพราะความแค้น นำมาซึ่งการหักเหลัง จนต้องมาลงเอยในคุกด้วยฝีมือของคนที่ตนไว้ใจ สุดท้ายจึงหนีไม่พ้นต้องรับกรรมที่ตนได้ก่อเอาไว้กับใครหลายคน"รักกูสิ รักกูให้มากๆ มึงจะได้เจ็บเจียนตายเวลามึงไม่เหลือใคร!! "

ห้วงภวังค์ยามรัตติกาลมักปรากฏอาคารพิลึกแห่งหนึ่ง ท่ามกลางหมอกควันคละคลุ้ง หลินชีเยี่ยจำต้องเคาะประตูซ้ำ ๆ จนกว่าตนจะฟื้นคืนจากราตรีอันยาวนาน…

เขาคือคนสุดท้ายที่คิดจะทำร้ายนาง นางเคยเชื่อเช่นนั้น จนกระทั่งเขาลงดาบปลิดชีวิตนางด้วยตัวเอง

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เกิดใหม่ในโลกที่ทุกอย่างมันแฟนตาซี อะไรที่คิดว่าไม่ก็กลายเป็นใช่ ตัวเขาที่ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นพืชพูดได้ ก็ไม่แปลกใจอะไรแล้วเวลาเจอสิ่งแปลกๆ เพราะมันไม่มีอะไรแปลกไปกว่าเขาอีกแล้ว!

เพราะชาติก่อนหลงเชื่อคนผิดและโง่งมในรักจึงทำให้สูญเสียสามีที่รักยิ่งไป ชาตินี้ลู่หลินจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นอีก นางจะเกาะสามีคนนี้ไว้แน่นๆและตื้อรักเขาจนกว่าเขาจะพอใจและมอบลูกชายตัวน้อยๆให้นางอีกครั้ง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ทะลุมิติมาเปิดสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และเลี้ยงเจ้าลูกลิงบุตรของท่านเจ้าเมืองหน้าน้ำแข็ง

"น้ำไม่มีพ่อไม่มีแม่ แต่เด็กคนนี้จะมีแม่ที่ต้องการเขา เขาจะไม่มีวันรู้ว่าตัวเองเกิดมาแค่เพราะความคิดต่ำๆ ของผู้ชายคนหนึ่ง" เธอลูบท้องเบาๆ แล้วเอ่ยพร้อมกับแค่นยิ้ม...

เธอเข้าไปช่วยบริหารกิลด์เพราะเห็นแก่มิตรภาพของเพื่อนในเกม แต่สุดท้ายกิลด์ก็ต้องแตกยับเยินเพราะรอยร้าวที่คอยสะสมมาเรื่อยๆ ในเมื่อได้ย้อนเวลาทั้งที เธอขอเล่นเกมชิลๆ ไปอยู่กิลด์ชิลๆ แทนก็แล้วกัน!

มิสพิงค์เอลฟ์ : คนน่ารักเมื่อไหร่ จะสร้างเกมน่ารักๆ เหมือนอย่าง "อันเดอร์เทล" อีก~*

'ท่านต้องการจบเรื่องระหว่างเราจริงรึ' มองบุรุษตรงหน้ายังคงมีสีหน้าราบเรียบไร้ความรู้สึก 'ใช่' คำตอบเดียวจากคนเป็นสามีแต่สร้างความเจ็บปวดบาดลึกไปถึงหัวใจ 'ได้ หากนี่คือสิ่งที่ท่านต้องการ' ข้าจะทำให้..