- 110
- 7.37K
- 7
น้ำขิง ชลนิภา ไอยภา อายุ 23 ปี อยู่กับแม่เลี้ยงที่ติดหนี้ติดพนันทุกอย่าง เธอทำงานทุกอย่างเพื่อเลี้ยงครอบครัวมีดีมีไม่ดีบ้าง แต่ทุกอย่างล้วนเพื่อปากท้องทั้งนั้น…แต่ชีวิตมันไม่ได้ง่าย
น้ำขิง ชลนิภา ไอยภา อายุ 23 ปี อยู่กับแม่เลี้ยงที่ติดหนี้ติดพนันทุกอย่าง เธอทำงานทุกอย่างเพื่อเลี้ยงครอบครัวมีดีมีไม่ดีบ้าง แต่ทุกอย่างล้วนเพื่อปากท้องทั้งนั้น…แต่ชีวิตมันไม่ได้ง่าย
อนุญาตให้ตัวเองมีความสุข และยินดีโอบรับความสุขที่เข้ามาในชีวิต
ผมไม่ใช่คนดี...
เมื่อเพื่อนรักประสบอุบัติเหตุพยาบาลสาวจึงตรงไปช่วย แต่เจ้ากรรมอันเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางนางเอกข้ามไปอีกภพหนึ่งแบบงงๆ
ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย
ซัน ชายหนุ่มจากโลกปัจจุบัน ที่วันหนึ่งเสียชีวิตและเข้าไปอยู่ในยุคโบราณในร่างท่านอ๋องนามว่าเว่ยเหวินหลง และได้สืบทอดบัลลังก์เป็นฮ่องเต้ผู้ปกครองแคว้นต้าเว่ย
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
คายาร์ ซัจน์ นักเวทย์สาวออกผจญภัยตามเป้าหมายของเธอ แต่การเดินทางครั้งนี้ทำให้เธอต้องเข้าสู่การต่อสู้เพื่อปกป้องมวลมนุษย์จากเวทมนตร์ที่ร้ายกาจ!
ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย
เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง
ผีเปรตปะทะเด็กแว้น
รักก็รักแล้ว แค้นก็แค้นแล้ว มุกร้าวแตกกระจาย หยกสิ้นสลายเถ้าธุลี [สนใจสั่งเล่มกระดาษ อินบ้อคหลังบ้านเข้ามาได้เลยค่ะ]
เมื่อรักที่เขาคิดว่าเป็นแค่ความหลงไหล จึงไม่ใส่ใจและทำร้ายเธอสารพัด จนเธอต้องหนีไป ทำให้เขาได้รู้ใจตัวเองในวันที่สาย ว่าเธอสำคัญกับเขามากแค่ไหน
แค่ผู้หญิงลับๆ ในมุมซ่อนเร้น แค่ของเล่นใกล้มือชั่วครู่ชั่วยาม ไม่เคยจะเหมาะสมคู่ควร ไม่เคยกล้าเผยอคิดครอบครอง รักแรกที่่ยังไม่ลืมของพุดน้ำผึ้ง...สูงสุดเอื้อมอยู่เสมอ
ซิงอีหญิงสาวที่ถูกบ้านสามีข่มเหงจนถูกฟ้องหย่าจนตกอับ นางจึงกลับบ้านเดิมที่เมืองท่าการค้า อาร์เธอร์ นายทหารที่เป็นคณะทูตมายังอาณาจักรเหลียง เขานั้นมารับตำแหน่งคณะทูตเพราะปัญหาทางหัวใจ
“ย่ำยีน้าให้พอใจแล้วก็ตื่นขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ค่ะ เพราะไม่ว่ายังไงการุก็ไม่แคร์ความรู้สึกน้ายู่แล้วนี่คะ“ “เธอมันน่ารังเกียจ เปรมฤทัย”