ทิชากร จบ designer มาจากฝรั่งเศส ด้วยอยากได้เงินทุนเปิดห้องเสื้อจากเจ้าสัวภพผู้เป็นพ่อ จึงยอมรับเงื่อนไขมาฝึกงานเป็นผู้ช่วยของท่านประธานหนุ่มหล่อใจร้ายอย่าง..ชญาวินทร์ ลูกชายเพื่อนพ่อในเวลา 6 เดือน

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

รักแรก ไม่ได้หมายถึงต้องรักตลอดไป

หัวใจของเธอ เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น

เจ้าของร่างคงทนมาจนถึงขีดสุดแล้ว​ จึงกระอักเลือดออกมา โดนแหวนหยกขาว แล้วถูกมิติดึงเข้ามาในแหวน แต่ก็สายไปสะแล้ว เพราะเจ้าของร่างตายทันทีที่กระอักเลือด เพียงเสี้ยววินาทีเราก็เข้ามาอยู่ในร่างนี้แทน...

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

จะทำยังไงเมื่อชาติก่อนก็มีชีวิตครอบครัวที่บัดซบถูกสามีนอกใจ มาภพนี้กลับมาอยู่ร่างของผู้หญิงที่หนีไปชู้อีก ทั้งที่เธอมีลูกที่แสนน่ารักและสามีที่แสนน่ากิน!!

One night stand ในคืนนั้นทำให้เขาและเธอได้กลับมาพบกันอีกครั้งในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง

การแต่งงานทางการเมืองแน่นอนว่ามันเกิดจากผลประโยชน์ อันที่จริงฉันเองก็พอจะทำใจได้จนกระทั่งวันที่ฉันไม่มีอะไรเหลือแล้ว มีแต่คุณเท่านั้นคุณสามี

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

อันนา โอโดจินเม, นักศึกษาสาวชาวไนจีเรียต้องเผชิญเรื่องสยองขึ้นเมื่อบิดาของเธอถูกฆาตกรรมอย่างเหี้ยมโหดในบ้านพักของเธอ ณ ลอนดอน เธอจึงต่อสู้เพื่อความยุติธรรมท่ามกลางความลับอันดำมืดนี้ด้วยตนเอง...

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

เปรมา นางร้ายสาวตัวท็อป แต่ชีวิตรักขมขื่น เพราะถูกชายชั่ว หญิงร่านแทงข้างหลัง เพราะฉะนั้นอยากรักกันมากก็อย่าลืมลากกันไปนรก!

กฎของการอยู่กับเขามีเพียงข้อเดียวคือ... 'อย่าพยายามรักเขา'

"ท่านมีหน้าที่ปกป้องดูแลแคว้น...ส่วนข้ามีหน้าที่ปกป้องดูแลท่าน"

แต่เดิมเขาก็รำคาญว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว ทั้งบอบบาง อ่อนแอและน่าเบื่อ แต่ทำไมนานวันเข้าถึงเริ่มขาดนางไม่ได้ “จะมากเกินไปแล้ว! ข้าอุตส่าห์ไปง้อถึงจวนแต่นางกลับหลบหน้าข้า อันลี่ซินเจ้าช่างน่าโมโหนัก!"