เฉินซี ตายจากโลกปัจจุบัน แล้วได้ทะลุมิติย้อนเวลามาอยู่ในยุคอดีตของโลกคู่ขนาน ความวุ่นวายจึงบังเกิด เมื่อสาวโสดต้องมารับบทเลี้ยงเด็กถึง 5 คน!!

ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างตัวร้ายที่ไม่มีใครต้องการ พ่อ แม่ พี่ น้อง ต่างให้ความรังเกียจเขาที่สร้างแต่เรื่องไม่เว้นวัน จนทุกคนต่างเลือกที่จะเฉยชากับเขา… แล้วไงอ่ะ คิดว่าเขาต้องการมากนักเหรอ?

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ผู้คนที่อาศัยอยู่ทางใต้ของเเม่น้ำฮวงโห่วต่างรู้กันดีว่ามีนักปราชญ์ปริศนาอาศัยอยู่ทางต้นน้ำ ที่นานๆครั้งจะมีกระบอกไม้ไผ่บรรจุองค์ความรู้ลอยตามน้ำมา เเต่เขาทำเพื่อสิ่งใดมิมีผู้ใดล่วงรู้

ขอพรจากเทพเจ้าให้ได้แฟน แต่สเปกสูงเกินมนุษย์ เลยเปลี่ยนใจขอเทพเจ้าเป็นผัวแทน “ขอให้ลูกมีผัวสักทีเถอะ ลูกอยากได้อยากโดน เพี้ยง!”

เมื่อสตรีมเมอร์ตัวน้อยเก็บตกจอมพลบิ๊กเบิ้มได้โดยบังเอิญ ความรักแบบมึนๆซึนๆจึงเริ่มขึ้นอย่างงงๆ

คบหากันมา10 ปี..ตอนกลับมาร่วมแสดงความเสียใจงานศพพ่อเขา กลับพบว่าในงานมีผู้หญิงอีกคน ที่ได้ชื่อว่าเป็น"ภรรยา"ของเขากำลังทำหน้าที่เจ้าของงานอยู่ แถมเธอยังต้องตายเพราะคนเห็นแก่ตัวคนนั้นอีก ยอมไม่ได้โว้ย!

จางอันอันนักเขียนนิยายจะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องตกตายมาอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสี่ขวบของตระกูลบัณฑิตผู้ตกอับจากการเขียนของตน "รู้อย่างนี้เขียนให้รวยไปเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องเหนื่อย" อันอันได้แต่คิด

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อท่านหญิงจอมอหังการ ที่ชมชอบการจับบุรุษแก้ผ้า และชายหนุ่มจอมเสเพลต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เหตุการณ์วุ่นๆของคนทั้งคู่จึงเกิดขึ้น เมื่อคนหนึ่งมีใจ แต่อีกคนกลับคิดแต่จะหนีไป...

มิเลียนเข้ามาในโลกนิยายเรื่องหนึ่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาเป็นเพียงตัวประกอบใช้แล้วทิ้งที่มีชะตาชีวิตตอนจบที่แสนอนาถและไร้ค่า เขาไม่หวังพึ่งพาตัวเอกอะไรทั้งนั้น ขอแค่เพียงได้ใช้ชีวิตดีๆกับลูกในท้องก็พอ

เจอกันครั้งแรก เขายึดทรัพย์บ้านนาง เจอกันครั้งที่สอง นาง...เขา เอาเป็นว่าอีก 10 เดือนต่อมา นางก็ให้กำเนิดเด็กชายหน้าตาเหมือนเขาราวกับแกะ เจอกันครั้งที่สาม นางกลายเป็นอนุภรรยาของเขา เพ้ย! นี่มัน!!!

ทั้งที่ตัวเองเล่นเกมแนวสงครามมามากมายแต่ดันมาตายเสียได้ แล้วทีนี้ก็ไปเกิดใหม่แต่ทำไมการจะขับยานรบมันยากจังฟระ! หรือว่าบางทีฉัน(ผม)ต้องไปจีบลูกของนายพลกันแน่เพื่อจะได้ขับยานรบจริงๆ

“ฉันไม่รู้ว่านายจะมาเมื่อไหร่ นานแค่ไหน แต่ฉันรู้ว่านายต้องมา…อี้เฉิน”

คนที่ทำให้พระเอกมีปมก็ผมนี่แหละครับ

นักฆ่าที่เก่งกาจถูกหักหลังจากเพื่อนเพียงคนเดียวที่เขามีเพียงเพราะความไว้ใจจึงตายด้วยยาพิษโง่ๆ แต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ในร่างของไอ้ตัวประกอบที่ตายตั้งแต่ตอนแรกของวันสิ้นโลกในนิยายที่เขาเคยอ่านได้ละ

น้ำฝนสาวใช้ตัวน้อยถูกสายฟ้าของเทพสายฟ้าหล่นใส่หัวตายอย่างไม่รู้ตัว เพื่อชดเชยความสะเพร่าเทพสายฟ้าจึงช่วยเธอให้ไปอยู่อีกโลกเพื้อรอเวลาหมดอายุของชดเชยมีเพียงพลังสายฟ้าอันจิ๋วที่ขว้างใส่ใครก็ไม่ตาย

“ทำไมไอย์ต้องเรียกเตว่า..พี่เตด้วย” “เพราะฉันเป็นรุ่นพี่เธอไง เธออยู่ปีสอง ส่วนฉัน..วิศวะปีสี่”

หยางเฟยอวี่มองนางด้วยดวงตาลุ่มลึก "พี่คิดว่าพี่โดนวางยา" เขาเอ่ยเสียงแหบพร่า เอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าของนางอย่างแผ่วเบาแล้วหยุดลงที่ริมฝีปากบาง "ช่วยพี่ได้หรือไม่"