❛เกวนนีล❜ เป็นเจ้าหน้าที่แผนกตัวร้าย แต่ใครจะไปรู้ว่าระหว่างลาพักร้อนเขาจะถูกไวรัสเล่นงาน ต้องผูกติดกับระบบนายเอกเจ้าน้ำตาสายดราม่าที่มีผัวโบ้!?

แค่เผลอหลับไป เหอหว่านถิง ก็ได้ทะลุมิติมาอยู่ในยุค 70 แล้ว สวัสดิการผู้สวมร่างก็ไม่มี มิติเอย พลังพิเศษเอย ไม่มีสักอย่าง มีแต่ชายขาพิการมาขอแต่งงาน นี่มันอะไรกันเนี่ย!?

ชีวิตเลขาไม่ง่าย โดยเฉพาะเลขาของผัวโบ้ที่คัฟเวอร์เป็นหมาบ้าเมาน้ำลาย “ใครก็ได้เอาไอ้สันดานนี่ไปเก็บที”

“ข้าไม่หย่า” นางได้รับคำตอบเช่นนี้หลังจากขอหย่ากับพระเอก เพราะตนเองเป็นเพียงตัวประกอบที่ต้องตาย และเริ่นหร่านยังไม่อยากตาย นางกำลังจะอ้าปากเถียงแต่เขากลับพูดเสียงเข้ม “ข้า ไม่ หย่า”

"อะไรนะ ฮูหยิน!?" เฉินหว่านเยว่หลงผิด ตกหลุมรักคนเลว กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่นอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงโรงพยาบาล นางอธิษฐานขอโอกาส แล้วทำไมสวรรค์ถึงส่งมายุคจีนโบราณเช่นนี้เล่า!

เพราะถูกเพื่อนรักแย่งผู้ชายที่เข้ามาจีบ 'ภีม' ก็เลยแย่งผู้ชายที่เพื่อนชอบและสามีใหม่ของแม่เพื่อน

ชาติที่แล้วเพราะจำใจต้องแต่งงานกับเขา เธอจึงทำตัวร้ายกาจ หลอกใช้ และด่าว่าเขาสารพัด มิหนำซ้ำยังหลงเชื่อคำลวงคนนอก เป็นเหตุให้เขาต้องตาย...

คนที่ทำให้พระเอกมีปมก็ผมนี่แหละครับ

❝ก่อนมาเจอโยม อาตมาเองก็เคยเป็นขาใหญ่ในวัดมาก่อน❞ ***มีอีบุ๊ก

โรสลิน​ เพฟเวอเรลล์ คือนามของสตรี​ที่มีอารมณ์​แปรปรวน​ นิสัยเกียจคร้าน​ เฉื่อยชา​ ทว่าเธอคือนายเหนือความตาย

ตัวเอกทั้งหลายบางคนหน้าตาหล่อเหลา​ บางคนหน้าตางดงาม​ ทว่าพวกเขาเหมือนกันอย่างหนึ่ง​คือ​ ไร้สติ

น้องเจย์ทั้งขาว ทั้งอมชมพู ศีลไม่แตกให้มันรู้ไปสิ

ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ต่อให้มีอุปสรรคมากมายแค่ไหนหากเรารักกันมากพอ เราย่อมผ่านมันไปได้...จริงเหรอ?

ชีวิต​ของ​ ไวโอเรล​ โลเปซ​ ไม่เคยมีความว่าสงบ​ วันหนึ่ง​มีลูก​ อีก​วัน​มี​มาเฟีย​กำลัง​ปีน​ข้า​มก​ำ​แพง​มา​