เฉินอิ๋งอิ๋ง บุตรสาวคนที่สามของแม่ทัพเฉินแม่ของนางได้เสียชีวิตในวันที่คลอดนาง จึงทำให้จ้าวไห่ลี่ขึ้นมาเป็นฮูหยินใหญ่ นางต้องมาพบเจอกับชะตาที่โชคร้ายหรือชะตานี้ลิขิตรัก ครั้งนี้นางจะจัดการด้วยตัวเอง

เด็กหนุ่มคนนึงที่อาศัย​อยู่ใน​ประเทศ​ญี่ปุ่น​ ระหว่างกลับบ้านดันถูกรถชน แล้วมาเกิดใหม่นะโลกของสปิริต ภาครีเมค

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

มีคำกล่าวว่ากิลด์แฟรี่เทลนั้นมักจะเป็นศุนย์รวมตัวเพี้ยนๆเสมอ หนึ่งในนั้นคือเรื่องของการที่มีหญิงสาวแต่งกายมิดชิดนอนอยู่ในน้ำพุของเมืองไม่ก็เส้นทางน้ำไหลในตัวเมืองนั้นเอง

ชาโดว์ซึ่งกำลังนอนหลับไหลอย่างขี้เกียจโดยไม่รู้ตัวเลยว่าตัวตนของพวกเขากำลังถูกเปิดเผยโดยผู้ดูแลโลก(พระเจ้า)ที่ลงมายังโลกใบนี้ (โปรดอ่านคำนำ สารบัญก่อนอ่าน)

หนทางในการเป็นเทพดาบของเด็กหนุ่มคนนึง ถึงมันจำเป็นที่จะต้องฆ่าผู้ที่เป็นถึงอาจารย์ของเขาแต่ถ้ามันสามารถทำให้เขาได้ไปถึงจุดสูงสุดเขาก็ไม่ลงเลที่จะทำมัน เพราะเขาเตรียมใจเอาไว้แล้ว

ผมเนี่ยแหละลูกชายของเอ็นเดเวอร์ ผมเนี่ยแหละฝาแฝดของโชโตะ และผมเนี่ยแหละ!คือความผิดพลาดทางอสุจิของเขา!! “แล้วผมไม่ใช่ลูกป๊าหรอ! ผมมาเรียกร้องในฐานะผมที่เป็นลูกป๊า!” “ชูยะ พ่อขอร้อง ไปนอนเถอะลูก”

เธอคือหญิงสาวทีเ่กิดใหม่ในโลกต่างโลกและเธอก็รับรู้ได้ว่าเธอเกิดในโลกโต้วหลัวในภาคแรก!และเธอก็เกิดเป็นเพื่อนบ้านของถังซานผู้ไม่รู้จักสึกนึกบุญคุณ!

เขาเป็นเพียงพี่ชายฝาแฝดของเฉียนเริ่นเสวี่ย ไม่ใด้ต้องการความรักใดๆจากผู้เป็นมารดา แต่เขาก็มิใช่คนโหดร้ายและเย็นชา เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่สิอดีตคนธรรมดาเสียต่างหาก

ช่วยเลิกรังควานกันสักทีเถอะ ทั้งคุณผมหงอกกับคุณพระจีน!! ฉันคนนี้รำคาญจนกัดลิ้นตัวเองตายแล้วนะ - มิโกะ

นอนเอื่อยกับเดอะแก๊งค์อยู่ดีๆ ก็โดนฝ่าตี-ของพี่ชายถีบส่งมาอยู่ในดงตัวร้ายซะงั้น ใครว่าเป็นบ้ามันง่ายเอาแปรงขัดห้องน้ำถูปากเดี๋ยวนี้!!

ร่างกายถูกขโมย วาสนาถูกสับเปลี่ยน ชีวิตถูกแย่งชิง ซ้ำยังต้องมาทนมองร่างกายที่เป็นของตนแต่ไม่ใช่ของตนได้รับการพะเน้าพะนอเอาอกเอาใจจากชายคนรัก เช่นนี้ เกรงว่าตายทั้งเป็นยังน้อยเกินไป

ในวันหนึ่งกลางกรุงลอนดอนเกิดรอยแยกมิติทำให้สัตว์ประหลาดมากมายหลุดออกมาเป็นจำนวนมากพอทุกอย่างสงบลงมนุษย์จึงไปตรวจสอบภายในรอยแยกแล้วสิ่งที่พบก็คือ...

‘โลกเปิดให้จิตวิญญาณหนึ่งได้พบกับภาชนะที่เหมาะสม แต่ไม่ยอมให้ภาชนะหนึ่งรับเอาจิตวิญญาณที่กระจัดกระจายเอาไว้’ “ขอให้เธอมีความสุขในโลกใบใหม่นี้นะ ไป่เหิง” อ้อมกอดสุดท้ายก่อนที่ร่างของเธอจะแตกสลายไป

“แม่คิณณ์โสดนะ” ผินหน้าไปสบตากันครู่หนึ่ง คณินก็หันกลับไปมองถนนพลางพยักหน้ารับรู้แต่ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด “บอกไว้เฉย ๆ เผื่ออยากจีบ”

ฉันได้มาเกิดใหม่ในการ์ตูนที่ตัวเองไม่ชอบล่ะ

คนธรรมดาที่ไม่มีอัตลักษณ์ แต่กลับครอบครองดวงตาแห่งพระเจ้า

ความขี้เกียจคือความสุข! แต่แล้วความขี้เกียของฉันก็หายไป ใครทำฟะ? หือ!! เทพีอบันดันเชีย  เรื่องราวสุดมันในการตามล่าเอาความขี้เกียจคืนมาจึงเริ่มต้นขึ้น(นิยายหัดเขียน)(yuri)

เข็มนาฬิกาบรรจบกันที่เลขสิบสอง การรับรู้ดับสูญดวงชีวาจุดประกาย ณ โลกใบใหม่ "ท่านแม่"