ซูไป๋จิน อินฟลูเอนเซอร์ชื่อดังด้านอาหาร ตื่นขึ้นมาพบว่าได้เป็นทารกในยุค 80 ท่ามกลางสังคมปิตาธิปไตยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมปู่ย่าของเธอถึงได้รักและดูแลเธอยิ่งกว่าเทพเจ้าน้อย ๆ กลางฝ่ามือล่ะ

ทุ่มเทเพื่อความรักกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิตยังมิได้เศษเสี้ยวความห่วงใยจากเขา ทว่านางได้รับโอกาสย้อนกลับมาก่อนเข้าไปอยู่จวนอ๋อง ชาตินี้จะไม่วิ่งตามเขาอีกแล้ว! แต่เขากลับเป็นฝ่ายมาตอแยนางเสียได้...

วิญญาณเธอมาเข้าร่างสตรีที่แย่งตำแหน่งฮูหยินจวนโหวมาจากน้องสาวต่างมารดา วางยาปลุกกำหนัดเขาในคืนแต่งงาน ถูกสามีและแม่สามีชิงชัง เธอจึงยินดีจะคืนตำแหน่งฮูหยินให้ ส่วนเจ้าก้อนแป้งนี้ เธอจะเลี้ยงเขาเอง!

คอมเมนต์ด่าพระเอกอยู่ดีๆ ดันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างนางร้ายที่จุดจบไม่พ้นความตายเนี่ยนะ! ทั้งต้องวางแผนอนาคต ทั้งต้องเอาตัวรอดจากแผนร้ายที่มีเข้ามาไม่เว้นวัน แล้วนางร้ายเช่นข้าจะมีชีวิตที่ดีได้ไหมนะ?

คิดจะให้ข้าเป็นนางร้ายหรือ ไม่มีวันอีกแล้ว ข้าคือบุตรสาวแม่ทัพใหญ่ผู้เกรียงไกร หาใช่สาวน้อยโลกสวยผู้อยู่ในฝันหวานคนเดิม ข้าจะพลิกฟ้าย้อนชะตามาแก้ไขให้พวกเจ้าต้องรับกรรมที่ทำไว้อย่างสาสม

ทะลุมิติมาทั้งทีดันเป็นนางร้ายในเรื่องที่ถูกบังคับให้ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวกับสามีที่ไร้หัวใจและเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง ไหนใครบอกว่าพระรองแสนดีนักหนา...ดีกับผีน่ะสิ!

ชีวิตก่อนพวกตระกูลรองไร้ค่ากล้าหลอกเธอให้ไปเป็นอะไหล่มนุษย์สำหรับลูกสาวของมัน ทว่าสวรรค์ก็ยังเห็นใจส่งเธอย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง และชาตินี้เธอก็ขอสาบานเลยว่าเธอจะเกาะขาป๊ะป๋าและจัดการคิดบัญชีให้หมด!

ข้าเป็นเพียงก้อนกรวดไร้ค่า จึงถูกผลักไสให้แต่งงานกับ ‘ท่านโหว’ ชายหนุ่มผู้มีสายเลือดปีศาจโหดเหี้ยม ข้าเตรียมใจที่จะถูกสังหารในคืนวันวิวาห์ ทว่า...สิ่งที่ข้าได้รับกลับกลายเป็นความคลั่งรักของสามี!

คุณหนูผู้งดงามถูกบิดาส่งขึ้นเกี้ยวไปแต่งให้เสนาบดีหนุ่มที่ขึ้นชื่อเรื่องรังเกียจสตรี นางได้รู้ความลับว่าเขารักองค์หญิงสูงศักดิ์แต่มิอาจเคียงข้าง จำต้องหาสตรีหัวอ่อนมาแต่งงานด้วย "ผู้ใดหัวอ่อน ข้ารึ"

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

จากคุณหนูสูงศักดิ์ถูกส่งมาเป็นเมียเชลยของสามีที่ไม่เคยเห็นหน้ารู้แต่เพียงว่าเขาเป็นแม่ทัพผู้โหดเหี้ยม ถูกส่งมาอยู่ท้ายจวนเพราะแม่สามีไม่ปลื้มยังคิดหาลูกสะใภ้ที่เหมาะสมและพร้อมที่จะเตะโด่งนางออกมา

ซ่งเส้าเส้า บล็อกเกอร์สายกินชื่อดังบังเอิญข้ามมิติมาอยู่ในร่างของนางร้าย เธอตัดสินใจเลิกสนใจหนุ่มคนเดิม และหันมา เปิดร้านอาหารแทน โดยมีเป้าหมายจะทำให้ทุกคนอิ่มหนำสำราญ

เพราะถูกเปรียบเทียบกับพี่ชายมาโดยตลอดทำให้ชีวิตของเสือปั้นต้องมาลงเอยกับการโดนย้ำยีจากเสืออริที่ต้องการพังชีวิตของเขาโดยใช้อีกหนึ่งชีวิตน้อย ๆ เป็นเครื่องมือ

“เฉินต้าผิง…ฉันมาแล้ว……เฉินต้าผิง….ฉันมาหาเธอแล้ววววว….วู้”  “คัท” ผู้กำกับสั่งคัททันทีเมื่อมีเสียงที่ไม่พึงปรารถนาแทรกเข้ามา  “นี่คุณ…ใครให้มาตะโกนตรงนี้ฮะ เขากำลังถ่ายทำกันอยู่ไม่เห็นหรือไง ออกไป

ความรู้สึกแรกที่ เฉาเฟิง ได้พบกับคุณชายน้อย ต้วนอวี่เช่อ คือ ความประทับใจและดีใจที่จะได้มีน้องชาย แล้วเมื่อไรกันนะ ที่เฉาเฟิงเริ่มรู้สึกไม่พอใจที่ต้วนอวี่เช่อมีเพื่อนๆ ล้อมรอบกายหรือว่า...เขากำลังหึง!

เหตุใดพระเอกที่นางคิดไว้ถึงได้ไม่ตรงปกเช่นนี้ ไหนล่ะบุรุษผู้เย็นชา ข้าเห็นแต่ชายมากมารยาเอาแต่เรียกข้าว่าน้องหญิง...

เธอเข้ามาอยู่ในร่างของเซี่ยเหมยลี่ หญิงสาวผู้อาภัพที่ถูกเพื่อนรักแย่งสามีไปนอนกกต่อหน้าต่อตา ซ้ำร้ายยังเป็นลูกสะใภ้ที่ครอบครัวไม่ปลื้มอีก..หย่าสิคะ จะมัวรออะไร

ชาติแรกลูกสาวแท้ ๆ อย่างเฟยอวี้ตายอนาถด้วยน้ำมือลูกสาวจอมปลอม ไร้ซึ่งความรักจากครอบครัว ก่อนตายเธอจึงภาวนาต่อสวรรค์ ไม่ขอกลับมาเวียนว่ายตายเกิด แต่สวรรค์กลับไม่เป็นใจ ส่งเธอกลับมาสู่จุดเริ่มต้น

เรื่องราวของยูนะชาวสวนที่ได้ถูกเลือกให้ไปช่วยโลก และแน่นอนว่า มีแต่สกิลทำฟาร์ม เอาสกิลทำฟาร์มไปกู้โลกก็ได้แหละ

จริงสิ! พระเอกต้องเป็นของนางเอก ส่วนนางร้ายอย่างข้าไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรแล้วหนิ...