- 11
- 32.29K
- 352
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
ไป๋หลันอดีตนักกีฬายิงธนู ตกที่กั้นตาย แต่ได้ย้อนเวลากลับไปยังยุคเก่า เธอที่ชอบอยู่แต่ในห้องก็สมหวังสักที ไม่ต้องออกไปหางานทำ ไม่ต้องหาข้าวกิน ไม่ต้องดิ้นรนกับสังคม ได้นั่งเย็บชุดโบราณที่ชอบทั้งวัน
รั่วหลันตื่นขึ้นมาในร่างบุตรสาวอดีตแม่ทัพพิการ ถูกขับไล่ออกจากตระกูลให้มาอาศัยอยู่นอกกำแพงเมือง เผชิญอันตรายจากสัตว์อสูรและความอดอยาก แล้วแบบนี้นางจะมีชีวิตรอดไปได้อย่างไร
"เด็กไทยอ่านหนังสือไม่เกิน 8 บรรทัด" ใช่หรอ อ้ากเรียล จริงจังป่ะ โอ้โห....... จริงๆแล้วเด็กไทยอาจจะอ่านหนังสือเยอะกว่านั้นก็ได้นะ!!! แล้วเด็กไทยอ่านหนังสืออะไรบ้างน่ะหรออ ถ้าอยากรู้ละก็มาดูกันโล้ดดด
จะเรียกว่าโชคชะตา ฟ้าลิขิต หรืออะไรก็ไม่ทราบได้ แต่ที่แน่ ๆ การที่นางต้องตื่นขึ้นมาท่ามกลางบ้านผุพัง ห้องเท่ารูหนู ซ้ำมีเด็กน้อยสองคนมาเรียกว่าแม่ ๆ นี่ มันผิดพลาดที่ตรงไหน
เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง
“ก็พี่ไม่ชอบผู้หญิง แสดงว่าไม่นอนกับผู้หญิงอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ลองนอนกับผู้ชายดูล่ะ เพื่อนยอดเยี่ยมสุด ๆ เลยนะสนใจเปล่า”
สาวใหญ่เจ้าของฟาร์มตายเพราะโรคร้าย วิญญาณดวงน้อยๆ ดันมาโผล่ที่ยุคโบราณ ในโลกของนิยายกำลังภายในที่เคยอ่าน มีมิติแสนเทพมาให้ทั้งที นางเลยตั้งใจจะหาเลี้ยงตัวเองด้วยอาชีพดั้งเดิม นั่นก็คือ ปลูกผักยังไงล่ะ
เหตุใดสหายของพี่ชายผู้นี้ถึงได้ ชอบปีนเรือนนางกันเล่า เทพเซียนบอกทางผิดหรือเขาเห็นข้างดงามจึงเข้าใจผิดคิดว่าข้าคือนางเอกกันนะ
หญิงหน้าตาอัปลักษณ์เช่นเจ้า คิดหรือว่าข้าอยากจะร่วมหอด้วย ถ้าไม่เพราะยาราคะนั่นแม้แต่หางตาข้าก็ไม่มีวันชายตามองเจ้า จงรู้ไว้ว่าข้าขยะแขยงตัวเจ้าเต็มทน เจ้ามันอัปลักษณ์ทั้งรูปโฉมอัปลักษณ์ทั้งจิตใจ
กู้เสี่ยวหรานหลุดเข้าไปอยู่ในยุคโบราณ และได้รับมรดกเป็นมิติวิเศษ เธอจะสร้างความร่ำรวยและใช้ประโยชน์จากของวิเศษนั้นอย่างไร ไปเอาใจช่วยเธอกันค่ะ
ทุกๆการต่อสู้ในเมืองคิโวทอส มักจะมีบุรุษปริศนาอยู่คนหนึ่งยืนเฝ้ามอง โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นแม้แต้คนเดียว
โจวจางหมิ่นเป็นนักเขียนโดนบูลลี่เรื่องตัวละครนางร้ายที่นางแต่ง ก็เกิดความเครียดดื่มเบียร์จนเมามายนอนหลับหน้าคอม ตื่นมาก็ไปโผล่ในนิยายสวมบทบาทนางร้าย นางรู้เนื้อหาของนิยายดี จึงช่วงชิงตัวช่วยของนางเอก
เฮ่อหลันหว่านเอ๋อร์เป็นเพียงเจ้าหน้าที่ติดตามท่านตุลาการหัตถ์มาร จากคดีเล็กๆในเมืองเล็กๆนำพาไปสู่จุดสูงสุดแห่งสัตว์เทพ
นางเฝ้าวิ่งตามเพื่อร้องขอความรักจากเขาจนเหนื่อยอ่อน วันหนึ่งค้นพบความจริงบางอย่างเกี่ยวกับชีวิตจึงตั้งใจจะเลิกรัก แล้วเหตุใดเขาถึงทำท่าไม่อยากเสียนางไป..ความรักที่สายไปนางควรเมินเฉยหรือรับมันเอาไว้ดี
“เฮียเป็นคนสั่งฆ่าลุงสิงห์จริงใช่มั้ย” “ใช่...แต่เรื่องที่อินรู้มามันไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ขอโอกาสให้เฮียได้อธิบายบ้าง หลังจากนั้นอินจะตัดสินใจอย่างไร เฮียก็พร้อมที่จะเคารพการตัดสินใจของอิน"
‘แม่ก็ตาย พ่อก็หนีออกจากบ้าน’ อาเหมี่ยวไม่เหลือใครแล้วเลยบอกลาบ้านเกิด อุ้มไก่ไปตามหาบิดาทั่วทุกสารทิศ ถึงจะอายุแค่ 7 ขวบก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะอาเหมี่ยวผู้นี้กำลังเยอะจนสามารถฆ่าหมูด้วยมือเดียวได้!
เมื่อศิษย์รักหักหลัง จากแพทย์โอสถในตำนาน... สู่การเกิดใหม่ในฐานะคนไร้ค่า การหวนคืนสู่หม้อปรุงยาในครานี้ จักพลิกผืนปฐพีให้ราบเป็นหน้ากลอง!
ตั้งแต่วันที่ฉันเจอเขากระทืบคนอยู่ข้างตึก 'พี่มังกร' ก็ตามติดไม่ห่างราวกับต้องการแก้แค้นที่ฉันทำให้เขาเสียท่าอีกฝ่าย เขาเอาคืนฉันด้วยการกันท่าผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ 'อย่ามายุ่ง นี่เด็กกู'
จางอันอันนักเขียนนิยายจะทำอย่างไรเมื่อเธอต้องตกตายมาอยู่ในร่างของเด็กหญิงวัยสี่ขวบของตระกูลบัณฑิตผู้ตกอับจากการเขียนของตน "รู้อย่างนี้เขียนให้รวยไปเลยก็ดี จะได้ไม่ต้องเหนื่อย" อันอันได้แต่คิด