จากคนนั่งดูละครน้ำเน่าตอนเย็นที่นางเอกทั้งโดนรังแก และโดนฆ่าตายในตอนสุดท้าย สู่การเข้ามาเป็นนางเอกเสียเอง มีหรือฉันคนนี้จะยอมตายง่ายๆ ฉันจะแหกทุกกฎของนางเอก และลงเอยกับ ‘นายตัวร้าย’ สุดแบดคนนี้ให้ได้!

โชคชะตานำพาให้กลับมาเข้าร่างของเวินลู่เสียนอดีตบุตรชายของเสนาบดีกรมโยธา ชีวิตที่แสนธรรมดาก็ไม่ธรรมดาอีกต่อไป ตั้งแต่เจอหน้าแม่ทัพใหญ่ครั้งแรกก็เกือบถูกปักเข้าที่กลางกระบาล

เล่มเกมโต้รุ่งอยู่ดี ๆ ผู่เยว่ก็ดันวูบคาโต๊ะ ตื่นมาอีกทีดันพบว่าตัวเองกำลังจะถูกส่งตัวไปให้คนที่น่ากลัวที่สุดเพื่อเป็นนางบำเรอ! นี่มันเรื่องอะไรกันนี่!

ซอแทยงเป็นตัวร้ายในมังฮวาชื่อดังที่เขาอ่าน ที่ค่อยขัดขาพระเอก ขึ้นชื่อเป็นตัวร้ายเลวทรามที่สุดในเรื่อง ส่วนเขาที่ได้เข้ามาในร่างของคุณตัวร้าย ต้องทำตัวยังไง? คำหยาบแทบไม่เคยได้พูด พูดเป็นแต่ภาษาอีสาน

หลิวจิ้งรุ่ยชายหนุ่มเจ้าสำราญถึงคราวซวยที่ต้องมาตายคาอกสาวสวยตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม แต่ความซวยยังไม่หมดเพียงเท่านั้นเมื่อเขาดันมาเกิดเป็นตัวร้ายในนิยายวายที่ถูกพระเอกและนายเอกรวมหัวมาฆ่าตายอย่างอนาถ

'เขา' ได้พบ 'เธอ' ครั้งแรกในการทดสอบรอบสุดท้าย และลืมเลือนไป ต่อมาได้พบอีกครั้งใน 'หน่วยพิฆาตอสูร' และความทรงจำที่เคยลืมเลือนจึงย้อนกลับมา พร้อมกับความรู้สึกที่แจ่มชัด

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ สายขิม พ่อค้าขายอาหารตามสั่งปากแซ่บ ตายแล้วไปเกิดใหม่ในร่างคนที่ชื่อเหมือนตัวเอง แถมยังมีเจ้าก้อนแป้งน้อยๆติดท้องมาอีก คนที่ไม่เคยมีแฟนต้องมาเป็นคุณแม่ งานนี้จะร่วงหรือจะรอด

เมื่อนักฆ่าเกิดใหม่ในร่างเกอน้อยที่แสนยากจน วาดหวังไว้ว่าชีวิตที่สองจะต้องใช้ชีวิตอย่างสโลว์ไลฟ์ แต่ก็ต้องถูกดับฝันด้วยระบบแสน(ป่วน)ดีที่หนึ่ง ที่ต้องการนำพาโฮสต์สู่ความรุ่งโรจน์ จบแล้ว..วิถีสโลว์ไลฟ์

ทำไมคนธรรมดาที่พึ่งจะตายอย่างโนอา ต้องมาโดนมัดมือชกให้ไปเกิดใหม่ในยุคอนาคตที่การวาดภาพตกต่ำไปหมดแล้วด้วย!!

เขาเป็นนักเขียนที่เหยียบย่ำตัวประกอบไร้ค่าเพื่อเชิดชูตัวเอก เขาผิดอะไร? ไม่ว่านักเขียนคนไหนเขาก็ทำกัน ทำไมถึงมีแต่เขากันเล่าที่มารับกรรมที่นี่

“เมื่อไหร่จะเลิกยืนดูแล้วมาช่วยข้าแบกเจ้าพวกนี้สักที!” “เจ้าก็ทำเองได้นี่” “แต่มันจะดีกว่านี้ถ้ามาช่วยกันปะวะ รู้จักคำว่าน้ำใจรึเปล่า ใจคอจะยืนดูเฉย ๆ เลยรึไง” “ใช่” “กึด...ไอ้เวรนี่”

ทะลุมิติมาในนิยายที่ชอบทั้งที แทนที่จะได้เป็นตัวเอกดันได้เป็นตัวประกอบชะตามรณะตั้งแต่ต้นเรื่อง หนำซ้ำยังโดนเหล่าตัวเอกคอยวิ่งตามอีกต่างหาก

เป็นมังกรเฝ้าถ้ำโดดเดี่ยวไม่เคยพบผู้คนมาหลายหมื่นปี ไฉนตื่นมาอีกทีดันมีตัวแปลกๆยืนมองข้าได้เล่า มนุษย์อันใดมีแต่ตัวไม่มีหัวแล้วยังยืนอยู่ได้ นี่ไม่ใช่ว่าวิวัฒนาการจนถอดหัวได้ใช่หรือไม่?

“แง๊ววววว!” (สู้มัน!!) เสี่ยวเป่าตะโกนเอาใจช่วยคนข้างหน้าที่กำลังสู้กับซอมบี้อย่างตื่นเต้น! เขาคันเล็บจนอยากจะเข้าไปช่วย แต่ก็กลัวว่าจะเป็นภาระเปล่าๆ ก็ตอนนี้เสี่ยวเป่าเป็นแมวนี่น่า “เมี้ยววว~”

ขุนพลยิ้มเยาะเล็กน้อยเรื่องราวอันน่าอนาถนั่นไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เขาไม่จำเป็นต้องไล่ตามผู้ชายเพื่อให้ความปรารถนาของเจ้าของร่างกายนี้เป็นจริง ในเมื่อหนึ่งชีวิตของอีกฝ่ายจบลงไปแล้ว

จริงสิ! พระเอกต้องเป็นของนางเอก ส่วนนางร้ายอย่างข้าไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรแล้วหนิ...

แม่ทัพคนนั้น หย่าท่านแม่ และไม่รับข้าเป็นลูก แต่...ช่างปะไร พ่อใหม่ข้าจะหาให้ท่านแม่เอง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เพราะเผลอรับปากมหาเทพที่คอยช่วยเหลือในอดีต ทำให้อาเซียเทพแห่งการเล่นแร่แปรธาตุ ต้องถูกส่งมายังโลกที่เทคโนโลยีล้าสมัย แถมร่างที่เขามาแทนที่ก็ดันเป็นคุณชายเจ้าปัญหาสุดๆ

ตระกูลหลิน เป็นตระกูลที่ทายาททุกรุ่นจะได้รับภารกิจลับ นั่นคือ การทะลุมิติเพื่อช่วยคนในตระกูลหลินให้พ้นสภาวะวิกฤติ บางคนทะลุไปยุคโบราณ บางคนทะลุไปในวันสิ้นโลก แต่หลินรั่วซี กลับต้องไปในยุค 60