ชีวิตก่อนหลังบิดาพาเมียน้อยและลูกชายที่อายุพอกับเธอเข้าบ้าน ครอบครัวที่เคยสมบูรณ์แบบก็พังลงในทันที หลังมารดาตายก็ถูกบิดาล่อหลอกด้วยความรัก ทุกอย่างให้น้องต่างมารดาแม้แต่คนรัก ชาตินี้อย่าได้หวังเลย

ซูฉีอดีตแม่ครัวแห่งวังหลวงเกิดใหม่ในร่างเด็กสาวเอาแต่ใจในยุคที่อาหารขาดแคลน เธอต้องใช้ฝีมือการทำอาหารรังสรรค์ของกินรสเลิศจากวัตถุดิบแสนธรรมดา

"ยอมแล้ว ปล่อยแยมก่อน" น้ำเสียงออดอ้อนพร้อมแววตาขอร้อง ของคนใต้อาณัติ "ยอมอะไร หื้ม?" ทนายหนุ่มถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ขอแค่ปล่อยก่อน แยมยอมทุกอย่าง" "งั้นก็ยอมรับมาก่อนสิ ว่าเป็นเมียพี่"

เกรซ สาวลูกครึ่งไทยจีนและพ่อแม่ได้อ่านจดหมายที่คุณย่าทิ้งไว้ว่าโลกจะล่มสลาย ทำให้ทั้งครอบครัวต้องเตรียมตัวสู่จีนในยุค70ตามคำของคุณย่าที่เสียไป

ชาติที่แล้วเธอถูกคนที่รักทำร้ายจนมีจุดจบไม่ดี ชาตินี้คนพวกนั้นอย่าได้หวังจะทำร้ายเธอได้อีก

เดินข้ามถนนอยู่ดีๆ คำจันทร์ก็มาอยู่ในร่างคุณหนูจาง ที่ถูกขับไล่ออกจากบ้านพร้อมกับน้องชายเล็กๆ สองคน ยังดี สวรรค์ยังเห็นใจ ส่งระบบร้านค้ามาให้ งานนี้ ฉันรอดแล้ว

ความรักที่นางให้ ถูกพวกเขาตอบแทนด้วยยาพิษที่ค่อยๆ กลืนกินชีวิตนาง หากได้เกิดใหม่อีกครั้ง นางจะทำให้ชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ ตายอย่างทรมานและสาสมจนถึงที่สุด!!!

ชีวิตก่อน เพราะข้าโง่เขลาเบาปัญญา เอาแต่ประทินโฉมวิ่งไล่ตามบุรุษ ชีวิตถึงได้มีจุดจบอย่างน่าอนาถ เมื่อสวรรค์ประทานโอกาสที่สองมาให้ ข้าจะไม่ปล่อยให้ตนเองโง่เขลาเช่นเดิมอีก

ถ้าการช่วยชีวิตน้องชาย ต้องแลกด้วยร่างกาย เธอจะยอมละทิ้งศักดิ์ศรีหรือไม่?

ชาติก่อนเธอถูกแย่งชิงแม้แต่ลมหายใจเฮือกสุดท้าย โชคดีที่สวรรค์เมตตาเธอ ให้โอกาสเธอได้มีชีวิตอีกครั้ง เธอจึงต้องการใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับพี่ชายและแม่ของเธอ ที่ในชาติก่อนเธอไม่เคยได้รับความรักจากแม่เลย

"ก่อนจะหย่ากันเราลองมานอนด้วยกันดูสักครั้งดีมั้ยคะ" "สำหรับคุณแค่ครั้งเดียวคงไม่พอหรอกครับ"

คิดจะทำตัวเป็นสตรีแสนขี้เกียจทั้งที อย่าได้ให้คนตราหน้าว่าเกิดมาเสียชาติเกิด เป็นคนไร้ค่า เป็นขยะของสังคม แต่.. จงทำให้ผู้คนอึ้งไปเล๊ย ว่าถึงจะขี้เกียจยังไงแต่ฉันก็สวยและรวยมาก อิอิ

เมื่อความจริงปรากฎชีวิตอันสงบสุขของเธอก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังฝ่าเท้า!... ดังนั้นเมื่อได้เกิดใหม่อีกครั้ง ถึงแม้จะไม่มีอะไรสักอย่าง แต่เธอจะสร้างทุกอย่าง และกลายเป็นเศษรฐีนีที่ดิน

อยู่ ดีดี ก็ตาย ตายแล้วแทนที่จะจบแต่ดันได้มาเกิดใหม่ ถ้าเกิดดีดี จะไม่ว่าเลย ทำไมต้องมาเกิดเป็น แม่ไอ้เด็กร้ายกาจ พวกนี้ด้วยนะ ก้านมะยมในมือแม่สั่น

"ดื้อนักเหรอ ถ้าคิดจะเก่งกับฉันก็ขอให้เก่งให้ตลอด จำไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ออกไปจากที่นี่เด็ดขาดถ้าฉันไม่อนุญาต" จะทำอย่างไรเมื่อเจ้าพ่อนักธุรกิจใหญ่ตกหลุมรักเด็กสาวในปกครองเข้าให้แล้ว

“พี่ว่า… พี่ก็ไม่ได้เป็นแฟนเก่านะ เพราะพิงค์ยังไม่เคยเลิกรักพี่ได้เลย”

โจวเพ่ยชิงหญิงร้ายกาจประจำหมู่บ้าน วางแผนร้ายจนได้แต่งงานกับลูกชายบ้านหลี่ เมื่อสามีไม่รัก ลูกทั้งสองก็หวาดกลัว กลับมาครั้งนี้เธอจึงไม่คิดจะสนใจใครอีก ขอเพียงเลี้ยงดูลูก ๆ และบ้านเดิมให้ดีที่สุดก็พอ

เมียนมาคือประเทศข้างๆ ไทย ส่วนคนข้างๆ กายคือรักแท้

ซาลาเปาของอี้หนานนั้นอร่อยมากๆ จนทั้งคนทั้งอสูรต่างก็เอ่ยปากชม ทว่าไม่รู้เป็นเพราะรสชาติของซาลาเปาหรือเพราะรอยยิ้มสวยๆ ของพ่อค้าคนงามกันแน่ที่เป็นเหตุให้ท่านปะมุขของเหล่าอสูรติดหนึบถึงเพียงนี้

แม้จะเป็นเมียที่ถูกบังคับแต่งเข้ามาเพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างตระกูล แต่ยังไง 'เธอ' ก็เป็นเมียแต่งที่ถูกต้อง!!