"หากท่านคิดตอบแทนหนี้ชีวิตข้า เช่นนั้นจงปล่อยข้าเสียเถิด อย่าตอบแทนหนี้บุญคุณนี้ด้วยการให้ข้าเป็นอนุลำดับที่ยี่สิบในเรือนเลย"

“ไม่ได้! มึงจะฟาดทุกแผนกแม้แต่แผนกตัวเองไม่ได้”

อะไรนะ จะให้ผมที่มาจากศตวรรษที่ยี่สิบยอมแต่งเป็นอนุ แถมเป็นอนุลำดับที่สี่ ใครยอมก็บ้าแล้ว เออ...ลืมไปผู้คนในภพนี้ล้วนยินดี แต่ผมไม่ยินดี ในเมื่อโดนบังคับให้ต้องแต่ง ท่านแม่ทัพก็ทนผมให้ได้แล้ว

เมื่อพี่ชายสุดแสนจะเจ้าชู้ของผม ฟันน้องสาวมาเฟียแล้วก็ทิ้งไปมีคนใหม่ แถมหนีหายไปไหนไม่รู้ จนผมต้องมาซวยแทน โดนมาเฟียแ้แค้นทำให้ท้อง"พะ พอแล้ว มารุ " "ต้องมากกว่านี้มันถึงจะพอ"

ท่านทำให้ข้าเจ็บ ข้าจะทำให้ท่านเจ็บยิ่งกว่า

เจ๋ง ถูกรถชนหลังฉลองเรียนจบ แล้วถูกดึงมาสวมร่างขององค์ชายน้อยวัยสามขวบ ที่ถูกทิ้งให้อดตาย โดยไม่มีใครรู้เลย ว่ากำแพงหลังวัง ยังมีเชื้อพระวงศ์อยู่หนึ่งคน

เรือล่มในหนองแล้วทองจะไปไหน ฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายที่บ้านหาให้เพราะคำๆนี้จริงๆเหรอวะ?

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เมื่อวันหนึ่งผมชายโสดอายุย่างเข้า 40 ได้เสียชีวิตกะทันหันหลังยื่นใบลาออก จากการพลัดตกบันไดและถูกขอร้องให้มาเกิดใหม่ในโลกจีนโบราณพร้อมกับพร 2 ข้อ อืมมมม แต่ข้อเสนอน่าสนใจ ผมควรขอพรอะไรดีนะ?

นี่ตระกูลจางตกต่ำขนาดนี้เลยเหรอ? ถึงได้ปล่อยให้ลูกชายมาเป็นหมอดู เพื่อหลอกลวงเอาเงินคนอื่นแบบนี้นะ

ครุฑมักได้รับบทตัวร้ายมีเหตุให้เกิดเป็นมนุษย์เรื่องราวจะอลเวงแค่ไหน แต่เกิดธรรมดาโลกไม่จำต้องร้องงอแงให้ป่าสะเทือน กลายเป็นศิษย์ตามอาจารย์ตาไปอยู่ในหมู่บ้านลึกลับ ร่ำเรียนวิชาติดกาย ก่อนออกมาผจญภัย

ในเมื่อมาแล้ว... ยอมรับแล้วฉันก็ยินดีทำทุกอย่างเพื่อเปลี่ยนบทสรุปของตัวประกอบในนิยาย... ให้จบสวยหรูในชีวิตจริงให้ได้

นี่ใช่ผู้กล้าแน่หรอ ทำไมกะอีแค่ สู้กับพวกก็อบลินกระจอกยังไม่กล้าสู้เลย หย๊ายยย ก็อบลินเพียบเลยวิ่งหนีเอาชีวิตรอดดด

เธอเข้ามาอยู่ในร่างของเซี่ยเหมยลี่ หญิงสาวผู้อาภัพที่ถูกเพื่อนรักแย่งสามีไปนอนกกต่อหน้าต่อตา ซ้ำร้ายยังเป็นลูกสะใภ้ที่ครอบครัวไม่ปลื้มอีก..หย่าสิคะ จะมัวรออะไร

เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางจึงคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า

เมื่อโชคชะตาลิขิตให้เส้นวาสนามาบรรจบ แต่กลับต้องขาดสะบั้นลง เมื่อนางนั้นต้อยต่ำไร้ศักดิ์ แม้ยามมีอันตรายสามีกับเลือกช่วยชีวิตหญิงอื่น ต้องอุ้มท้องหนีเอาชีวิตรอดเพียงลำพัง

"ได้ข่าวว่าคนที่ชื่อฮุ่ยหลิงเก่งกาจนัก ทั้งการค้าขาย วรยุทธ์ หน้าตาก็ล้วนงดงาม ดูดี กิริยาท่าทางก็แลดูสูงศักดิ์ ข้าละอยากมีบุตรเป็นสตรีส่งเข้าเรือนนอนของเขานัก" แต่ท่านฮุ่ยหลิงเป็นเกอนะขอรับท่านป้า

"ผู้ชายคนนั้นน่าสงสาร กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียงในวันสิ้นโลกแบบนี้ แถมยังโดนสามีทิ้งอีก มีแค่เพื่อนที่คอยดูแลเขา" "นั่นไม่ใช่เพื่อน คนที่ดูแลเขาคือสามีเก่าต่างหากล่ะ"

ยุคสมัยแห่งเวทมนตร์และคาถาได้อุบัติขึ้นแล้ว

ตายแล้วมาสิงร่างผู้อื่นก็แล้วไปเถิด ชาวบ้านรังเกียจก็แล้วไปเถิด แต่เหตุใดในบ้านจึงมีหัวไชเท้าคลุกฝุ่นผอมแห้งหนึ่งหัวด้วยเล่า ข้าอยากใช้ชีวิตเกียจคร้านไปวัน ๆ เท่านั้น