“ ก็แค่คนธรรมดาที่รู้อนาคตและมีพันธะกับปอบในอดีต ”

เรื่องในอดีตคุณพ่อหนีไปจากมันไม่ได้หรอกครับ อยากลืมหรอ? ผมไม่ให้ลืมหรอก จะหนีความผิดไปถึงไหนกันครับคุณพ่อ?

'ความรักคือคำสาปที่บิดเบี้ยวที่สุด' ใครคนหนึ่งเคยพูดไว้แบบนั้น และริกะคิดว่ามันอาจจะเป็นจริงก็ได้ เพราะไม่อย่างนั้นมันคงอธิบายไม่ได้ว่าทำไมชีวิตของเธอถึงยังติดพันอยู่กับอคคทสึซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ดี

คนล้อไม่ท้อคนโดนไม่ถอย ทำทุกอย่างเกินเพื่อนแล้วเพราะเป็นแรงงานโซน [Senku x OC | โปรดอ่านข้อมูลเบื้องต้น] "อย่าไปคิดมากเลย สองคนนั้นมันไม่มีความคิดเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เลยอย่าฝืนพายเลย" "จะจริงเร๊อ"

“หม่าม๊าเรย์เพนหม่าม๊าของเลา! หยั่มมาเจ๊าะแจ๊ะหม่าม๊าเลานะ! ไอ่เจ้าปู้จายเจ้าจู้!” ฟุรุยะ เรย์ ควรจะทำอย่างไรกับความกระอักกระอ่วนนี้เมื่อลูกชายตัวน้อยดันไปชี้หน้าด่าไรย์ว่าเป็นผู้ชายเจ้าชู้

ด้วยความสงสัยหรือขี้เสื– แฮ่ม...ของผม ทำให้รู้ว่าข้างห้องผมเป็นนักเลงล่ะ!!!

แฟนฟิคเยียวยาจิตใจ มาเพื่อขายความฟิลกู๊ดล้วนๆ โนดราม่าเพราะไรท์ไม่ชอบของขม..

"ใครมาทำน้องฉัน ฉันไม่ปล่อยไว้แน่ ! " เสียงประกาศดังก้องไปทั่วห้องเรียน นัยน์ตาสีดำทมิฬจ้องมองผู้คนตรงหน้าสร้างความกดดันมหาศาล แต่สำหรับ มีมี่ นี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น

เซย์ระไม่แน่ใจเหมือนกันว่าการได้พบกับโกะโจ ซาโตรุเป็นเรื่องโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ รู้ก็แต่เพียงว่าในฤดูใบไม้ร่วงปี2006 ตอนที่เธอและเขาอายุสิบหกปี...ผู้ชายคนนี้ก็ได้เข้ามาเปลี่ยนโลกทั้งใบของเธอเสียแล้ว

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน สามตัวตนอันน่าสงสัย ณ ตอนนี้มันคือปัจจุบัน อดีตหรืออนาคตกันแน่? มีเพียงความว่างเปล่าเป็นคำตอบ ความโกรธเกลียดกลัวเข้าครอบงำสุดท้ายก็เลือนลาง ตัวตนของเธอเลือนหายไป ไม่มีใครจำเธอได้

เรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่งที่ดูจะเป็นนักวิจัยสิ่งของอันตรายสะดุดขาตัวเองตายในห้องแลปแล้วโดนวาร์ปมาในโลกของเกนชินอิมแพ็ค หลังจากมโนเซ็ตติ้งให้ตัวเองนิดหน่อยก็เริ่มวางแผนออกเดินทางในโลกเทย์วัต

วันๆ หนึ่งของโคสึยุก็คือการเฝ้ามองเหล่าผู้คนหัวหลากสีบนกำแพง... และการออดอ้อนเรียกคะแนนความนิยมจากคนเหล่านั้นแหละมั้ง?

ช่วยเลิกรังควานกันสักทีเถอะ ทั้งคุณผมหงอกกับคุณพระจีน!! ฉันคนนี้รำคาญจนกัดลิ้นตัวเองตายแล้วนะ - มิโกะ

เพราะว่าทำงานหนักเลยทำให้ทะลุมิติไปต่างโลก ขอโลกนี้ให้เธอได้นอนพักสบาย ๆ เถอะ แล้วนี่อะไรทำไมดันมาเกิดเป็นแมวของมิโดริยะเฉยเลยล่ะ

คิม ดกจา ในวัยเด็กคิดว่าว่าห้องด้านข้างที่อยู่ติดกับห้องของเขาไม่มีคนอยู่จนกระทั่งวันที่แม่ออกไปทำงานและเขาโดนพ่อทำร้ายอย่างหนักจนต้องหนีออกมานั่งหน้าห้อง “ นี่ พี่ทำแผลให้ไหม ”

'แธนไซอัส' คือตัวเอกในนิยายเรื่องนั้น ตอนต้นเรื่องมีสีสันและบทเพลง แนวแฟนตาซีไล่ตามความฝัน ทว่าส่วนหลังดันเป็นพล็อตวันสิ้นโลกคล้ายเล่นตลกกับชีวิตตัวละคร และ 'เคล' กำลังหนีตายอยู่ในส่วนหลังที่ว่าค่ะ!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

'เลอา' คือชื่อของผู้หญิงที่กัปตันแห่งกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางไปหิ้วมาจากส่วนไหนของเกาะก็ไม่ทราบแล้วบอกว่า “ยัยนี่จะมาเป็นคนวาดรูปของเราล่ะ!!” จากนั้นก็กระโดดไปทั่วอย่างชอบอกชอบใจ