พวกเจ้าก็อยากแต่งเข้าจวนโหวแต่กลับหาว่าข้าใช้กลอุบาย ใต้หล้านี้มีคำว่ายุติธรรมที่ไหน อยากได้สิ่งใดล้วนต้องแย่งชิง หากเขามีสตรีในดวงใจจริงไยจึงรั้งเวลามาเนิ่นนานไม่ยอมแต่งงาน ขอเถอะ แพ้แล้วอย่าพาล!

ถิงถิงอาศัยอยู่กับมารดาสองคนในบ้านหลังเล็กแถบชนบทอย่างเรียบง่ายและมีความสุข แต่จู่ๆ มารดาที่พลาดท่าตกน้ำก็เปลี่ยนไป “ถิงเอ๋อร์ เตรียมตัวเสีย แม่จะพาเจ้าไปทวงทุกอย่างที่เป็นของเจ้าคืนมาให้หมด!”

เพราะเคยหลงผิดชื่นชอบบุรุษอื่นและถูกหลอกใช้จนครอบครัวสูญสิ้น หนีการไล่ล่ากลับเป็นคู่หมั้นที่นางเคยชิงชังมาช่วยเหลือเอาไว้ สุดท้ายถึงตายก็ยังได้โอกาสกลับมา แต่หวนคืนครานี้ ข้าจะขอเกี้ยวพาท่านได้หรือไม่

ตายไม่ทันตั้งตัวทั้งที เหตุใดถึงต้องมาเข้าร่างมารดาชั่วที่นางสาปแช่งก่อนตายด้วย คงเป็นบทลงโทษสินะ เอาเถอะเห็นแก่บุตรตาดำ ๆ ตัวน้อย ข้าจะยอมเลี้ยงดูเจ้าแทนนางมารชั่วผู้นั้นเอง

เมื่อบ้านบิดาไม่ใยดี รั่วหลิงก็ขอพามารดาออกจากตระกูล ซ้ำยังแทบไม่มีสมบัติใดติดตัว นอกจากไห 2 ใบที่ภายในมีข้าวประหลาดที่เปลี่ยนเป็นสีชาด และอะไรสักอย่างที่มันดูคล้าย...เอ่อ...เชื้อรา...ละมั้ง

ข้าเป็นสาวใช้อุ่นเตียงของแม่ทัพไร้ใจ จู่ๆข้าได้รู้ว่าข้าเป็นเพียงตัวประกอบที่ต้องตายอย่างไร้ค่า ข้าจึงหนีไปมีชีวิตใหม่พร้อมกับบุตรในครรภ์ แต่แล้วเขากลับตามมาทวงคืนบุตร ทวงคืนหัวใจของเขาที่ข้าขโมยหนีไป

เกิดใหม่ในยุคโบราณเอาตัวรอดได้จนเติบโต นางตั้งใจแต่งสามีเพื่อความสุขสบายทว่ากลับฝันเห็นอนาคตว่าบุรุษที่ตนต้องแต่งด้วยจะหยิบยื่นความตายมาให้ สามีภรรยาร่วมเป็นตายกับผีน่ะสิ ต้องรีบแยกบ้านกันเท่านั้น!

เขาเป็นคนวางแผนการได้ดีมาตลอด ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขาแล้ว และจะไม่ผิดแผนเลยถ้าผู้หญิงที่ดูเหมือนเป็นลูกแมวเชื่อง อยู่ๆก็ลุกขึ้นมาตะปบเข้าที่หน้า /เธอไม่ใช่สิ่งของนะ และไม่ยอมรับการเป็นทาสของเขา

เมื่อลืมตาขึ้น ก็พบว่าทั้งบ้านเหลือข้าวสารเม็ดสุดท้าย น้องชายร้องไห้เพราะความหิว แม่ก็ป่วยหนักติดเตียง ...เธอจะพาพวกเขารอดพ้นความหิวโหยนี้ไปได้อย่างไร

‘เป็นคนดีไปก็ไม่มีใครรัก ทุ่มเทเท่าไหร่สุดท้ายไอ้พระเอกก็ทิ้งข้าไปรักกับแม่นางเอกที่ไม่เคยทุ่มเทอันใดให้ เช่นนั้นก็ร้ายแทนแล้วกัน!’

จ้าวเยว่ฮวา อัจฉริยะแห่งพิษผู้เก่งกาจ นางตายอย่างปริศนาและรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในร่างขององค์หญิงกาลกิณีที่ถูกฆ่าตาย! ทั้งต้องชำระไอแค้น! ทั้งตามหาสาเหตุการตายของตัวเอง! และคิดบัญชีเรียงตัว! ทีละคน!

ฝันหวานกลายเป็นฝันค้าง เมื่อยัยหนูหน้าคล้ายเขาเดินมาบอกว่า ‘นี่ยูกยักเด้อ’

กว่าจะรู้ว่าสำหรับเทียร์เธอเป็นแค่ ‘นางบำเรอ’ ก็ในวันที่เธอรักเขาหมดหัวใจ

คบหากันมา10 ปี..ตอนกลับมาร่วมแสดงความเสียใจงานศพพ่อเขา กลับพบว่าในงานมีผู้หญิงอีกคน ที่ได้ชื่อว่าเป็น"ภรรยา"ของเขากำลังทำหน้าที่เจ้าของงานอยู่ แถมเธอยังต้องตายเพราะคนเห็นแก่ตัวคนนั้นอีก ยอมไม่ได้โว้ย!

พันปีก่อน นางทั้งฆ่าคน วางยา ล่มแคว้น ทว่า พันปีให้หลังกลับต้องกลายมาเป็นมารดาที่ต้องปกป้องบุตรชายคนหนึ่ง หญิงชั่วร้ายเช่นนาง ไหนเลยจะทำได้ มีแต่ต้องส่งเจ้าก้อนแป้งน้อยให้ถึงมือบิดาของเขาเท่านั้น

ความตายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นกลับกลายเป็นสตรีเยือกเย็น ชอบสวดมนต์ทำบุญไปได้อย่างไร

ระหว่างที่ผมกำลังลืมตา จู่ๆก็ได้ยินเสียงหญิงสาวตะโกนขึ้นข้างหูว่า "หากพวกเจ้าฟื้นขึ้นมา แม่จะยอมให้กินถังหูลู่คนละสิบไม้!!"

โลกแห่งสงคราม ผู้ฝึกฝนนับล้านเป็นได้เพียงเครื่องสังเวย พวกมันบูชาโรงศพยักษ์สีดำซึ่งมอบความอุดมสมบูรณ์แก่ผืนดิน ดวงอาทิตย์ดูคล้ายหยดโลหิตขนาดมหึมา เป็นความลับที่มีมาตั้งแต่อดีตและยังไม่มีใครหาคำตอบได้

ชาติก่อนเธอเป็นเพียงวิญญาณที่ทำได้แค่ติดตามอยู่ข้างกายเขาผู้โดดเดี่ยวและน่าสงสาร แต่โชคชะตาได้นำพาเธอกลับมาอีกครั้งในคืนวันแต่งงาน ครั้งนี้เธอจะใช้อ้อมกอดของตัวเองปกป้องเขาไม่ให้ต้องโดดเดี่ยวอีกต่อไป

ส่งนางร้ายทะลุมิติก็มิต่างจากการส่งมือตบเข้าไปในยุคโบราณ เป็นองค์หญิงเจ็ดของแคว้น พี่ชายเป็นองค์รัชทายาทแถมยังพ่วงตำแหน่งบุตรีที่ฮ่องเต้โปรดปรานมากที่สุด เฮงซวยก็แค่แต่งงานกับแม่ทัพผู้เย็นชา