ยามถูกใส่ร้ายมอบโทษบั่นคอ เหลียงเสวี่ยหนิงหวังเพียงโอกาสอีกครั้งให้นางได้ทวงแค้น ทว่าสิ่งที่สวรรค์มอบให้มิใช่เพียงลมหายใจครั้งที่สอง แต่ยังส่งบุรุษร้ายกาจเข้ามาพัวพันตามติดนางเป็นเงา

เมื่อสวรรค์มีตามอบโอกาสให้หวนคืน นางจึงคิดเลือกเส้นทางใหม่ แต่เหตุใดทางเลือกใหม่ของนางถึงได้กลายเป็นบุรุษรูปงามที่เอาแต่เรียกนางว่า ‘ฮูหยิน’ กันเล่า

“ได้กันแค่ครั้งเดียวไม่เรียกผัวเมียกันนะเฮีย!”

เขาได้แต่กุมขมับเมื่อรู้ว่าสกิลติดตัวทำให้การโจมตีและป้องกันขึ้นอยู่กับการสุ่ม ไอ้คนดวงซวยทั้งปีทั้งชาติอย่างเขา ดันมาได้สกิลที่ขึ้นอยู่กับดวงแบบนี้เนี่ยนะ

"ถึงอยากจะลองรักใครสักคน แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องมีเยอะขนาดนี้สักหน่อย!"

เพื่อความอยู่รอดของตระกูล เฉินจื่อรั่วใช้พลังเฮือกสุดท้ายปกป้องทุกคนไว้ ก่อนที่จะหลับไหล และได้ตื่นขึ้นอีกครั้ง หลังจากผ่านไปสองหมื่นปี

เธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างของพี่สาวที่มีนิสัยร้ายกาจของสามตัวร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านจบ เดิมทีจุดจบของพวกเธอสี่คนพี่น้องนั้นเลวร้ายเป็นอย่างมากแต่ในเมื่อเธอมีโอกาสมาอยู่ในนี้แล้วก็จะขอเปลี่ยนแปลงมันเสีย

คนนึงพร้อมทิ้งทุกสิ่งแบบไม่แคร์อะไรสักอย่างกับอีกคนที่ต้องสูญเสียทุกอย่างโดยไม่ทันได้ตั้งตัวกับอะไรสักสิ่ง

ผีบอกให้นางเรียนหนังสือ นางก็เรียน ผีบอกให้นางหนี นางก็หนี แต่นางกลับถูกขายไปเสียก่อน ผีบอกให้นางรีบคุกเข่าอ้อนวอนคุณชายน้อยเพื่อเอาตัวรอด จากนั้นนางก็ถูกคนผู้นั้นซื้อกลับไป มีผีคอยติดตามนี่ดีจริง ๆ

ในค่ำคืนอันแสนหวานแม้ทั้งสองจะอ่อนแรงจากการทำงานแต่ร่างกายไม่ยอมห่างกันยังคงหวามไหวท่ามกลางหมู่มวลดวงดาวยามราตรี ถ้าขอพรจากฟ้าได้ พี่สนจะขออะไรคะ - พี่จะขอ…. อืม ยังไม่บอกดีกว่า ไว้ถึงเวลาหนูจะรู้เอง

นางเอกเรื่องอื่นทะลุมิติมาพร้อมระบบปลูกผักทำการค้าแล้วอย่างไร บิ๊วตี้บล็อกเกอร์ผู้นี้จะทะลุมิติมาเปิดหอนางโลม! ปฏิวัติวงการหอนางโลมด้วยมือของนางเองทุกคนจะต้องมาขอร้องอ่อนวอนนาง ฮ่าๆๆ

เคยอ่านเจอแต่ในนิยาย ว่าคนเราสามารถทะลุมิติไปในโลกที่คิดว่าเป็นแค่จินตนาการได้เหมือนฝันเพียงตื่นหนึ่ง ใครจะไปคิดว่าเรื่องแบบนี้จะมาเกิดขึ้นกับตัวเอง "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!"

ใครจะคิดว่าอดีตนางร้ายชื่อดังอย่างเธอจะตกเป็นข่าวอื้อฉาวเพียงชั่วข้ามคืน เพราะถูกผู้ชายคนนั้นทอดทิ้งไปพร้อมกับลูกในท้องที่เขาไม่ต้องการ

เซียนน้อยที่กำเนิดจากดอกบัวศักดิ์สิทธิ์อยากมีพ่อแม่ จึงลงไปเกิดเป็นมนุษย์ แต่เกิดมาได้ไม่เท่าไรก็ถูกตามฆ่าเสียแล้ว แถมท่านปู่ยังไม่รักอีก แต่ว่าอันอันน่ารักขนาดนี้ ท่านปู่จะไม่รักอันอันจริง ๆ หรือ

เขาผู้ไร้ซึ่งหัวใจ เย็นชาเสียยิ่งว่าหุบเขาน้ำแข็ง แข็งเสียยิ่งกว่าผาหิน เธอผู้สงสารชะตาชีวิตเขาพร้อมที่จะช่วยเหลือ แต่กลับถูกปฏิเสธด้วยจิตใจที่เย็นชาของเขา "ตัวประกอบเช่นข้า จะช่วยตัวร้ายเช่นท่านเอง"

เธอเป็นอาสาสมัครช่วยผู้ประสบภัยอยู่ดีๆ ทำไมทะลุมิติย้อนมาอยู่ในยุคลำบากยากเข็ญ เธอต้องสวมตัวตนศพหญิงสาว ผู้มีชีวิตลำเค็ญ ถูกรังแก ถูกลวงมาข่มขืน ถูกฆาตกรรม เธอจึงต้องมาทวงความยุติธรรมให้เธอผู้นั้น

นางแต่งงานกับเขามานานถึงสามปี ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมานี้ เขากลับไม่เคยเห็นนางอยู่ในสายตา "หมิงเหยียน ท่านแต่งกับข้าเพียงเพื่อประชดใครใช่หรือไม่?" คำถามที่นางไม่กล้าเอื้อนเอ่ย เพราะหวาดกลัวในคำตอบ

'ใบปอ' นักเขียนนิยาย Y ชื่อดังตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของตัวประกอบที่ต้องตายเพราะความเย็นชาของ'มังกร' ผู้เป็นสามี และมันดันเป็นโลกนิยายที่เขาแต่งเองซะด้วยสิ! หย่า!...แบบนี้ต้องหย่าเท่านั้น!!

จู้เจียงเจียงข้ามมิติมา ล่วงรู้อนาคตในอีก 3 ปีข้างหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แม้จะสับสน แต่นางจะอดทนและใช้ชีวิตให้ดี อีกทั้งนางยังมีช่องว่างมิติที่มีเสบียงล้ำค่ามากมาย

ชีวิตก่อนนางร้ายกาจเพราะต้องการแย่งชิงความรักของบิดาจากพี่สาว ทว่าท้ายที่สุดสิ่งที่นางทำกลับช่างไร้ค่าสิ้นดี จวบจนลมหายใจสุดท้าย บิดาก็ไม่เคยเหลียวแลนาง เมื่อได้รับโอกาสอีกครั้ง ชีวิตนี้นางพอแล้ว...