ถ้าหากว่าอาคาบาเนะ คารุมะย้ายมาเรียนม.ปลายที่คาราสึโนะจะวุ่นวายแค่ไหนกันนะ ... "นี่ได้ยินมาว่ายักษ์แดงคาราสึโนะแต่ก่อนไม่ได้ผมสีแดงนะ ผมหมอนั้นถูกย้อมด้วยเลือดของคนที่ตัวเองเอาชนะได้" "น่ากลัวจัง"

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เครื่องจักรสังหารของรัฐบาลอย่างเธอจู่ๆก็กลายเป็นเด็กมัธยมปลายโรงเรียนฟูรินซะงั้น ให้ตามหาความสุขของตัวเองงั้นหรอ ของแบบนั้นมันมีจริงที่ไหน ทั้งที่คิดแบบนั้นแต่เธอกลับได้เจอเขาอีกครั้งกันล่ะ...!

นึกว่าการได้มาเป็นอาจารย์สอนเวทมนตร์ที่ 'โรงเรียนอิสตัน' จะเรียบง่ายซะอีก แต่เธอจะต้องมาสอนเจ้าหนุ่มที่ไม่มีพลังเวทมนตร์ใดๆ เพียงแต่มีกล้ามเนื้อชายชาตรีเท่านั้น เธอต้องทำให้เขาเป็นประธานนักเรียนให้ได้

ถูกบุรุษที่รักมากที่สุดร่วมมือกับน้องสาวหักหลังจนแท้งบุตร ได้ย้อนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นางขอเลือกทางเดินชีวิตใหม่ นางจะไม่โง่เขลาเหมือนอดีตอีก จะขอเลือกชายที่นางเคยมองข้ามและดูถูกเขามานานหลายปี

พี่เลี้ยงเด็กมือใหม่ (จำเป็น) ที่จะมากระชากหัวใจคุณลุงหน้านิ่ง ใจนิ่ง สุดหล่อ ที่มีคะแนนท่วมท้น สิบสิบสิบ

นี่ ๆ ที่จริงชมรมวอลเลย์บอลชายคาราสึโนะมีผู้จัดการชายด้วยนะ เห็นว่าหล่อมาก ๆ เลยล่ะ แถมแสนดีสุด ๆ จนพวกนั้นแทบจะเรียกว่าปะป๊ากันอยู่แล้ว

เมืองซูนาริ เป็นเมืองที่สงบสุข จนกระทั่งเหตุการณ์ที่ทำให้หญิงสาวปกติที่ชื่อมิโซฮาระ มิโนะได้กลายเป็นนักฆ่า

โออิคาวะ มาโมรุ เด็กหนุ่มวัย 14 ปีผู้ป่วยเป็นโรคหัวใจ อยู่ได้อีกแค่ไม่ถึงสามเดือน วันๆ ของเขามีแต่เรื่องน่าเบื่อ คนที่จะมาเติมเต็มสีสันให้วันของเขาได้สดใสขึ้นคือพวกเพื่อนๆ ของพี่ชายสุดป่วน

แผ่นดินเจียงชิน โลกแห่งกำลังภายใน ปราณ และพลังยุทธ์ ดินแดนที่ผู้คนคลั่งใคล้การฝึกวิชามากกว่าสิ่งใด... ที่นี่ มียุคสมัยหนึ่งที่นางมารร้ายผู้เก่งกาจเคยครองแผ่นดินนานเกือบยี่สิบปี...

–ใครที่มองว่าเด็กแฝดมันน่ารัก เป็นเด็กดี ให้ควักตาแล้วเอาไปล้างซะ เพราะสองคำนี้ไม่ใกล้เคียงเลยซักนิด -Gojo Satoru-

ชีวิตใช่ว่าจะมีได้ง่ายๆ เพราะงั้นถ้าได้มีแล้ว ดูแลชีวิตของคุณให้ดีล่ะ :)

ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้โผล่มากลางสนามฟุตบอลแบบนี้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหลัก ปัญหาหลักคือทำไมเขาต้องมาเล่นละครเป็นเด็ก 17 ด้วยเนี่ย!! แถมยังต้องมาเล่นฟุตบอลอีก เอาเขาออกไป!!!!

โตแล้วไม่คิดเรื่องหยุมหยิมหรอก หยุมหัวกันไปเลย :P

ซาโต้ซังน่ะใจดี -- จริงๆนะ?

เมื่อหนุ่มพนักงานออฟฟิศอย่างผมต้องมาดับอนาถลงบนทางม้าลายเพราะลื่นเปลือกกล้วยเจ้ากรรมเป็นเหตุ จนมาเจอปะป๊าผู้ไม่มีความอ่อนโยนต่อเด็กเก็บเขามาเลี้ยง ป๊าทำไรน่ะ… โบยคิ ขังคิ ทรมานคินะสิ!! ว๊ากก !!

อยู่ดีก็ได้เป็นเจ้าของLostbeltที่8เฉยเลย

หืม...? ผมว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนซักที่ อยู่ดีๆ จากที่นอนอยู่ในฟูกนุ่มสบายบนพื้นเสื่อทาทามิจะมานอนเป็นซากที่ตรอกร้างในซอยเปลี่ยวได้ไงกันครับ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ความรักที่เคยมีต่อบุรุษผู้หนึ่งอย่างจริงใจกลับถูกอีกฝ่ายมองข้ามความรักของนางพอมีโอกาสนางจะเลือกเส้นทางอย่างไรฝากติดตามด้วยนะคะ