ผู้อื่นทะลุมิติมาเป็นนางเอกในนิยาย แต่ฉันกลับกลายเป็นนางร้ายในนิยายไปเสียได้ สามีหนีไปรบ ตระกูลสามีคิดกำจัด ซ้ำยังมีลูกอีกหนึ่งคน ชีวิตช่างดีเหลือเกิน

สถานะคือ'เพื่อน' แต่ดูเหมือนจะหวงเกินเพื่อน เมื่อมีคนมาจีบเพื่อนของเขา คนหวงเพื่อนจึงพูดออกไปว่า... "ถ้ากล้าจีบก็ลองดู!"

เมื่อโลกถูกรุกรานด้วยซอมบี้ นิชาผู้สูญเสียทุกอย่างได้รับโอกาสย้อนเวลากลับมา เธอจึงตั้งปณิธานจะปกป้องครอบครัวและเตรียมความพร้อมรับมือวันสิ้นโลก ด้วยความรู้จากอนาคต เธอจะสามารถเปลี่ยนชะตากรรมหรือไม่?

แอบซ่อน

“ห้ามกอดฉัน ห้ามจูบฉัน ห้ามแตะเนื้อต้องตัวฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต” เมื่อก่อนคุณชายอย่างเขาเป็นพูดคำนี้กับสาวใช้พ่วงตำแหน่งนางบำเรออย่างพิกุล แต่ทำไมตอนที่เธอหายไป เขากลับเป็นคนที่ทุรนทุรายเสียเอง

เย่ซีได้รับระบบเซียนรับจ้าง ที่จะช่วยให้เขากลายเป็นหนึ่งในแผ่นดินแห่งการฝึกตนนี้ได้! แต่ทำไมสิ่งแรกที่ได้รับกลับเป็นรถเข็นสีชมพูโง่ ๆ และสัตว์เลี้ยงเป็นปลาตีน?? เขาจะกลายเป็นเซียนเพื่อกลับโลกได้ไหม?!

ชมจันทร์มักจะโดนผู้จัดการเรียกไปตำหนิจึงพยายามที่เลี่ยงและหลีกหนี แต่ตระการตาไม่ยอมแพ้ แม้ชมจันทร์ไล่เธอก็ตาม และความขัดแย้งของชมจันทร์และรัญญาณีก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีสุทธิตาตัวอิจฉา

น้องอัญเป็นที่หนึ่งในใจของนราธิป เขายอมได้ทุกอย่างเพื่อให้เจ้าหญิงอัญชันมีความสุข แม้แต่ยอมเลิกลากับผู้หญิงที่เขารัก เพื่อมาดูแลเจ้าหญิงน้อย ฉะนั้นการเลิกลากับภรรยาตามกฎหมายก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร

เธอเดินทางมาจากอนาคตที่ ไหนก็ไม่รู้?มาที่นี่ และวางแผนว่าจะใช้ชีวิตอย่างสบายๆไปวันๆแต่พบว่าที่นี่คือยุค 70 ของประเทศจีน?ใช่ไหมนะ!แต่ก็มีสิ่งที่แตกต่างออกไป มาพบกับการใช้ชีวิตของเธอในยุคนี้กัน

?? : ถ้านายตายฉันจะตายตามไปด่านาย ? : ไม่ตายหรอก

“ผู้ใหญ่ให้ของก็ต้องรับนะ” พลพูดหน้าตาเฉย โดยไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของอันเลยสักนิด นี่กวนประสาทกันรึไง เพิ่งจะหลอกกันไปหยก ๆเมื่อวันก่อน

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

อะไรกัน!! ฉันทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองแต่งเหรอเนี้ยะ แล้วฉันจะรับมือกับท่านแม่ทัพพร้อมลูกชายแสนซนของเขาอย่างไรช่างน่าปวดหัวเสียจริง เฮ้อ !!

เพื่อเขาแล้วนางยอมละทิ้งทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง พอกันทีกับการทุ่มเททั้งกายใจเพื่อบุรุษเช่นนั้น ต่อแต่นี้ไม่มีอีกแล้วสตรีที่รักท่าน

พี่สาวช่วงชิงคู่หมั้น บิดาขับไล่ไสส่ง แม้นางจะเหลือเพียงชีวิตน้อยๆที่ไร้ทางสู้ พวกเขากลับไม่ยินยอมปล่อยนาง ส่งเดรัจฉานร้ายมาคร่าชีวิต ในยามที่ลมหายใจสิ้นสุดลง ดวงวิญญาณกลับสวมร่างใครบางคนราวฟ้ากำหนด

ไม่มีสุราดีๆข้าก็ทำขึ้นมา ไม่มีบทกวีดีๆ ข้าก็เขียนขึ้นมา ไม่มีวรยุทธที่ดีข้าก็แค่หาภรรยาที่เก่งวรยุทธ ไม่มีอาวุธ ข้าก็สร้างมันขึ้นมา ไม่มีอะไรที่ข้าหลิวจ้านสร้างไม่ได้

“เผิงโหว เผิงเจียหมิง” นางเรียกทั้งตำแหน่งและชื่อแซ่ของบุรุษตรงหน้าเสียงแผ่วขาดห้วง “บุญคุณ...ความแค้น...ระหว่างเรา...จบสิ้นกัน...แค่นี้...ท่านกับข้า...ไม่ติดค้างกันแล้ว”

ชีวิตก่อนนางร้ายกาจเพราะต้องการแย่งชิงความรักของบิดาจากพี่สาว ทว่าท้ายที่สุดสิ่งที่นางทำกลับช่างไร้ค่าสิ้นดี จวบจนลมหายใจสุดท้าย บิดาก็ไม่เคยเหลียวแลนาง เมื่อได้รับโอกาสอีกครั้ง ชีวิตนี้นางพอแล้ว...

เธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างตัวประกอบที่เป็นฮูหยินของพระเอก เจ้าของร่างเดิมไม่ได้รักสามีแต่เลือกกลับไปคบชู้กับคนรักเก่าจนถูกจับถ่วงน้ำในตอนจบ พ่อไมโครเวฟน่ารักขนาดนี้กล้าทิ้งเขาไปได้ยังไง งั้นเธอขอแล้วกัน!

ทำไมสวรรค์ช่างใจร้ายนัก อุตส่าห์อธิษฐานขอพรในวันเกิดให้ได้เจอผู้หล่อๆ ที่อบอุ่นแสนดีเหมือนพระเอกในนิยาย แต่กลับส่งตัวร้ายมาให้เธอแทน