หลิวจู่เสียนย้อนเวลากลับไปเกิดในสมัยโบราณ เธอถูกบังคับให้แต่งงานกับเจ้าชายจอมเสเพล! แล้วข้าจะทำเช่นไรดีล่ะ? แต่พระเจ้าก็ได้ชดเชยความตายอันไร้เหตุผลของเธอ ด้วยแหวนมิติจัดเก็บและพลังของร่างกายอันมหาศาล!

"เพรา...ใส่กระโปรงต้องนั่งให้เรียบร้อย หุบขา นั่งหลังตรง อย่าคุยในเวลาเรียน" เหมันต์ดุ กะเพราหันมาพร้อมรอยยิ้มก่อกวน "ถ้าเพราทำตามที่พี่เหบอก พี่เหจะยิ้มให้เพราบ้างได้ไหม?"

หานลั่วผู้มาพร้อมกับความซวยอยู่ดีๆก็ทะลุมิติมาอยู่ในโลกนิยายเรื่องหนึ่ง เป็นตัวประกอบที่พบเจอแต่เรื่องซวยๆไหนจะต้องไปข้องเกี่ยวกับเหล่าตัวเอก สัตว์วิญญาณที่เอาแต่พุ่งเข้าใส่ ชีวิตของเขาช่างวุ่นวายนัก

เมื่อชายวัยกลางคนสิ้นอายุขัยอย่างไม่รู้ตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่ในสถานที่ที่แปลกไป แถมวิญญาณของตัวเองยังมาอยู่ในร่างของบุรุษท้องได้ ที่กำลังตั้งครรภ์พร้อมร่างกายที่บาดเจ็บอีก

จ้าวซือหยาง ฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตนกลายเป็นสตรีที่ถือกำเนิดจากน้ำตามคำทำนายโบราณของแคว้นที่ไม่มีอยู่จริง แต่แทนที่จะได้มีชีวิสุขสบายในฐานะธิดาเทพผู้สูงศักดิ์ นางกลับถูกส่งมาใช้แรงงานสร้างเขื่อนซะงั้น!!

ฉันตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างของ หลี่ซูเจียว หญิงสาวชื่อเดียวกันที่กำลังจะแต่งงานในอีกเพียงห้าวันข้างหน้าแถมหนุ่มที่จะแต่งด้วยก็หน้าโหดสุดๆ แต่มารู้ทีหลังว่านายนี่ น่ารัก ใสซื่อ จนหน้าแกล้งสุดๆ

“ผมพอที่จะอยู่เคียงข้างกับคุณได้ไหม”

เกิดใหม่อีกครั้งแต่กลับโดนวิญญาณบรรพบุรุษร่างเดิมตามตอแย สั่งให้รีบหาสามีและมีลูกโดยด่วน เหอะ คิดว่าคนอย่างเขาอยากมีนักรึยังไง ใช่ ท่านเข้าใจถูกแล้วท่านตา ข้าอยากมีสามีจนตัวสั่น/เอามือทัดผมมองหาผู้ชาย

พี่ชายจ๋า หิวไหมจ๊ะ ร้านของซีซีมีแต่ของอร่อยนะ พี่ชายจะไม่ลองแวะหน่อยหรือจ๊ะ

นางคือคุณหนูที่หลงรักราชครูจนสุดหัวใจ ส่วนเขาหลอกใช้ความรักที่นางมีเพื่อแก้แค้นให้คนในตระกูล

"ผมว่าผมให้คำตอบไปแล้วนะครับคุณอา ถ้าคุณอาไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวเข้าห้องนะครับ" "นี่จะมาเล่นลิ้นอะไรกับฉันอีกชิงชิง ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกอะไรกับนายหรอกนะ เปิดประตูแล้วไปคุยกันข้างในห้องก่อนที่ฉันจะโมโห"

เธอเป็นได้แค่หมากในเกมส์เพื่อใช้ในการแก้แค้น...แต่เขาคือโลกทั้งใบสำหรับเธอ

เป็นเบต้าแถมเป็นลูกคนกลาง จืดจางกว่านี้มีอีกไหม และไม่ว่าจะเป็นแฟนที่ดีให้ตายแค่ไหน ก็สู้คู่แห่งโชคชะตาไม่ได้อยู่ดี

เธอไปเก็บเห็ดแต่ดันได้สามี ซ้ำเธอยังไม่ใช่เจ้าของร่างนี้ สำคัญกว่านั้นเขาพิการ ไม่ใช่พิการธรรมดาแต่พิการแบบตะโกน

ดาร์เรลเคยคิดว่า ตราบใดที่เขาไม่สร้างปัญหาตนเองจะสามารถเป็นไอดอลธรรมดาได้อย่างมีความสุข ทว่าเพียงแค่ประสบอุบัติเหตุระหว่างการแสดงบนเวทีเขากลับได้ล่วงรู้ถึงอนาคตของตนเองที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น

นี่ฉัน กลับมาที่นี่อีกแล้วหรอ? ครั้งนี้ฉันจะใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ ไม่เป็นมันแล้วผู้กล้าต่างโลกอะไรเนี๊ยยย~~!!?

เรื่องไม่คาดคิดมักจะเกิดขึ้ยอย่างไม่ตั้งตัว สายน้ำพบว่าตนเองได้ไปเกิดใหม่ร่างของคนอื่นในโลกใหม่ที่ไม่คุ้นเคย แถมยังมีสิ่งที่เรียกว่าปรานธาตุอีกผู้ชื่นชอบการเรียนรู้แน่นอนว่าจะต้องศึกษาให้ถึงขั้นสูงสุด

ถ้าจะเล่น ก็เล่นให้สุด เพราะหากหยุด คนคนนั้นจะกลายเป็นเหยื่อที่จะโดนเล่น! เพราะคุณหนูใหญ่ไม่ได้ดุแค่ตา หากการกระทำของเธอก็ดุไม่แพ้กัน...

เพราะมันบอกผมสกปรกความอยากเอาชนะจึงบังแผนการอันเเยบยลขึ้น "ขอ กินหน่อยสิ" "แล้วมึงอยากกินงูนี้ หรืองู นี้กันล่ะ" เด็ก ป.เด็กเล็กยังรู้เลยว่างูตัวหลังนี่คือตัวไหนก็ไอ้ตัวที่มันดันก้นกันอยู่นี่ไง