‘พี่เขาอบอุ่นกับชันเสมอ ยิ่งอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ชันยิ่งรู้สึกปลอดภัย อยู่กับชันเป็นเซฟโซนของชันแบบนี้ตลอดไปนะพี่เขา’

มีใครเคยบอกไหมว่าเราอินดี้...เยอะแยะ...แสดงว่ารู้ตัว...เอ้า!!...ก็ต้องรู้สิพี่ เราเป็นแบบไหน เราต้องรู้สิ จะรอให้ใครมาบอก มารู้จักเรามากกว่าตัวเราล่ะ

หนึ่งคนเฝ้ารอและรักษาคำมั่นสัญญา หนึ่งคนละเลยจนหลงลืม เพราะถูกบังคับให้แต่งงานแค่ผูกพันธะ และมีลูกด้วยกันให้มันจบ ๆ ไป

เพราะเป็นโอเมก้าจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่มักจะถูกอัลฟ่ากดขี่ ยิ่งมีฟีโรโมนกลิ่นหอมเย้ายวนมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ตัวเองกลายเป็นเหยื่อได้ง่ายเท่านั้น แล้วใครกันล่ะจะยอมเป็นเหยื่ออยู่ฝ่ายเดียวกันล่ะ

“ผมประคบประหงมดาวดวงนี้ เฝ้ารอจนถึงเวลาที่เหมาะสม สุดท้ายดาวดวงนี้ก็ใจอ่อนยอมให้แสงเหนือคนนี้ คอยโอบกอดประคองชีวิตร่วมกันไป...ขอบคุณนะครับ ที่ยอมเปิดใจให้เด็กอย่างผมได้พิสูจน์ตัวเอง”

“ทนายเจ้าเล่ห์ว่ะ” “ใครได้เป็นแฟนนะระแวงไปทั้งชีวิต ถึงว่าอายุปูนนี้แล้วยังโสด” “ปากดีนะมึง”

แต่แล้วเมื่อเหตุการณ์บางอย่างแปรผัน คนหนึ่งเปิดเกมรุกเต็มที่ ส่วนอีกคนมัวแต่พะวักพะวนสับสน หลีกหนีความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง แต่คนรุกหรือจะยอม ‘ถ้าเฮียลังเล สับสน ไม่เป็นไรผมจะทำให้มันกระจ่างชัดเอง'

‘ตั้งแต่มึงรู้จักยิ้ม รู้จักหัวเราะ มึงโคตรอันตรายเลยรู้ตัวหรือเปล่า’ ‘อันตรายกับมึงคนเดียวนั่นแหละ’ ‘เขารู้สึกพิเศษกับหมอจิเข้าแล้วจริง ๆ’

“มึงชวนกูมาอยู่กับมึง เพื่อให้กูมาช่วยดูแลเมียมึงเนี่ยนะ”

ฟินข้ามปีกับนิยายของ 'ระมุณณ์ มิโกะ'

วราขอหล่อ สมาร์ต ใจดี แล้วพระแม่ส่ง ‘อีตาภูเขาน้ำแข็ง’ มาให้เนี่ยนะ “วราไม่เอา วราไม่ดีล”

มึงเป็นของกู กูนอนกับมึงคนเดียว มึงก็ต้องนอนกับกูคนเดียว ในเมื่อน้องไม่ยอมตกลงเป็นแฟนกับเขาสักที เขาก็จะไม่ยอมปล่อยน้องไปไหน จะตามจีบตามหวงอยู่อย่างนี้นี่แหละ

รักแรกของทั้งสอง ต่างคนต่างรัก แต่อีกคนดันมี 'ผีย่า' คอยตามติด แล้วจะยังไงดีล่ะทีนี้

“ตังค์ มึงอย่าไล่กูนะกูขอร้อง เวลากูอยู่กับมึงกูสบายใจว่ะ” “ทำอย่างกะไล่แล้วจะไปงั้นแหละ” “ก็จริงของมึง”

อารัณย์ เด็กหนุ่มนักศึกษาปี 3 หลุดเข้าไปยังมิติคู่ขนาน จนได้พบเจอกับนคะ เด็กหนุ่มวัยเดียวกัน จากความสัมพันธ์เชื่อมโยงบางอย่าง โดยมีแมงป่อง คืนอมาวสี เป็นตัวกำหนดชะตาชีวิต

เรื่องจากผู้เขียน ผู้ลงทุนป่วยเป็นซึมเศร้าเพื่อสิ่งนี้ "ดินแดนมหัศจรรย์" ที่ไม่ควรหลงเข้าไป แต่ถ้าจำเป็นต้องหลงเข้าไปก็อยู่กันมันให้ได้ แล้วค่อยบ๊าย บายในวันที่กลับมา "สดใส"