You are The Apple of my eyes

ตั้งแต่เป็นสาวเต็มกาย หาผู้ชายถูกใจไม่มี เมื่อคืนฝันดีน่าตบ ฝันๆว่าพบผู้ชายยอดดี

คนหนึ่งก็ยากจะอยู่บ้านเงียบ ๆ ... แค่อีกคน ก็อยากจะมีเพื่อนบ้านใจจะขาด...

น้ำหยดลงหินทุกวัน หินบอก "ส่งผ้าซักยัง"

อืม.. คงมีแต่มนุษย์นัส นี่แหละมั้ง... ที่กล่าวอะไรมาแล้วเข้าหูเข้าตามนุษย์มาสมากที่สุด ,,, นั่นแหละ คนเรามันต้องมีสักอย่างที่เป็นข้อยกเว้น

การรับบทพระเอกซีรีย์เกย์ ก็ไม่ได้แย่นักหรอกสำหรับเกย์อย่างเขาน่ะนะ...

"ก็แล้วที่ได้ผมเป็นผัวเนี่ย! คุณไม่คิดจะรับผิดชอบสินะ!" "อ่าว? ผมต้องรับผิดชอบด้วยเหรอครับ? เห็นคุณตฤณอยากได้ก็นึกว่าให้ๆ ก็จบ ถ้ารู้ว่าต้องรับผิดชอบด้วย ผมไม่แลคุณสักหางตาหรอก.... ภาระมาก"

ความรักของผม... คงเป็นเพียงแค่แสงสว่างเล็กๆ ...เท่านั้น

ป่านนี้จะทำอะไร? ที่ไหน? ยังไง? ตั้งแต่วันที่เราทิ้งคำว่าเรา ภาพเก่า ๆ ยังชัด ไม่เปลี่ยนไปตามเวลา... ข้อความที่มันเคยทำให้ฉันดีใจ ได้อ่านอีกที ในวันนี้กลับมีน้ำตา เพิ่งเข้าใจ ว่าฉันไม่เคยลืมเธอได้เลย

ความรัก... ไม่จำเป็นต้องมีเสียง

ถ้าคุณจ้างเรา......เราจะรักคุณ

อาลู่... อาลู่ของผมคนเดียว

แก๊งสตรอว์เบอร์รี เพื่อนผู้แสนดีทั้งหลาย กำลังจะหาแฟนให้ผม...

"หากหัวใจของเจ้ายังภักดี เช่นลมหายใจของข้า ที่มิเคยกบฏต่อความรักของเจ้า จงก้าวผ่านห้วงเวลา...กลับมายังข้า...."

คุณเคยเลี้ยงหมาไหม?

จงติ่งฟิคข้าตลอดไปและไม่มีอำนาจใดลบล้างได้

กาแฟ... คือรสชาติแห่งความรัก

มนุษย์เราเนี่ย...มีระดับความติ่งมากแค่ไหนกันนะ