ค้นหา

"เป็นถึงเจ้าชายแต่ดันรักกับสามัญชน"เอาที่สบายใจส่วนฉันคนนี้จะใช่ชีวิตสวยๆอยู่ตรงนี้รอวันเหยียบยํ่าเเล้วกัน

ในวันที่ฝนครึ้มใหญ่กำลังตกฉันอ่านหนังสือที่ค้นเจอได้ในห้องของพ่อ 'หญิงสาวที่น่าสงสาร' อย่างงั้นหรอ? ครั้งที่ฉันเปิดอ่านเรื่องราวจู่ๆก็มีแสงวาบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว.......ฟึบ!

' นางสวะนี่คิดหรือว่าองค์ไท่จื่อจะรักเจ้า ของของเจ้าต้องเป็นของข้า หึหึ' ' ข้าจะทำให้เจ้าทรมานยิ่งกว่าข้าพันเท่า หึหึ'

วันที่ฉันต้องเข้ารับการผ่าตัดสมองเป็นวันที่ฉันหมดลมหายใจ แต่! ฉันไม่ได้ไปสวรรค์หรือนรก ฉันดันเข้ามาอยู่ในร่างนางร้ายที่ใครก็ต่างรังเกียจและจุดจบคือความตาย ไม่ได้ฉันจะต้องเปลี่ยนมันฉันจะต้องรอด

ฉันยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าของเขา พร้อมมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น "..." เขาไม่พูดอะไร มีเพียงรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าเรียวคมนั้น ช่างเป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นจริงๆ